آیه لا اکراه فی الدین: تفاوت میان نسخه‌ها

'''آیه لا اِکْراهَ فِی الدّین''' ([[سوره بقره]]: ۲۵۶) بخشی از [[آیة الکرسی]] است که به [[مسلمانان]] توصیه می‌کند، غیرمسلمانان را به پذیرش [[دین اسلام]] مجبور نکنند. این [[آیه]] هنگامی نازل شد که عده‌ای از [[انصار]] قصد اجبار فرزندان خود به پذیرش دین اسلام را داشتند. برخی از [[مفسران]] این آیه را پاسخ به افرادی دانسته‌اند که زور و شمشیر را عامل پذیرش دین اسلام معرفی می‌کردند. برخی نیز گفته‌اند این آیه با نزول [[آیه قتال]] و آیه ۷۴و۷۵ [[سوره توبه]]، [[نسخ]] شده است. [[متکلمان]] نیز به این آیه در موضوعاتی نظیر [[عصمت پیامبران(ع)]]، انکار [[جبر]]، امتحان [[خداوند]] و [[آزادی عقیده]] در اسلام استناد نموده‌اند.

[[علامه طباطبایی]] به نقل از [[تفسیر الدر المنثور]]، [[شأن نزول]] آیه را مربوط به برخی از همسرانِ [[انصار]] می‌داند که [[عهد]] کرده بودند اگر فرزندی به دنیا بیاورند، آنها را یهودی کنند و به همین دلیل زمانی که [[یهودیان بنی‌ نضیر]] به خاطر پیمان شکنی به بیرون [[مدینه]] رانده شدند، پدران آن فرزندان اجازه خروج به آنها نمی‌دادند و درصدد بودند آنها را به اجبار [[مسلمان]] کنند تا اینکه آیه لا اکراه فی الدین نازل شد.<ref>علامه طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۳ق، ج۲، ص۳۴۷.</ref> البته علامه طباطبایی قول دیگری را نقل می‌کند که فردی از [[پیامبر اکرم(ص)]] سوال نموده، آیا می‌تواند فرزندان نصرانی خود را به پذیرش اسلام مجبور نماید که این آیه در پاسخ نازل شده است.<ref>علامه طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۳ق، ج۲، ص۳۴۸.</ref>  

برخی پژوهشگران معتقدند که جهاد ابتدایی با محتوای آیه لا اکراه فی الدین در تعارض است، چرا که آیه مذکور اجبار در دین را نفی می‌کند اما جهاد ابتدایی تحمیل اسلام بر دیگران از راه شمشیر است.<ref> کامیاب و قدسی، «بررسی شبهه جهاد ابتدایی در تفسیر آیه لا اکراه فی الدین»، ص۸.</ref> در این زمینه سه نگاه وجود دارد:

  | شناسه = <!--ناقص، کامل-->ناقص