پرش به محتوا

حدیث من عرف نفسه: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
لینک
جزبدون خلاصۀ ویرایش
جز (لینک)
خط ۱۸: خط ۱۸:
  | مؤید قرآنی  =  
  | مؤید قرآنی  =  
}}
}}
'''حدیث مَنْ‏ عَرَفَ‏ نَفْسَهُ'''، حدیثی مشهور است که در آن شناخت نفس راهی برای شناخت [[خدا]] معرفی شده است. در این حدیث آمده است: «هرکس خود را بشناسد، قطعاً خدایش را خواهد شناخت.»
'''حدیث مَنْ‏ عَرَفَ‏ نَفْسَهُ'''، حدیثی از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم|پیامبر(ص)]] است که در آن شناخت نفس راهی برای شناخت [[خدا]] معرفی شده است. در این حدیث آمده است: «هرکس خود را بشناسد، قطعاً خدایش را خواهد شناخت.»


حدیث در چند کتاب حدیثیِ [[شیعه]] و [[سنی]] از [[پیامبر(ص)]] و [[امام علی(ع)]] روایت شده است. عالمان شیعه برای آن اهمیت بسیار قائل‌اند و می‌گویند مضمون آن در کتب آسمانی آمده است و از جمله چند آیه قرآن بیان‌کننده معنای این حدیث‌اند.
حدیث در چند کتاب حدیثیِ [[شیعه]] و [[سنی]] از پیامبر(ص) و [[امام علی(ع)]] روایت شده است. عالمان شیعه برای آن اهمیت بسیار قائل‌اند و می‌گویند مضمون آن در کتب آسمانی آمده است و از جمله چند آیه قرآن بیان‌کننده معنای این حدیث‌اند.


عالمان مسلمان تفسیرهای مختلفی از آن ارائه کرده‌اند. تفسیر بسیاری از عالمان شیعه این است که با شناخت ویژگی‌های انسان می‌توان ویژگی‌های خدا را هم شناخت؛ چراکه ویژگی‌های انسان مقابل ویژگی‌های خداوند است و برای مثال از ممکن‌بودن و نیازمندبودن او می‌توان به واجب‌الوجودبودن و بی‌نیازی خدا پی برد.
عالمان مسلمان تفسیرهای مختلفی از آن ارائه کرده‌اند. تفسیر بسیاری از عالمان شیعه این است که با شناخت ویژگی‌های انسان می‌توان ویژگی‌های خدا را هم شناخت؛ چراکه ویژگی‌های انسان مقابل ویژگی‌های خداوند است و برای مثال از ممکن‌بودن و نیازمندبودن او می‌توان به واجب‌الوجودبودن و بی‌نیازی خدا پی برد.