آیه لا اکراه فی الدین: تفاوت میان نسخه‌ها

[[علامه طباطبایی]] به نقل از [[تفسیر درالمنثور]] شأن نزول آیه را مربوط به همسران بعضی از [[انصار]] می‌داند که [[عهد]] کرده بودند تا اگر فرزندی به دنیا بیاورند و زنده بماند، آنها را یهودی کنند و به همین دلیل زمانی که یهودیان بنی‌النضیر به خاطر پیمان شکنی به بیرون مدینه رانده شدند، پدران آن فرزندان اجازه خروج به آنها نمی‌دادند ودرصدد بودند تا به اجبار آنها را [[مسلمان]] کنند تا اینکه [[آیه]] نازل می‌شود.<ref>علامه طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۳۹۳ق، ج۲، ص۳۴۷.</ref> البته علامه طباطبایی قول دیگری را نقل می‌کند که فردی از [[پیامبر اکرم(ص)]] سوال نموده بود که آیا می‌تواند فرزندان خود را که نصرانی هستند، به اسلام مجبور نماید و این آیه در پاسخ نازل شده است.<ref>علامه طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۳۹۳ق، ج۲، ص۳۴۸.</ref>  

در تفسیر مجمع البیان از قول قتادة بن دعامه، حسن و ضحاک آمده است، این آیه درباره اهل کتابی که از آنها [[جزیه]] دریافت می‌شد نازل شده است. سدی گفته است، این آیه درباره همه کافران است و بعدها با آیه قتال نسخ شده است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۰۸ق، ج۲، ص۶۳۱و۶۳۲.</ref>

از [[ابن عباس]] نیز نقل شده، این آیه مربوط به فرزندان یهودی دسته مشخصی از انصار است و برخی دیگر هم معتقدند که مخاطب آیه همه مردم هستند؛ به این معنا که در دین که مسئله‌ای قلبی است، برای هیچ کس اجبار وجود ندارد.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۰۸ق، ج۲، ص۶۳۱و۶۳۲؛ طبری، جامع البیان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۲ق، ج۳، ص۱۰و۱۱.</ref>