نامه‌های کوفیان به امام حسین(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

وقتی خبر درگذشت [[معاویه بن ابی سفیان|معاویه]] به مردم [[کوفه]] رسید، درباره [[یزید بن معاویه|یزید]] به تردید افتادند و احساس خطر نمودند. در این هنگام آنان باخبر شدند [[امام حسین(ع)]] از بیعت با یزید خودداری کرده و به [[مکه]] رفته است؛ از این رو [[شیعیان]] در کوفه در منزل [[سلیمان بن صرد خزاعی]] گرد آمدند و درباره مرگ معاویه سخن گفتند و خدا را به این خاطر شکر کردند. آنگاه سلیمان بن صرد گفت معاویه مرده است و حسین بن علی با فرزندش بیعت نکرده و به مکه رفته است. اگر قصد دارید او را یاری کنید، به او خبر بدهید و اگر در یاری‌اش تردید دارید، او را به خطر نیندازید و فریبش ندهید.  مردم تأکید کردند قصد یاری او را دارند و نامه‌ای خطاب به امام حسین(ع)نوشتند:

::«بسم اللّه الرحمن الرحیم

::درود بر تو، و ما با تو سپاس می‌گوییم [[خدا]]یی را که جز او خدایی نیست.

::امّا بعد، سپاس خدایی را که دشمنِ ستمکار و سرکشِ تو را در هم شکست؛ آن که بر این امّت حمله کرد و [[خلافت]] را به یغما برد و اموال امت را غصب کرد و بدون رضایت آنان فرمانروایی‌شان را به دست گرفت. آنگاه نیکانِ آنان را کشت و اشرار را باقی گذاشت و مال خدا را میان ستمکاران و ثروتمندان قرار داد. پس لعنت خداوند بر او باد همچنان که [[قوم ثمود]] به لعنت گرفتار شدند.

::همانا ما پیشوایی نداریم؛ پس به سوی ما بیا، شاید که خداوند ما را به وسیله تو بر گرد حق جمع آورد، و [[نعمان بن بشیر]] در کاخ امارت است و ما نه در [[جمعه|جمعه‌ها]] با او [[نماز]] می‌خوانیم و نه در عید با او بیرون می‌رویم؛ و هرگاه به ما خبر رسد که تو به سوی ما آمده‌ای، ما او را از شهر بیرون می‌کنیم تا اینکه او را به [[شام]] روانه سازیم، ان شاء اللّه.»

===نامه دوم===

دو روز پس از فرستادن نامه اول، مردم کوفه [[قیس بن مسهر صیداوی]] و [[عبدالرحمان بن عبدالله ارحبی]] و [[عمارة بن عبد سلولی]] را به همراه ۱۵۰ نامه نزد امام حسین(ع) فرستادند. برخی از این نامه‌ها تنها از سوی یک نفر نوشته شده بود و برخی دیگر از سوی دو نفر یا چهار نفر بود.<ref>مفید، الارشاد، ج۲، ص۳۷ و ۳۸.</ref>