نماز حضرت فاطمه(س): تفاوت میان نسخه‌ها

'''نماز حضرت فاطمه(س)''' [[نمازهای مستحب|نماز مستحبی]] است که [[جبرئیل]] به [[حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها|حضرت زهرا(س)]] آموخت. این نمازِ دو رکعتی را که به نماز اَوّابین (نماز رجوع‌کنندگان به خدا) نیز شهرت دارد، برای حل مشکلات بزرگ، مؤثر دانسته‌اند. در رکعت اول نماز، بعد از [[سوره فاتحه|سوره حمد]]، صد مرتبه [[سوره قدر]] و در رکعت دوم بعد از سوره حمد، صد مرتبه [[سوره اخلاص|سوره توحید]] و پس از [[سلام (نماز)|سلام نماز]]، دعای «سُبْحَانَ ذِی الْعِزِّ الشَّامِخِ…» خوانده می‌شود.{{سخ}}

شیخ عباس قمی در [[مفاتیح الجنان]]، دربارهٔ نماز حضرت فاطمه(س) این‌گونه آورده است که حضرت زهرا(س) یک نماز دو رکعتی می‌خواند که در رکعت اول بعد از [[سوره حمد]]، صد مرتبه [[سوره قدر]] و در رکعت دوم بعد از سوره حمد، صد مرتبه [[سوره توحید]] را می‌خواند و پس از [[سلام (نماز)|سلام نماز]]، دعای مخصوصی<ref group="یادداشت">سُبْحَانَ ذِی الْعِزِّ الشَّامِخِ الْمُنِیفِ سُبْحَانَ ذِی الْجَلَالِ الْبَاذِخِ الْعَظِیمِ سُبْحَانَ ذِی الْمُلْک الْفَاخِرِ الْقَدِیمِ سُبْحَانَ مَنْ لَبِسَ الْبَهْجَةَ وَ الْجَمَالَ سُبْحَانَ مَنْ تَرَدَّی بِالنُّورِ وَ الْوَقَارِ سُبْحَانَ مَنْ یرَی أَثَرَ النَّمْلِ فِی الصَّفَا سُبْحَانَ مَنْ یرَی وَقْعَ الطَّیرِ فِی الْهَوَاءِ سُبْحَانَ مَنْ هُوَ هَکذَا لَا هَکذَا غَیرُهُ</ref> قرائت می‌کرد.<ref>قمی، مفاتیح الجنان، اسوه، ص۴۱.</ref>

# [[شیخ طوسی]] و [[سید بن طاووس]] نقل می‌کنند که [[محمد بن علی حلبی]] در [[روز جمعه]] از [[امام صادق(ع)]] سؤال کرد که می‌خواهم عملی به من تعلیم دهی که بهترین اعمال در این روز باشد. امام صادق (ع) فرمود: من کسی را نمی‌شناسم که نزد [[رسول خدا(ص)]] بزرگ‌تر از حضرت فاطمه(س) باشد و چیزی را بهتر از آنچه پیامبر (ص) به دخترش تعلیم کرد، نمی‌دانم. سپس فرمود: در روز جمعه [[غسل]] کند و چهار رکعت نماز با دو سلام به‌جای آورَد. در رکعت اول بعد از [[سوره حمد]]، [[سوره توحید]] را پنجاه مرتبه و در رکعت دوم بعد از سوره حمد، [[سوره العادیات]] را پنجاه مرتبه و در رکعت سوم بعد از سوره حمد، [[سوره زلزال]] را پنجاه مرتبه و در رکعت چهارم بعد از سوره حمد، [[سوره فتح]] را پنجاه مرتبه و هنگامی که از نماز فارغ شد، دعای خاصی<ref group="یادداشت">إِلَهِی وَ سَیدِی مَنْ تَهَیأَ أَوْ تَعَبَّی أَوْ أَعَدَّ أَوِ اسْتَعَدَّ لِوِفَادَةِ مَخْلُوقٍ رَجَاءَ رِفْدِهِ وَ فَوَائِدِهِ وَ نَائِلِهِ وَ فَوَاضِلِهِ وَ جَوَائِزِهِ فَإِلَیک یا إِلَهِی کانَتْ تَهْیئَتِی وَ تَعْبِئَتِی وَ إِعْدَادِی وَ اسْتِعْدَادِی رَجَاءَ فَوَائِدِک وَ مَعْرُوفِک وَ نَائِلِک وَ جَوَائِزِک فَلَا تُخَیبْنِی مِنْ ذَلِک یا مَنْ لَا تَخِیبُ عَلَیهِ مَسْأَلَةُ السَّائِلِ وَ لَا تَنْقُصُهُ عَطِیةُ نَائِلٍ فَإِنِّی لَمْ آتِک بِعَمَلٍ صَالِحٍ قَدَّمْتُهُ وَ لَا شَفَاعَةِ مَخْلُوقٍ رَجَوْتُهُ أَتَقَرَّبُ إِلَیک بِشَفَاعَتِهِ إِلَّا مُحَمَّداً وَ أَهْلَ بَیتِهِ صَلَوَاتُک عَلَیهِ وَ عَلَیهِمْ أَتَیتُک أَرْجُو عَظِیمَ عَفْوِک الَّذِی عُدْتَ بِهِ عَلَی الْخَطَّائِینَ عِنْدَ عُکوفِهِمْ عَلَی الْمَحَارِمِ فَلَمْ یمْنَعْک طُولُ عُکوفِهِمْ عَلَی الْمَحَارِمِ أَنْ جُدْتَ عَلَیهِمْ بِالْمَغْفِرَةِ وَ أَنْتَ سَیدِی الْعَوَّادُ بِالنَّعْمَاءِ وَ أَنَا الْعَوَّادُ بِالْخَطَاءِ أَسْأَلُک بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّاهِرِینَ أَنْ تَغْفِرَ لِی ذَنْبِی الْعَظِیمَ فَإِنَّهُ لَا یغْفِرُ الْعَظِیمَ إِلَّا الْعَظِیمُ یا عَظِیمُ یا عَظِیمُ یا عَظِیمُ یا عَظِیمُ یا عَظِیمُ یا عَظِیمُ یا عَظِیم.</ref> را بخواند.<ref>شیخ طوسی، مصباح المتهجد، ۱۴۱۱ق، ص۳۱۵؛ ابن‌طاووس، جمال الاسبوع، ۱۳۷۱ش، ص۱۷۲.</ref>

# بر پایه روایتی که [[شیخ صدوق]] از امام صادق(ع) نقل کرده، نماز حضرت فاطمه که نماز اوّابین نامیده می‌شود، چهار رکعت است و در هر رکعتِ آن پس از سوره حمد، پنجاه مرتبه سوره توحید خوانده می‌شود.<ref>شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۵۴۴.</ref> شیخ صدوق در ادامه می‌گوید که چون اهل [[کوفه]]، آن را به نام نماز حضرت فاطمه می‌شناخته‌اند، در کتابش آورده و ثوابش را ذکر کرده است.<ref>شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۵۶۶.</ref>

* شیخ صدوق، محمد بن علی، [https://lib.eshia.ir/11021/1/0 من لا یحضره الفقیه]، قم، جامعه مدرسین، ۱۴۱۳ق.

* شیخ طوسی، محمد بن حسن، مصباح المتهجد، بیروت، مؤسسة فقه الشیعة، ۱۴۱۱ق.

* نوری، میرزاحسین، مستدرک الوسائل، بیروت، مؤسسه آل‌البیت، بی‌تا.