آیه لا اکراه فی الدین: تفاوت میان نسخه‌ها

«آیه لا اکراه فی الدین» آیه ۲۵۶ [[سوره بقره]] است. این [[آیه]] همراه با [[آیة الکرسی]] تلاوت می‌شود و از پرکاربردترین آیات [[قرآن کریم]] است.<ref>فانی و رجبی، «موارد استدلال تفسیری-کلامی به آیه لا اکراه فی الدین»، ص۹۴.</ref> در نگاه اولیه، آیه نشان‌دهنده اجباری نبودن پذیرش [[دین]] و تاکید بر آزادی و اختیار انسان در پذیرش دین است.<ref>فانی و رجبی، «موارد استدلال تفسیری-کلامی به آیه لا اکراه فی الدین»، ص۹۴.</ref> [[امام خمینی]] فضایل اخلاقی را در معنای کلمه دین در آیه لا اکراه فی الدین دخیل دانسته است.<ref>امام خمینی، آداب الصلاه، ۱۳۷۸ش، ص۳۷.</ref> برخی محتوای [[آیه]] را به صورت قاعده عقلی پذیرفته‌اند.<ref>موسوی سبزواری، مواهب الرحمان فی تفسیر القرآن، 1409ق، ج4، ص298.</ref>

[[آیه]] ۲۵۵ از [[سوره بقره]]، آیة الکرسی خوانده می‌شود. با توجه به برخی روایات و بنابر عقیده برخی [[مفسران]]، آیات ۲۵۶ و ۲۵۷ سوره بقره هم جزء آیة الکرسی است.<ref>معینی، «آیة الکرسی»، ص۱۰۰.</ref>

[[سید محمدحسین طباطبائی|محمد حسین طباطبایی]] علت عظمت آية الكرسى‌ را شامل‌بودن آن بر مطالب دقیقی درباره «[[توحید]]» خالص و قیمومیت مطلق [[خدا]] می‌داند.<ref>طباطبایی، المیزان،۱۴۱۷ق، ج۲، ص۳۳۷.</ref>

بنا بر روایات [[معصومین]](ع)، خواندن این آیه در همه حال، برای دفع [[چشم‌زخم]]، سلامتی و... [[مستحب]] است.<ref>غزالى‌، جواهر القرآن، ۱۴۱۱ق، ص۷۳-۷۵.</ref>