ام‌کلثوم دختر امام علی(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

برخی مقاتل از حضور ام کلثوم در [[کربلا]] سخن گفته‌اند؛ به گونه‌ای که از او در بسیاری از موارد در کنار [[حضرت زینب(س)]] نام برده شده است و مصیبت‌هایی برای او نقل کرده‌اند. [[علامه مجلسی]] نقل می‌کند: پس از شهادت امام(ع) و هنگام آتش زدن خیمه‌ها، گوشواره را از گوش ام کلثوم خواهر حسین(ع) کشیدند.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۴۵، ص۶۰.</ref> ام کلثوم راوی [[واقعه عاشورا]] بوده و در [[کوفه]] و مجلس ابن زیاد [[خطبه]] خوانده است. ابن طیفور در کتاب خویش، خطبه‌ای را از ام کلثوم می‌آورد که در کوفه و جریان [[اسارت اهل بیت پیامبر(ص)]] روی داده است.<ref>ابن طیفور، بلاغات النساء، ۱۳۷۲ش، ص۲۳.</ref> [[علامه مجلسی]] نیز سخنان و اشعار ام کلثوم در مجلس ابن زیاد را ذکر کرده است.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۴۵، ص۱۱۲–۱۱۵.</ref>

ام کلثوم از جمله کسانی{{یادداشت|امام سجاد(ع)، حضرت زینب(س) و فاطمه دختر امام حسین(ع) نیز در کوفه خطبه خواندند (یاأَهْلَ الْكُوفَةِ، سُوءاً لَكُمْ! ما لَكُمْ خَذَلْتُمْ حُسَيْناً وَ قَتَلْتُمُوهُ، وَ انْتَهَبْتُمْ أَمْوالَهُ وَ وَرِثْتُمُوهُ، وَ سَبَيْتُمْ نِساءَهُ وَ نَكَبْتُمُوهُ؟! فَتَبّاً لَكُمْ وَ سُحْقاً!) (سید بن طاووس، لهوف، ص۱۸۱).}} دانسته شده که بعد از شهادت امام حسین(ع)، در کوفه، خطبه خوانده است.<ref>ابن طاووس، لهوف (۱۳۷۸ش)، ص۱۸۱.</ref> به نقل [[سید بن طاووس]] در [[لهوف]]، ام کلثوم درحالی‌که صدایش به گریه بلند بود مردم کوفه را به دلیل کشتن امام حسین(ع) و یارانش و به اسارت گرفتن اهل بیت او و همچنین غارت اموالش سرزنش کرد و نفرین کرد و در همان حال اشعاری خواند که صدای گریه و ناله از مردم برخاست، به صورتی که هیچ موقع مردم بیش از آن روز گریه نکرده بودند.<ref>سید بن طاووس، لهوف (۱۳۷۸ش)، ص۱۸۴.</ref>