Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۴۵۲
ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جز (←تعداد: اصلاح ارقام، اصلاح نویسههای عربی) |
||
خط ۸: | خط ۸: | ||
==تعداد== | ==تعداد== | ||
{{سوگواری محرم}} | {{سوگواری محرم}} | ||
درباره تعداد | گزارشهای منابع درباره تعداد شهدای کربلا متفاوت است.<ref>نگاه کنید به: گروهی از تاریخپژوهان، تاریخ قیام و مقتل جامع سیدالشهداء(ع)، ۱۳۹۱ش، ج۲، ص۴۸۳-۴۸۵.</ref> در کتاب «[[تاریخ قیام و مقتل جامع سیدالشهداء|تاریخ قیام و مقتل جامع سیدالشهداء(ع)]]» مشهورترین گزارش درباره تعداد کل شهدا، ۷۲ نفر دانسته شده است.<ref>گروهی از تاریخپژوهان، تاریخ قیام و مقتل جامع سیدالشهداء(ع)، ۱۳۹۱ش، ج۲، ص۴۸۳.</ref> در منابع ۸۷تن،<ref>مسعودی، مروج الذهب، ج۳، ص۶۱؛ مقدسی، البدء والتاریخ، ج۱۱، ص۶.</ref> و ۶۱ تن<ref> مسعودی، اثبات الوصیة، ص۱۲۶.</ref>، ۷۸ تن<ref>سید ابن طاووس، اللهوف، انوار الهدی، ص۸۵.</ref> و ۱۴۵ تن نیز ذکر شده است<ref>طبری، تاریخ طبری، موسسة الاعلمی، ج۴، ص۲۹۲. ابن جوزی، المنتظم، ۱۴۱۲ق، ج۵، ص۳۲۹. سبط ابن جوزی، تذکرة الخواص، مکتبة نینوا، ص۲۵۱؛ المزی، تهذیب الکمال، ۱۴۱۳ق، ج۶، ص۴۲۷. ذهبی، سیر أعلام النبلاء، ۱۴۲۹ق، ج۳، ص۳۰۸. ابن کثیر، البدایة و النّهایة،۱۴۰۸ق، ج۸، ص۲۱۴.</ref> | ||
در بیشترِ منابع تاریخی، تعداد یاران امام حسین(ع) در روز عاشورا، ۷۲ تن ذکر شده <ref> بلاذری، انساب الاشراف، ۱۹۷۷م، ج۳، ص۳۹۵؛ طبری، تاریخ الأمم والملوک، ۱۹۶۷م، ج۵، ص۴۲۲؛ دینوری، الاخبار الطوال، ص۲۵۶؛ ابن اعثم الکوفی، الفتوح، ج۵، ص۱۰۱؛ ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ج۵، ص۵۹.</ref> که ۳۲ تن از آنها سواره و ۴۰ تن پیاده بودند.<ref> بلاذری، انساب الاشراف، ۱۹۷۷م، ج۳، ص۳۹۵؛ طبری، تاریخ الأمم والملوک، ۱۹۶۷م، ج۵، ص۴۲۲؛ دینوری، الاخبار الطوال، ص۲۵۶؛ ابن اعثم الکوفی، الفتوح، ج۵، ص۱۰۱؛ ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ج۵، ص۵۹.</ref> | در بیشترِ منابع تاریخی، تعداد یاران امام حسین(ع) در روز عاشورا، ۷۲ تن ذکر شده <ref> بلاذری، انساب الاشراف، ۱۹۷۷م، ج۳، ص۳۹۵؛ طبری، تاریخ الأمم والملوک، ۱۹۶۷م، ج۵، ص۴۲۲؛ دینوری، الاخبار الطوال، ص۲۵۶؛ ابن اعثم الکوفی، الفتوح، ج۵، ص۱۰۱؛ ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ج۵، ص۵۹.</ref> که ۳۲ تن از آنها سواره و ۴۰ تن پیاده بودند.<ref> بلاذری، انساب الاشراف، ۱۹۷۷م، ج۳، ص۳۹۵؛ طبری، تاریخ الأمم والملوک، ۱۹۶۷م، ج۵، ص۴۲۲؛ دینوری، الاخبار الطوال، ص۲۵۶؛ ابن اعثم الکوفی، الفتوح، ج۵، ص۱۰۱؛ ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ج۵، ص۵۹.</ref> |