پرش به محتوا

اراده تشریعی: تفاوت میان نسخه‌ها

۱۴ بایت اضافه‌شده ،  ‏۸ مارس ۲۰۲۱
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۹: خط ۲۹:
در تفاوت میان اراده تشریعی و تکوینی وجوهی بیان شده است<ref>نگاه کنید به: حکیم، المحکم فی اصول الفقه، ۱۴۱۴ق، ج۱، ص۲۲-۲۷.</ref> که برخی از آنها عبارتند از:
در تفاوت میان اراده تشریعی و تکوینی وجوهی بیان شده است<ref>نگاه کنید به: حکیم، المحکم فی اصول الفقه، ۱۴۱۴ق، ج۱، ص۲۲-۲۷.</ref> که برخی از آنها عبارتند از:
* در اراده تکوینی، اراده به صورت مستقیم و بدون واسطه به انجام عملی تعلق می‌گیرد؛ اما در اراده تشریعی واسطه وجود دارد. اراده تشریعی به فعل شخص دیگر(با قید اختیار) تعلق می‌گیرد؛ اما متعلق اراده تکوینی، فعل شخص اراده کننده است.<ref>سبحانی، منشور جاوید، ۱۳۸۳ش، ج۴، ص۳۶۰-۳۶۴ و ج۱۰، ص۲۵۳؛ موسوی بجنوردی، منتهی الاصول، ۱۳۸۰ش، ج۱، ص۱۸۳؛ حکیم، المحکم فی اصول الفقه، ۱۴۱۴ق، ج۱، ص۲۳.</ref>  
* در اراده تکوینی، اراده به صورت مستقیم و بدون واسطه به انجام عملی تعلق می‌گیرد؛ اما در اراده تشریعی واسطه وجود دارد. اراده تشریعی به فعل شخص دیگر(با قید اختیار) تعلق می‌گیرد؛ اما متعلق اراده تکوینی، فعل شخص اراده کننده است.<ref>سبحانی، منشور جاوید، ۱۳۸۳ش، ج۴، ص۳۶۰-۳۶۴ و ج۱۰، ص۲۵۳؛ موسوی بجنوردی، منتهی الاصول، ۱۳۸۰ش، ج۱، ص۱۸۳؛ حکیم، المحکم فی اصول الفقه، ۱۴۱۴ق، ج۱، ص۲۳.</ref>  
* در اراده تشریعی، با توجه به اینکه اراده به فعل شخص مختار تعلق می‌گیرد، امکان تخلف اراده از آنچه اراده شده است، وجود دارد؛ بلکه گفته شده در موارد بسیاری نیز چنین تخلفی صورت گرفته است مانند نافرمانی بندگان و ترک طاعات و واجبات دینی از سوی آنان؛ اما در اراده تکوینی، تخلف اراده از مُراد، عقلاً محال است و ضرورتاً هر آنچه اراده شود، به وقوع می‌پیوندد.<ref>مشکینی، اصطلاحات الاصول، ۱۳۷۱ش، ص۲۹؛ موسوی بجنوردی، منتهی الاصول، ۱۳۸۰ش، ج۱، ص۱۸۲ و۱۸۳؛ سبحانی، منشور جاوید، ۱۳۸۳ش، ج۴، ص۳۶۰ و۳۶۴ و ج۱۰، ص۲۵۴.</ref>
* در اراده تشریعی، با توجه به اینکه اراده به فعل شخص مختار تعلق می‌گیرد، امکان تخلف اراده از آنچه اراده شده است، وجود دارد؛ بلکه گفته شده در موارد بسیاری نیز چنین تخلفی صورت گرفته است مانند نافرمانی بندگان و ترک طاعات و واجبات دینی از سوی آنان؛ اما در اراده تکوینی، تخلف اراده از امر اراده شده، عقلاً محال است و ضرورتاً هر آنچه اراده شود، به وقوع می‌پیوندد.<ref>مشکینی، اصطلاحات الاصول، ۱۳۷۱ش، ص۲۹؛ موسوی بجنوردی، منتهی الاصول، ۱۳۸۰ش، ج۱، ص۱۸۲ و۱۸۳؛ سبحانی، منشور جاوید، ۱۳۸۳ش، ج۴، ص۳۶۰ و۳۶۴ و ج۱۰، ص۲۵۴.</ref>
* اراده تشریعی، فقط به افعال اختیاری دیگران تعلق می‌گیرد؛ اما در اراده تکوینی، اختیار یا اجبار تفاوتی ندارد.<ref>موسوی بجنوردی، منتهی الاصول، ۱۳۸۰ش، ج۱، ص۱۸۳؛ مرکز اطلاعات و منابع اسلامی، فرهنگ‌نامه اصول فقه، ۱۳۸۹ش، ص۱۴۲.</ref> [[سید حسن موسوی بجنوردی]]، [[مجتهد|فقیه]] [[شیعه|شیعی]] در قرن چهاردهم قمری، اراده تشریعی و تکوینی را دارای یک حقیقت دانسته، فرق آنها را در متعلق دو اراده می‌داند. از نظر او، اراده تشریعی، فقط به افعال اختیاری دیگران تعلق می‌گیرد؛ ولی اراده تکوینی به فعل خود اراده کننده یا غیر تعلق می‌گیرد بدون فرق در اینکه با میل و اختیار باشد یا با اکراه.<ref>موسوی بجنوردی، منتهی الاصول، ۱۳۸۰ش، ج۱، ص۱۸۳.</ref>
* اراده تشریعی، فقط به افعال اختیاری دیگران تعلق می‌گیرد؛ اما در اراده تکوینی، اختیار یا اجبار تفاوتی ندارد.<ref>موسوی بجنوردی، منتهی الاصول، ۱۳۸۰ش، ج۱، ص۱۸۳؛ مرکز اطلاعات و منابع اسلامی، فرهنگ‌نامه اصول فقه، ۱۳۸۹ش، ص۱۴۲.</ref> [[سید حسن موسوی بجنوردی]]، [[مجتهد|فقیه]] [[شیعه|شیعی]] در قرن چهاردهم قمری، اراده تشریعی و تکوینی را دارای یک حقیقت دانسته، فرق آنها را در متعلق دو اراده می‌داند. از نظر او، اراده تشریعی، فقط به افعال اختیاری دیگران تعلق می‌گیرد؛ ولی اراده تکوینی به فعل خود اراده کننده یا غیر تعلق می‌گیرد بدون فرق در اینکه با میل و اختیار باشد یا با اکراه.<ref>موسوی بجنوردی، منتهی الاصول، ۱۳۸۰ش، ج۱، ص۱۸۳.</ref>


Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۴۰۱

ویرایش