استراق سمع: تفاوت میان نسخه‌ها

'''اِستراقِ سمع''' یا شنود به عمل مخفیانه گوش دادن به مکالمه خصوصی دیگران بدون رضایت آنها گفته می‌شود. بنا به نظر [[فقهای شیعه]]، شنود مکالمه‌های دیگران چنانچه مفسده‌ای مانند: اطلاع یافتن بر عیوب دیگران و اموری که [[شارع]] راضی به کشف آنها نیست، در بر داشته باشد، [[حرام]] است.

[[امام خمینی]] در حکمی خطاب به قوه قضاییه و سازمان‌های اجرایی، هرگونه شنود تلفن یا نوار ضبط صوت دیگری و تجسس از گناهان دیگران، به نام کشف جرم یا کشف مرکز [[گناه]] را جرم و گناه دانسته و بعضی از آنها چون [[اشاعه فحشا]]، از [[گناهان کبیره]] بوده و مرتکبین آنها را مجرم و مستحق [[تعزیر|تعزیر شرعی]] و برخی دیگر را  موجب [[حد شرعی]] دانسته است.

از نظر [[آیت الله خویی]] اگر استراق سمع مفسده‌ای در بر نداشته باشد؛ یعنی آنچه شنیده می‌شود از عیوب مردم و از اسرار زندگی آنها-که شارع راضی به کشف آنها نیست-نباشد، این فعل حرام نمی‌باشد؛ زیرا دلیلی برای حرمت وجود ندارد.<ref>تبریزی، صراط النجاه، ۱۴۳۳ق، ج۳، ص۳۰۷.</ref>

==استراق سمع از نظر قانون==

*منتظری، حسینعلی، استفتائات، تهران، نشر سایه، ۱۳۸۴ش.

*مؤسسه دایره المعارف الفقه الاسلامی، الموسوعه الفقهیه، قم، مؤسسه دایره المعارف الفقه الاسلامی، ۱۴۲۳ق.

[[رده:اصطلاحات فقهی]]