عطاء‌الله اشرفی اصفهانی: تفاوت میان نسخه‌ها

عطاء الله اشرفی اصفهانی در سال ۱۲۸۱ هجری شمسی و ۱۳۲۳ هجری قمری در یک خانواده‌ای روحانی در خمینی شهر [[اصفهان]] به دنیا آمد. پدرش میرزا اسدالله، ‌فرزند مرحوم میرزا محمد جعفر و جد بزرگ وی از علمای [[جبل عامل]] به شمار می‌رفت. مادرش از سادات و علویات اصفهان از خانوادۀ مویدی از سادات صحیح نسب بود. پدرش از ائمه جماعات و اهل منبر بود که در سن هفتاد سالگی درگذشت.<ref>اشرفی اصفهانی، محمد، ج اول، ص ۲۵.</ref>  تحصیلات ابتدایی و مقدماتی را در مدرسه «نوریه» یاد گرفت. در نه سالگی کتاب نصاب الصبیان را حفظ کرد. در سن ۱۲ سالگی جهت ادامه تحصیل راهی اصفهان شد و دروس ادبیات و سطح [[فقه]] و [[اصول]] و نیز یک دوره [[درس خارج]] اصول را در درس آیت الله [[سید مهدی درچه‌ای]]، آیت الله سید محمد نجف آبادی<ref>گلشن ابرار ، جلد ۲ ، ۱۳۸۵، ص ۹۰۱.</ref>، فشارکی و [[آیت الله سید حسن مدرس]] شرکت کرد.

آیت الله اشرفی در سن ۲۰ سالگی برای ادامه تحصیل به [[قم]] رفت و مدت بیست و سه سال در مدرسه رضوی و [[مدرسه فیضیه]] مشغول تحصیل شد و در سن ۴۰ سالگی به درجه [[اجتهاد]] رسید. وی در دروس شیخ عبدالکریم حائری، سید محمد تقی خوانساری، سید صدرالدین صدر، سید محمد حجت و محمد حسین بروجردی شرکت کرده و فلسفه را از سید روح الله خمینی فرا می‌گیرد. آیت الله [[سید محمد تقی خوانساری]] به آیت الله اشرفی اصفهانی درجه اجتهاد داد. در دوره‌ای، اشرفی در غیاب آیت الله خوانساری و آیت الله خمینی امامت جماعت مدرسه فیضیه را بر عهده می‌گرفت. آیت الله بروجردی نیز عنایت ویژه به ایشان داشت به طوری که هر وقت اشرفی به [[اصفهان]] می‌رفت و بازمی‌گشت، [[آیت الله بروجردی]] به دیدار شاگردش به حجره او در مدرسه فیضیه می‌آمد.<ref>روز‌ها و رویداد‌ها، ۱۳۷۸، ص ۱۲۱.</ref> اشرفی اصفهانی به دستور آیت الله بروجردی از ممتحنین حوزه شده و [[مکاسب (کتاب)|کتاب مکاسب]] را از طلاب امتحان می گرفت.<ref>مجله حضور، شماره ۴۶ ، ص ۲۰۷.</ref>