بست‌نشینی: تفاوت میان نسخه‌ها

براساس فتوای فقهاء اگر شخص مجرمی که [[حد]] یا [[تعزیر]] بر او است، به [[مکه]] پناه ببرد، در آنجا به او نمی‌توان متعرض شد؛ بلکه باید جلوی رسیدن غذا و آب به او را گرفت تا اینکه از آنجا خارج شود و سپس حکم بر او انجام شود.<ref>«التجاء» موسوعه الفقه الاسلامی، ج۱۶، ص۳۱۷.</ref> فقهاء آیه «وَ مَنْ دَخَلَهُ کانَ آمِناً؛ و هر که وارد آن شود، در امان است»<ref>سوره آل‌عمران، آیه۹۷.</ref> را به عنوان دلیل بر این مطلب ذکر کرده‌اند.<ref>«التجاء» موسوعه الفقه الاسلامی، ج۱۶، ص۳۱۷.</ref> در اینکه [[حرم پیامبر(ص)]] و [[اهل‌بیت]] به مانند مکه می‌باشند اختلاف وجود دارد.<ref>«التجاء» موسوعه الفقه الاسلامی، ج۱۶، ص۳۱۷.</ref> در غیر از این موارد، قانون مدونی برای بست‌نشینی یا مفاهیم مشابه آن، وجود ندارد، اما در گذر زمان، و علت‌های مختلفی از جمله اعتقادات مذهبی، باورهای عمومی، فشارهای داخلی و خارجی، بست‌نشینی و حفظ حرمت آن به تدریج در میان مردم به صورت عرف در آمد، چنانکه شکستن بست عملی غیر عادی، غیر اخلاقی و حتی غیر قانونی تلقی شد.<ref>متین، «بست»، دایره المعارف بزرگ اسلامی، ج۱۲، ص۱۰۷.</ref>