پرش به محتوا

شام: تفاوت میان نسخه‌ها

۳٬۲۸۶ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۴ نوامبر ۲۰۱۵
جز
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۰: خط ۱۰:
ج) برخى گفته‏‌اند: شام از «شامة» به معناى نقطه است كه به علت فراوانى روستاها و منطقه‏‌هاى نزديک به هم آن را شام ناميدند؛ زيرا آنجا منطقه‌‏اى به رنگ‏هاى مختلف سبز، سياه و سفيد خال خال بود (همان‏طور كه خال بدن انسان را شام گويند) و سام بن ارم بن سام بن نوح، آن را ساخت.
ج) برخى گفته‏‌اند: شام از «شامة» به معناى نقطه است كه به علت فراوانى روستاها و منطقه‏‌هاى نزديک به هم آن را شام ناميدند؛ زيرا آنجا منطقه‌‏اى به رنگ‏هاى مختلف سبز، سياه و سفيد خال خال بود (همان‏طور كه خال بدن انسان را شام گويند) و سام بن ارم بن سام بن نوح، آن را ساخت.


د) بعضى گويند: چون قومى از كنعان در اين سرزمين ساكن شدند؛ «فَتَشاءَمُوا إِلَيْها»(آن را به فال بد گرفتند).<ref>شهاب الدين ابوعبداللَّه ياقوت بن عبداللَّه حموى، معجم البلدان، ج ۳، ص ۳۱۲.</ref>
د) بعضى گويند: چون قومى از كنعان در اين سرزمين ساكن شدند؛ «فَتَشاءَمُوا إِلَيْها».<ref>شهاب الدين ابوعبداللَّه ياقوت بن عبداللَّه حموى، معجم البلدان، ج ۳، ص ۳۱۲.</ref>
==محدوده شام==
در دوران گذشته، سوريه كنونى، بخش عمده‌‏اى از شام بوده و در واقع سرزمين شام، شامل كشورهاى كنونىِ سوريه، لبنان، فلسطين و اردن مى‌‏شده است. «الشأْم و الشَأم و الشآم» در واقع نامى بوده كه جغرافى‌‏دانان عرب بر اين منطقه نهاده‌‏اند. منطقه‌‏اى كه از يک سو به درياى روم و بيابان ممتداز ايله تا فرات‏ و از سوى ديگراز فرات تا مرز روم ‏منتهى مى‌‏شود. بدين‏صورت، سرزمين‏هاى روم در شمال، مرز مصر و بيابان بنى‌‏اسرائيل در جنوب آن واقع شده و آخرين محدوده آن ‏در سمت مصر «رَفَحْ» و سمت روم «الثغور» است.<ref> اصطخرى، المسالك و الممالك، ص ۵۵.</ref>
 
==نام‌های دیگر==
 
در دوران‏‌هاى گذشته، به سرزمين شام، سوريه نيز مى‏‌گفتند. بكرى گويد: «سوريه» (به ضم اول و كسر الراء و تخفيف الياء) نامى براى شام است.<ref>محمد كرد على، خطط الشام، ج ۱، ص ۴۷</ref> ارنست هرتز فيلد گويد: سوريه نامى «آشورى» است كه هنگام غلبه آشوريان بر اين كشور اطلاق مى‌‏شده و سين و شين در زبان سامى، به ‏طور يكسان به كار مى‏‌رفته است. نام سوريه براى نخستين بار در اثر «هرودوت» به شكل «shryn»، در خط «ميخى» و «siryon» در زبان «عبرى» استعمال مى‌‏شده كه بر لبنان شرقى اطلاق مى‌‏شده است. <ref> محمد كرد على، همان كتاب، ج ۱، ص ۴۷؛ عفيف البهنسى، الشام الحضاره، صص ۲۳- ۲۲.</ref> در دوران يونانى‌‏ها و بعد از آن، استعمال اين نام گسترش يافت و بر همه منطقه نهاده شد و تا پايان جنگ جهانى اول به همين معنا به ‏كار مى‌‏رفت. <ref> نجدت خماس، الشام فى صدر الاسلام، ص ۴۰ به نقل از: « syria history» The modern encyclopedia 1691- Article</ref> بنابراين، سوريه نامى است برگرفته از قوم آسورى يا آشورى.
در اثر هرودوت، فلسطين قسمتى از سوريه بوده و مورّخان جنگ‏هاى صليبى، فلسطين را جزئى از سوريه دانسته‏اند. اصطلاح «syrian»- در زبان انگليسى ‏در عصر حاضر، براى اين كشور استفاده مى‏شود كه البته منظور كشور جمهورى عربىِ سوريه است و گاهى به پيروان كنيسه قديم سوريه يا كنيسه سريانيه كاتوليك نيز گفته شده است. <ref>-Syria religeouse groups ,Encyclopedia britannica 51 th .p .919 -229 </ref> در حقيقت اسم سريانى «syriac» مفهومى لغوى و دينى و «syrian» نيز براى اعراب مفهومى جغرافيايى و وطنى دارد.
 
==پانویس==
==پانویس==
{{پانویس}}
{{پانویس}}
۱۳۶

ویرایش