نماز حضرت فاطمه(س): تفاوت میان نسخه‌ها

'''نماز حضرت فاطمه(س)''' [[نماز مستحبی]] که [[جبرئیل]] به [[حضرت زهرا(س)]] آموخت. این نماز دو رکعتی را که به نماز أوّابین نیز شهرت دارد، برای حل مشکلات بزرگ مؤثر دانسته‌اند.

در رکعت اول نماز حضرت فاطمه(س)، بعد از [[سوره حمد]]، صد مرتبه [[سوره قدر]] و در رکعت دوم بعد از سوره حمد، صد مرتبه [[سوره توحید]] و پس از [[سلام نماز]]، دعای «سُبْحَانَ ذِی الْعِزِّ الشَّامِخِ ...» خوانده می‌شود.

در منابع روایی از نمازهای دیگری نیز به نماز حضرت فاطمه(س) یاد شده است.

درباره نماز حضرت فاطمه، روایتی از [[امام صادق(ع)]] آمده که هر گاه مشکل بزرگی پیش آمد، دو رکعت نماز می‌خوانی و این نمازی بوده که حضرت زهرا(س) به‌جای می‌آورده است.<ref>نوری، مستدرک الوسائل، آل‌البیت، ج۶، ص۳۰۲.</ref> این نماز با نام «نماز رجوع‌کنندگان به خدا» (صَلاةُ الاَوّابین) نیز شناخته می‌شود.<ref> مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۸۸، ص۱۷۱.</ref> به گفته [[شیخ عباس قمی]] این نماز را جبرئیل به حضرت زهرا(س) تعلیم داده بود.<ref>قمی، مفاتیح الجنان، اسوه، ص۴۱.</ref>

شیخ عباس قمی در [[مفاتیح الجنان]]، درباره نماز این‌گونه آورده است که حضرت زهرا(س) نماز دو رکعتی می‌خواند که در رکعت اول بعد از [[سوره حمد]]، صد مرتبه [[سوره قدر]] و در رکعت دوم بعد از سوره حمد، صد مرتبه [[سوره توحید]] را می‌خواند و پس از [[سلام نماز]]، دعای مخصوصی<ref group="یادداشت">سُبْحَانَ ذِی الْعِزِّ الشَّامِخِ الْمُنِیفِ سُبْحَانَ ذِی الْجَلَالِ الْبَاذِخِ الْعَظِیمِ سُبْحَانَ ذِی الْمُلْک الْفَاخِرِ الْقَدِیمِ سُبْحَانَ مَنْ لَبِسَ الْبَهْجَةَ وَ الْجَمَالَ سُبْحَانَ مَنْ تَرَدَّی بِالنُّورِ وَ الْوَقَارِ سُبْحَانَ مَنْ یرَی أَثَرَ النَّمْلِ فِی الصَّفَا سُبْحَانَ مَنْ یرَی وَقْعَ الطَّیرِ فِی الْهَوَاءِ سُبْحَانَ مَنْ هُوَ هَکذَا لَا هَکذَا غَیرُهُ</ref> می‌خواند.<ref>قمی، مفاتیح الجنان، اسوه، ص۴۱.</ref>

[[شیخ طوسی]] هم در [[مصباح المتهجد]] می‌گوید سزاوار است بعد از نماز، زانوها و آرنج‌ها را برهنه نماید، همه [[مواضع سجود]] خود را بدون هیچ حائلی به زمین بچسباند، حاجت بخواهد و دعا کند آنچه می‌خواهد و در حالت سجده ذکر خاصی<ref group="یادداشت">یا مَنْ لَیسَ غَیرَهُ رَبٌّ یدْعَی یا مَنْ لَیسَ فَوْقَهُ إِلَهٌ یخْشَی یا مَنْ لَیسَ دُونَهُ مَلِک یتَّقَی یا مَنْ لَیسَ لَهُ وَزِیرٌ یؤْتَی یا مَنْ لَیسَ لَهُ حَاجِبٌ یرْشَی یا مَنْ لَیسَ لَهُ بَوَّابٌ یغْشَی یا مَنْ لَا یزْدَادُ عَلَی کثْرَةِ السُّؤَالِ إِلَّا کرَماً وَ جُوداً وَ عَلَی کثْرَةِ الذُّنُوبِ إِلَّا عَفْواً وَ صَفْحاً صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ افْعَلْ بی‌کذَا وَ کذَا و بجای این کلمه حاجات خود را از خدا بخواهد.</ref> بگوید.<ref>شیخ طوسی، مصباح المتهجد، ۱۴۱۱ق، ص۳۰۱.</ref>

در منابع روایی از نمازهای دیگری نیز به نماز حضرت فاطمه(س) یاد شده است؛ از جمله:

#شیخ طوسی و سید بن طاووس نقل می‌کنند که [[محمد بن علی حلبی]] در [[روز جمعه]] از [[امام صادق(ع)]] سؤال کرد که می‌خواهم مرا عملی تعلیم دهی که بهترین اعمال در این روز باشد. امام صادق(ع) فرمود که من نمی‌شناسم کسی را که بزرگ‌تر از حضرت فاطمه(س) نزد رسول خدا(ص) باشد و نمی‌دانم چیزی را بهتر از آنچه پیامبر(ص) به دخترش تعلیم کرد. سپس فرمود: در روز جمعه [[غسل]] کند و چهار رکعت نماز با دو سلام به‌جای آورَد. در رکعت اول بعد از سوره حمد، سوره توحید را پنجاه مرتبه و در رکعت دوم بعد از سوره حمد، [[سوره العادیات]] را پنجاه مرتبه و در رکعت سوم بعد از سوره حمد، [[سوره زلزال]] را پنجاه مرتبه و در رکعت چهارم بعد از سوره حمد، [[سوره فتح]] را پنجاه مرتبه و و هنگامی که از نماز فارغ شد، دعای خاصی<ref group="یادداشت">إِلَهِی وَ سَیدِی مَنْ تَهَیأَ أَوْ تَعَبَّی أَوْ أَعَدَّ أَوِ اسْتَعَدَّ لِوِفَادَةِ مَخْلُوقٍ رَجَاءَ رِفْدِهِ وَ فَوَائِدِهِ وَ نَائِلِهِ وَ فَوَاضِلِهِ وَ جَوَائِزِهِ فَإِلَیک یا إِلَهِی کانَتْ تَهْیئَتِی وَ تَعْبِئَتِی وَ إِعْدَادِی وَ اسْتِعْدَادِی رَجَاءَ فَوَائِدِک وَ مَعْرُوفِک وَ نَائِلِک وَ جَوَائِزِک فَلَا تُخَیبْنِی مِنْ ذَلِک یا مَنْ لَا تَخِیبُ عَلَیهِ مَسْأَلَةُ السَّائِلِ وَ لَا تَنْقُصُهُ عَطِیةُ نَائِلٍ فَإِنِّی لَمْ آتِک بِعَمَلٍ صَالِحٍ قَدَّمْتُهُ وَ لَا شَفَاعَةِ مَخْلُوقٍ رَجَوْتُهُ أَتَقَرَّبُ إِلَیک بِشَفَاعَتِهِ إِلَّا مُحَمَّداً وَ أَهْلَ بَیتِهِ صَلَوَاتُک عَلَیهِ وَ عَلَیهِمْ أَتَیتُک أَرْجُو عَظِیمَ عَفْوِک الَّذِی عُدْتَ بِهِ عَلَی الْخَطَّائِینَ عِنْدَ عُکوفِهِمْ عَلَی الْمَحَارِمِ فَلَمْ یمْنَعْک طُولُ عُکوفِهِمْ عَلَی الْمَحَارِمِ أَنْ جُدْتَ عَلَیهِمْ بِالْمَغْفِرَةِ وَ أَنْتَ سَیدِی الْعَوَّادُ بِالنَّعْمَاءِ وَ أَنَا الْعَوَّادُ بِالْخَطَاءِ أَسْأَلُک بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّاهِرِینَ أَنْ تَغْفِرَ لِی ذَنْبِی الْعَظِیمَ فَإِنَّهُ لَا یغْفِرُ الْعَظِیمَ إِلَّا الْعَظِیمُ یا عَظِیمُ یا عَظِیمُ یا عَظِیمُ یا عَظِیمُ یا عَظِیمُ یا عَظِیمُ یا عَظِیم.</ref> را بخواند.<ref>شیخ طوسی، مصباح المتهجد، ۱۴۱۱ق، ص۳۱۵. ابن طاووس، جمال الاسبوع، ۱۳۷۱ش، ص۱۷۲.</ref>

#بر پایه روایتی که [[شیخ صدوق]] از امام صادق(ع) نقل کرده، نماز حضرت فاطمه که نماز اوّابین نامیده می‌شود، چهار رکعت است و در هر رکعتِ آن پس از سوره حمد، پنجاه مرتبه سوره توحید خوانده می‌شود.<ref>شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج۱، ص۵۴۴.</ref> شیخ صدوق در ادامه می‌گوید چون اهل [[کوفه]]، آن را به نام نماز حضرت فاطمه می‌شناختند، در کتابش آورده و ثوابش را ذکر کرده است.<ref> شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج۱، ص۵۶۶.</ref>