Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۶٬۰۳۵
ویرایش
خودکشی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←موارد استثنا
Khoshnoudi (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (←موارد استثنا) |
||
| خط ۶۲: | خط ۶۲: | ||
علی‌رغم حرمت خودکشی و تاکید بر آن در منابع روایی و فقهی و تعیین مجازات سنگین [[آخرت|اخروی]] برای آن، بر اساس گزارش برخی از منابع فقهی گاه خودکشی به سبب اضطرار یا وجود مصلحتی مهم‌تر مانند حفظ جان [[مسلمان|مسلمانان]] جایز دانسته شده است؛ اگرچه در مواردی مانند [[اتانازی]] (آسان‌مرگی) اغلب فقهای معاصر به جایز نبودن همه راه‌های آن حکم داده‌اند.<ref>اسلامی تبار و الهی منش، مسائل اخلاقی در قتل ترحم آمیز، ص۲۰۷-۲۰۹.</ref> | علی‌رغم حرمت خودکشی و تاکید بر آن در منابع روایی و فقهی و تعیین مجازات سنگین [[آخرت|اخروی]] برای آن، بر اساس گزارش برخی از منابع فقهی گاه خودکشی به سبب اضطرار یا وجود مصلحتی مهم‌تر مانند حفظ جان [[مسلمان|مسلمانان]] جایز دانسته شده است؛ اگرچه در مواردی مانند [[اتانازی]] (آسان‌مرگی) اغلب فقهای معاصر به جایز نبودن همه راه‌های آن حکم داده‌اند.<ref>اسلامی تبار و الهی منش، مسائل اخلاقی در قتل ترحم آمیز، ص۲۰۷-۲۰۹.</ref> | ||
* [[علامه حلی]] ذیل مسائل [[جهاد]] به این مسأله اشاره کرده است که اگر [[کفر|کفار]] در کشتی مسلمانان آتش افکندند، آیا جایز است برای نجات از آتش خود را به دریا بیندازند؟ بر اساس نظر وی حفظ جان واجب است و (عمل کردن به احتمال قوی‌تر برای حفظ سلامتی لازم است) چنانچه باقی ماندن در کشتی باعث کشته شدن بر اثر سوختگی شود، انداختن خود در آب دریا جایز است.<ref>علامه حلی، منتهی المطلب، ۱۴۱۲ق، ج۱۴، ص۸۱-۸۲.</ref> [[سید محمدحسین حسینی تهرانی|حسینی طهرانی]] مجتهدی است که معتقد است در این حالت حتی اگر فردی سوختن خود را با چشم ببیند حق ندارد خود را به دریا بیفکند و به دست خود خودش را غرق کند.<ref>حسینی تهرانی، نور ملکوت قرآن، ج۱، ص۱۶۲.</ref> | * [[علامه حلی]] ذیل مسائل [[جهاد]] به این مسأله اشاره کرده است که اگر [[کفر|کفار]] در کشتی مسلمانان آتش افکندند، آیا جایز است برای نجات از آتش خود را به دریا بیندازند؟ بر اساس نظر وی حفظ جان واجب است و (عمل کردن به احتمال قوی‌تر برای حفظ سلامتی لازم است) چنانچه باقی ماندن در کشتی باعث کشته شدن بر اثر سوختگی شود، انداختن خود در آب دریا جایز است.<ref>علامه حلی، منتهی المطلب، ۱۴۱۲ق، ج۱۴، ص۸۱-۸۲.</ref> [[سید محمدحسین حسینی تهرانی|حسینی طهرانی]] مجتهدی است که معتقد است در این حالت حتی اگر فردی سوختن خود را با چشم ببیند حق ندارد خود را به دریا بیفکند و به دست خود خودش را غرق کند.<ref>حسینی تهرانی، نور ملکوت قرآن، ج۱، ص۱۶۲.</ref> | ||
* برخی فقیهان مثل [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] و [[حسینعلی منتظری]] خودکشی مسلمانی که در دست دشمن [[اسیر]] است و تاب شکنجه و حفظ اسرار مسلمانان را ندارد، جهت جلوگیری از ضربه شدید به [[مسلمان |مسلمانان]]، جایز دانسته‌اند.<ref>منتظری، دراسات فی ولایة الفقیه، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۵۸۳-۵۸۴؛ مکارم شیرازی، استفتائات جدید، ۱۴۲۷ق، ج۱، ص۵۳۱-۵۳۲. | * برخی فقیهان مثل [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] و [[حسینعلی منتظری]] خودکشی مسلمانی که در دست دشمن [[اسیر]] است و تاب شکنجه و حفظ اسرار مسلمانان را ندارد، جهت جلوگیری از ضربه شدید به [[مسلمان |مسلمانان]]، جایز دانسته‌اند.<ref>منتظری، دراسات فی ولایة الفقیه، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۵۸۳-۵۸۴؛ مکارم شیرازی، استفتائات جدید، ۱۴۲۷ق، ج۱، ص۵۳۱-۵۳۲.</ref> | ||
* بسیاری از فقهای معاصر انجام دادن [[عملیات استشهادی]] را، حتی اگر نوعی خودکشی محسوب شود، در صورتی که برای واجبی مهم‌تر مانند ضربه‌زدن به دشمنان اسلام یا دفاع از مسلمانان باشد، جایز دانسته و آن را در قالب [[جهاد دفاعی]] تحلیل کرده‌اند.<ref>منتظری، مجازات‌های اسلامی و حقوق بشر، ۱۴۲۹ق، ص۹۲؛ مکارم شیرازی، استفتائات جدید، ۱۴۲۷ق، ج۳، ص۳۵۳؛ فیرحی، «دفاع مشروع، ترور و عملیات شهادت‌طلبانه در مذهب شیعه»، ص۱۱۳-۱۱۵؛ ۱۲۳-۱۲۴؛ ورعی، «مبانی فقهی عملیات شهادت‌طلبانه»، ص۳۱۹-۳۲۱؛ ۳۲۹-۳۳۲.</ref> | * بسیاری از فقهای معاصر انجام دادن [[عملیات استشهادی]] را، حتی اگر نوعی خودکشی محسوب شود، در صورتی که برای واجبی مهم‌تر مانند ضربه‌زدن به دشمنان اسلام یا دفاع از مسلمانان باشد، جایز دانسته و آن را در قالب [[جهاد دفاعی]] تحلیل کرده‌اند.<ref>منتظری، مجازات‌های اسلامی و حقوق بشر، ۱۴۲۹ق، ص۹۲؛ مکارم شیرازی، استفتائات جدید، ۱۴۲۷ق، ج۳، ص۳۵۳؛ فیرحی، «دفاع مشروع، ترور و عملیات شهادت‌طلبانه در مذهب شیعه»، ص۱۱۳-۱۱۵؛ ۱۲۳-۱۲۴؛ ورعی، «مبانی فقهی عملیات شهادت‌طلبانه»، ص۳۱۹-۳۲۱؛ ۳۲۹-۳۳۲.</ref> | ||