مارقین: تفاوت میان نسخه‌ها

'''مارقین'''، به معنای گروه بیرون رفته از دین؛ عنوانی است برای [[خوارج]] که در [[جنگ نهروان]] علیه [[امام علی(ع)]] جنگیدند.<ref>نوبختي، ص5 و 6.</ref> مارقین در ابتدای جنگ [[صفین]] از سپاهیان لشکر امام علی(ع)بودند؛ اما فریبکاری [[معاویه]] سبب شد تا بر امام بشورند و گروه سومی تشکیل دهند که با هیچیک از طرفین همراه نبود. امام علی(ع)با این گروه در منطقه‌ای به نام نهروان ناچار به جنگ شد و آنان را شکست داد؛ ولی آنان سرانجام، در یک توطئه ترور، آن حضرت را به [[شهادت]] رساندند.

کلمه مارقین، اسم فاعل از ماده «م ـ ر ـ ق» در حالت نصب و جر است و این ماده به معنای برون رفتن از چیزی است مانند تیر که از کمان برون می‌جهد. خوارج را چون از جمع مسلمانان بیرون رفتند، مارقین می‌گویند.<ref>ابن منظور، ج‏7، ص377؛  فیومی، 569؛ نهج البلاغه، ترجمه شهیدی، ص۴۵۱، تعلیقه شماره ۱۵.</ref>

زبیدی می نویسد: مروق به معنای خروج و بیرون رفتن است، و این گروه از آنجایی که از دین خارج شده و بر علیه امام علی(ع) شوریدند، مارقین نامیده شدند.<ref>زبیدی، ج ۱۳، ص ۴۴۰</ref>

عنوان مارقین، در سخنان خود امیرالمؤمنین(ع) به کار رفته است: {{حدیث|انا حجيج المارقين|ترجمه= من از دین بیرون‌شدگان را به حجب مغلوب کنم}}<ref>نهج البلاغه، ترجمه شهیدی، خطبه ۷۵، ص۵۶.</ref> و نیز در [[خطبه شقشقیه]] آنجا که به سه دسته از دشمنانش که به جنگ با او پرداختند اشاره می کند یکی از اینها را چنین تعبیر می کند: {{حدیث|... و مرقت اخری|ترجمه= و گروهی از جمع دینداران بیرون جستند}}<ref>نهج البلاغه، ترجمه شهیدی، خطبه ۳، ص۱۱.</ref> که این عبارت اشاره به خوارج است.

{{پانویس|2}}