اعضای سجده: تفاوت میان نسخه‌ها

اعضای سجده یا اعضاء سبعه یا مساجد سبعه به هفت عضو یا هفت جا از بدن گفته می‌شود که در هنگام [[سجده]]، [[واجب]] است بر زمین قرار گیرند.<ref> مؤسسه دایرة المعارف الفقه الشیعه، الموسوعة الفقهیه، ۱۴۲۳ق، ج۱۵، ص۱۰۸.</ref> این اعضا عبارتند از: پیشانی، کف دو دست، سر زانوها و نوک انگشتان شست پا.<ref> بحرانی،الحدائق الناضره، ۱۳۶۳ش، ج۸، ص۲۷۶.</ref> از اعضای سجده در باب [[صلاة]] کتاب‌های فقهی بحث می‌شود.<ref>برای نمونه نگاه کنید به طباطبایی یزدی، العروة الوثقی، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۱۷۶.</ref>

*نهادن بینی بر زمین؛‌ [[مجتهد|فقها]] گذاشتن بینی بر زمین، در هنگام سجده را [[مستحب]] دانسته‌اند.<ref>مؤسسه دایره المعارف الفقه الاسلامی، الموسوعه الفقهیه، ۱۴۲۳ق، ج۱۸، ص۲۸۸-۲۸۹.</ref> مستند این حکم روایاتی از امام صادق(ع) که در آنها به خاک نهادن بینی، سنت [[پیامبر(ص)]]<ref>حرعاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۱۶ق، ج۶، ص۳۴۳؛ کلینی، الکافی، ۱۳۸۷ش، ج۶، ص۱۴۴.</ref> دانسته شده است.<ref> بحرانی، الحدائق الناضره، ۱۳۶۳ش، ج۸، ص۲۷۶.</ref> بنا به نظر [[علامه حلی]] گذاشتن بینی بر زمین [[مستحب مؤکد]] است.<ref>علامه حلی، تذکره الفقها، ۱۴۱۴ق، ج۳، ص۱۸۸.</ref>

*مؤسسه دایره المعارف الفقه الشیعه، الموسوعه الفقهیه، قم، مؤسسه دایره المعارف الفقه الشیعه، چاپ اول، ۱۴۲۳ق.