Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۴۰۱
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''اِعتراف به گناه''' بازگو کردن [[گناه]] خود نزد دیگران یا خودافشایی است. در [[ | '''اِعتراف به گناه''' بازگو کردن [[گناه]] خود نزد دیگران یا خودافشایی است. در [[دین اسلام]] اعتراف به گناه نزد دیگران به دلیل [[اشاعه فحشاء|اشاعه فحشا]] و ریخته شدن آبرو، جایز نیست. اعتراف به گناه فقط در پیشگاه [[خدا]] جایز بوده و در روایات برای این عمل آثار معنوی مانند [[استغفار|آمرزش گناهان]] برشمردهاند. | ||
اعتراف و [[اقرار]] به جرم یکی از موارد اعتراف به گناه نزد دیگران است که بنا به اعتقاد [[مجتهد|فقهای شیعه]]، اگر موجب احیاء حقی از حقوق انسانهای دیگری شود، [[واجب]] است. از دیگر موارد اعتراف به گناه نزد دیگران، بیان احساسات و رفتارهای خلاف موازین [[شریعت اسلام|شرعی]] و [[اخلاق|اخلاقی]] در فرآیند تداعی آزاد، نزد رواندرمانگر، برای آشکارکردن خاطرات سرکوب شده، جهت درمان مشکلات و اختلالهای روانی است. برخی این عمل را با آموزه دینی «حرمت بازگویی گناه نزد دیگران» ناسازگار میدانند. برخی نیز بر این باورند که این عمل به دلیل آنکه موجب اشاعه فحشا و خوار شدن بازگو کننده نیست، پس حکم «حرمت بازگو کردن گناه نزد دیگران» شامل آن نمیشود. | اعتراف و [[اقرار]] به جرم یکی از موارد اعتراف به گناه نزد دیگران است که بنا به اعتقاد [[مجتهد|فقهای شیعه]]، اگر موجب احیاء حقی از حقوق انسانهای دیگری شود، [[واجب]] است. از دیگر موارد اعتراف به گناه نزد دیگران، بیان احساسات و رفتارهای خلاف موازین [[شریعت اسلام|شرعی]] و [[اخلاق|اخلاقی]] در فرآیند تداعی آزاد، نزد رواندرمانگر، برای آشکارکردن خاطرات سرکوب شده، جهت درمان مشکلات و اختلالهای روانی است. برخی این عمل را با آموزه دینی «حرمت بازگویی گناه نزد دیگران» ناسازگار میدانند. برخی نیز بر این باورند که این عمل به دلیل آنکه موجب اشاعه فحشا و خوار شدن بازگو کننده نیست، پس حکم «حرمت بازگو کردن گناه نزد دیگران» شامل آن نمیشود. |