حدیث نور واحد: تفاوت میان نسخه‌ها

* عَنْ سَلْمَانَ الْفَارِسِی عَنِ النَّبِیِّ ص قَالَ: «خُلِقْتُ أَنَا وَ عَلِیٌّ مِنْ نُورٍ وَاحِدٍ قَبْلَ أَنْ یَخْلُقَ اللَّهُ آدَمَ بِأَرْبَعَةِ آلَافِ عَامٍ فَلَمَّا خُلِقَ آدَمُ رُكِّبَ ذَلِكَ النُّورُ فِی صُلْبِهِ فَلَمْ نَزَلْ فِی شَیْ‏ءٍ وَاحِدٍ حَتَّى افْتَرَقْنَا فِی صُلْبِ عَبْدِ الْمُطَّلِبِ ...؛ سلمان فارسی از پیامبر(ص) نقل کرده است: من و علی از نور واحد آفریده شدیم چهار هزار سال پیش از آنکه آدم خلق شود. پس هنگامی که آدم خلق شد، آن نور در صلب آدم قرار گرفت. ما همواره در شیء واحد بودیم تا آنکه در صلب عبدالمطلب از یکدیگر جدا شدیم».<ref>صدوق، الامالی، ۱۳۷۶ش، ص۲۳۶؛ صدوق، علل الشرایع، ۱۳۸۵ق، ج۱، ص۱۳۴؛ ابن بطریق، عمدة عیون صحاح الأخبار، ۱۴۰۷ق، ص۹۱؛ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۳۸، ص۱۵۰؛ ج۳۵، ص۸۴؛ ابن حنبل، فضائل الصحابة، ۱۴۰۳ق، ج۲، ص۶۶۲؛ ابن جوزی، تذکرة الخواص، ۱۴۱۸ق، ج۱، ص۵۱.</ref>

* عَنْ جَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ الْأَنْصَارِیِّ قَالَ سَأَلْتُ رَسُولَ اللَّهِ ص عَنْ مِیلَادِ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ ع فَقَالَ ...إِنَّ اللَّهَ تَعَالَى خَلَقَهُ نُوراً مِنْ نُورِی وَ خَلَقَنِی نُوراً مِنْ نُورِهِ وَ كِلَانَا مِنْ نُورٍ وَاحِدٍ وَ خَلَقَنَا مِنْ قَبْلِ أَنْ یَخْلُقَ سَمَاءً مَبْنِیَّةً وَ أَرْضاً مَدْحِیَّة؛ جابر بن عبدالله انصاری می‌گوید: از رسول خدا(ص) درباره خلقت علی بن ابی طالب سوال کردم آن حضرت جواب داد: همانا خداوند متعال نور او را از نور من و نور من را از نور او خلق کرد و ما هر دو از یک نور هستیم و خدا ما را قبل از آسمان گسترده و زمین پهناور، خلق کرد.»<ref>ابن شاذان قمی، الفضائل، ۱۳۶۳ش، ص۵۴.</ref>

* «... قَالَ ع خَلَقَنِیَ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى وَ أَهْلَ بَیْتِی مِنْ نُورٍ وَاحِدٍ قَبْلَ أَنْ یَخْلُقَ آدَمَ بِسَبْعَةِ آلَافِ عَامٍ ثُمَّ نَقَلَنَا إِلَى صُلْبِ آدَمَ ثُمَّ نَقَلَنَا مِنْ صُلْبِهِ فِی أَصْلَابِ الطَّاهِرِینَ إِلَى أَرْحَامِ‏ الطَّاهِرَات ‏...؛ پیامبر فرمود: خدا من و اهل بیت مرا از یك نور آفرید هفت هزار سال پیش از آدم. سپس ما را به پشت آدم انتقال داد و بعد از پشت او به سوى پشت‌‏هاى پاک و پاکیزه.»<ref>خزاز رازی، کفایه الاثر، ۱۴۰۱ق، ص۷۱-۷۲؛ دیلمی، ارشاد القلوب، ۱۴۱۲ق،‌ ج۲، ص۴۱۵.</ref>

* «... یَا مُحَمَّدُ إِنِّی خَلَقْتُ عَلِیّاً وَ فَاطِمَةَ وَ الْحَسَنَ وَ الْحُسَیْنَ عَلَیْهِمُ السَّلَامُ وَ الْأَئِمَّةَ مِنْ نُورٍ وَاحِدٍ، ثُمَّ عَرَضْتُ وَلَایَتَهُمْ عَلَى الْمَلَائِكَةِ، فَمَنْ قَبِلَهَا كانَ مِنَ الْمُقَرَّبِینَ، وَ مَنْ جَحَدَهَا كانَ مِنَ الْكافِرِین‏...؛ اى محمّد! من، علىّ و فاطمه و حسن و حسین و امامان را از یك نور آفریدم. سپس ولایت آنان را بر فرشتگان پیشنهاد كردم، هر كس پذیرفت از نزدیكان شد و هر كس انكار ورزید از كافران گردید.»<ref>نعمانی، الغیبة، ۱۳۹۷ق، ص۹۳؛ جوهری بصری، مقتضب الاثر، نشر طباطبایی، ص۲۴.</ref>

* «جَابِرٍ الْأَنْصَارِیِّ قَالَ سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ ص یَقُولُ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ خَلَقَنِی وَ خَلَقَ عَلِیّاً وَ فَاطِمَةَ وَ الْحَسَنَ وَ الْحُسَیْنَ مِنْ نُورٍ وَاحِدٍ فَعَصَرَ ذَلِكَ النُّورَ عَصْرَةً فَخَرَجَ مِنْهُ شِیعَتُنَا فَسَبَّحْنَا فَسَبَّحُوا وَ قَدَّسْنَا فَقَدَّسُوا...؛ خداوند تعالى مرا و علىّ بن أبى طالب و فاطمه و حسن و حسین را از یک نورى خلق کرد و سپس آن نور را فشرد و شیعیان ما از آن نور پدید آمدند. پس ما خدا را تسبیح كردیم و شیعیان ما نیز تسبیح كردند، و ما خدا را تقدیس كردیم، پس شیعیان ما نیز تقدیس كردند...»<ref>اربلی، کشف الغمة، ۱۳۸۱ق، ج۱، ص۴۵۸؛ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۲۷، ص۱۳۱.</ref>