Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۶۱۹
ویرایش
(←قصاص) |
|||
خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
*آیتالله مکارم شیرازی در جواب این استفتاء «دختری از زنا حامله شده است در صورت پی بردن خانواده، احتمال کشتن وی وجود دارد، آیا میتواند سقط جنین کند؟» گفته است: در صورتی که واقعاً جان او در خطر باشد و جنین به چهار ماهگی نرسیده باشد، مجاز است سقط جنین کند.<ref>[https://b2n.ir/615408 «حکم سقط جنین نامشروع به خاطر خوف از کشته شدن»]، سایت پایگاه اطلاع رسانی دفتر آیتالله مکارم شیرازی.</ref> | *آیتالله مکارم شیرازی در جواب این استفتاء «دختری از زنا حامله شده است در صورت پی بردن خانواده، احتمال کشتن وی وجود دارد، آیا میتواند سقط جنین کند؟» گفته است: در صورتی که واقعاً جان او در خطر باشد و جنین به چهار ماهگی نرسیده باشد، مجاز است سقط جنین کند.<ref>[https://b2n.ir/615408 «حکم سقط جنین نامشروع به خاطر خوف از کشته شدن»]، سایت پایگاه اطلاع رسانی دفتر آیتالله مکارم شیرازی.</ref> | ||
==حکم وضعی== | |||
===قصاص=== | ===قصاص=== | ||
*گروهی از فقهای شیعه مانند: [[سلار دیلمی]]،<ref>سلار، المراسم فی فقه الامامیه، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۲۴۲.</ref> [[محقق حلی]]<ref>محقق حلی، شرایع الاسلام، ۱۴۰۸ق، ج۴، ص۲۶۶.</ref> و [[صاحب جواهر]]<ref>نجفی، جواهرالکلام، ۱۳۶۲ش، ج۴۳، ص۳۸۱.</ref> و همچنین [[سید عبدالاعلی سبزواری]]<ref>سبزواری، مهذب الاحکام، ۱۴۱۳ق، ج۲۹، ص۱۱۲.</ref> بر این نظرند که در سقط کردن عمدی جنین، پس از دمیدهشدن روح در آن، [[قصاص]] ثابت است؛ زیرا موجب خروج روح از جنین شده و اطلاق ادله ثبوت قصاص این مورد را نیز شامل میشود.<ref>نجفی، جواهرالکلام، ۱۳۶۲ش، ج۴۳، ص۳۸۱؛ سبزواری، مهذب الاحکام، ۱۴۱۳ق، ج۲۹، ص۱۱۲.</ref> آیتالله خویی در کتاب [[مبانی تکمله المنهاج]] این حکم را به مشهور نسبت داده و آن را رد کرده است.<ref>خویی، مبانی تکمله المنهاج، مؤسسه احیاء آثار الامام الخوئی، ج۲، ص۴۱۷.</ref> وی با استناد به صحیحه [[ابو بصیر]] از [[امام باقر(ع)]]: «لا قود لمن لا یقاد منه؛ قاتل کسی که قصاص در حقش ثابت نیست، قصاص نمیشود»، قاتل جنین را مانند کسی که بچه صغیر یا شخص مجنون را کشته، مستحق قصاص نمیداند<ref>خویی، مبانی تکمله المنهاج، مؤسسه احیاء آثار الامام الخوئی، ج۲، ص۷۲.</ref> و فقط دیه جنین را در حق قاتل جنین ثابت دانسته است.<ref>خویی، مبانی تکمله المنهاج، مؤسسه احیاء آثار الامام الخوئی، ج۲، ص۴۱۷.</ref> | *گروهی از فقهای شیعه مانند: [[سلار دیلمی]]،<ref>سلار، المراسم فی فقه الامامیه، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۲۴۲.</ref> [[محقق حلی]]<ref>محقق حلی، شرایع الاسلام، ۱۴۰۸ق، ج۴، ص۲۶۶.</ref> و [[صاحب جواهر]]<ref>نجفی، جواهرالکلام، ۱۳۶۲ش، ج۴۳، ص۳۸۱.</ref> و همچنین [[سید عبدالاعلی سبزواری]]<ref>سبزواری، مهذب الاحکام، ۱۴۱۳ق، ج۲۹، ص۱۱۲.</ref> بر این نظرند که در سقط کردن عمدی جنین، پس از دمیدهشدن روح در آن، [[قصاص]] ثابت است؛ زیرا موجب خروج روح از جنین شده و اطلاق ادله ثبوت قصاص این مورد را نیز شامل میشود.<ref>نجفی، جواهرالکلام، ۱۳۶۲ش، ج۴۳، ص۳۸۱؛ سبزواری، مهذب الاحکام، ۱۴۱۳ق، ج۲۹، ص۱۱۲.</ref> آیتالله خویی در کتاب [[مبانی تکمله المنهاج]] این حکم را به مشهور نسبت داده و آن را رد کرده است.<ref>خویی، مبانی تکمله المنهاج، مؤسسه احیاء آثار الامام الخوئی، ج۲، ص۴۱۷.</ref> وی با استناد به صحیحه [[ابو بصیر]] از [[امام باقر(ع)]]: «لا قود لمن لا یقاد منه؛ قاتل کسی که قصاص در حقش ثابت نیست، قصاص نمیشود»، قاتل جنین را مانند کسی که بچه صغیر یا شخص مجنون را کشته، مستحق قصاص نمیداند<ref>خویی، مبانی تکمله المنهاج، مؤسسه احیاء آثار الامام الخوئی، ج۲، ص۷۲.</ref> و فقط دیه جنین را در حق قاتل جنین ثابت دانسته است.<ref>خویی، مبانی تکمله المنهاج، مؤسسه احیاء آثار الامام الخوئی، ج۲، ص۴۱۷.</ref> |