پرش به محتوا

کربلا: تفاوت میان نسخه‌ها

۳ بایت اضافه‌شده ،  ‏۹ ژانویهٔ ۲۰۲۲
جز
جز (ویکی سازی)
خط ۶۲: خط ۶۲:
پس از فتح [[عراق]] و [[بین‌النهرین]] توسط [[اسلام|مسلمانان]] گزارش‌های نادری از سوی مورخان تا پیش از [[واقعه کربلا|واقعه عاشورا]] ثبت شده است. در گزارشی آمده که [[خالد بن ولید]] در سال [[سال ۱۲ هجری قمری|دوازدهم قمری]] در جریان [[نبرد حیره]] پس از تسلط بر [[حیره]] (در نزدیکی [[نجف]] کنونی) در کربلا اردو زد.<ref>خلیلی، موسوعة العتبات المقدسة، ۱۴۰۷ق، ج۸، ص۱۹۷.</ref> برخی از گزارش‌ها به عبور [[امام علی(ع)]] در بازگشت از [[جنگ صفین]] اشاره دارد که بر اساس آن امام علی در کربلا برای خواندن [[نماز]] و استراحت توقف کردند و نسبت به واقعه کربلا و حوادثی که در آینده برای فرزندش [[امام حسین علیه‌السلام|حسین(ع)]]، [[شهدای کربلا|اصحاب]] و خانواده او اتفاق می‌افتد، پیشگویی کرده بود.<ref>دینوری، أخبار الطوال، ۱۳۷۱ش، ص۲۹۸.</ref>
پس از فتح [[عراق]] و [[بین‌النهرین]] توسط [[اسلام|مسلمانان]] گزارش‌های نادری از سوی مورخان تا پیش از [[واقعه کربلا|واقعه عاشورا]] ثبت شده است. در گزارشی آمده که [[خالد بن ولید]] در سال [[سال ۱۲ هجری قمری|دوازدهم قمری]] در جریان [[نبرد حیره]] پس از تسلط بر [[حیره]] (در نزدیکی [[نجف]] کنونی) در کربلا اردو زد.<ref>خلیلی، موسوعة العتبات المقدسة، ۱۴۰۷ق، ج۸، ص۱۹۷.</ref> برخی از گزارش‌ها به عبور [[امام علی(ع)]] در بازگشت از [[جنگ صفین]] اشاره دارد که بر اساس آن امام علی در کربلا برای خواندن [[نماز]] و استراحت توقف کردند و نسبت به واقعه کربلا و حوادثی که در آینده برای فرزندش [[امام حسین علیه‌السلام|حسین(ع)]]، [[شهدای کربلا|اصحاب]] و خانواده او اتفاق می‌افتد، پیشگویی کرده بود.<ref>دینوری، أخبار الطوال، ۱۳۷۱ش، ص۲۹۸.</ref>


مهمترین واقعه‌‌ای که کربلا به سبب آن مشهور و نزد [[شیعه|شیعیان]] اهمیت زیادی یافت، واقعه عاشورا است. در این واقعه امام حسین(ع) پس از [[بیعت|بیعت]] نکردن با [[یزید بن معاویه|یزید]] و دعوت مردم [[کوفه]] برای بیعت با ایشان با ارسال [[نامه‌های کوفیان به امام حسین(ع)|نامه‌های متعدد]]<ref>بلاذری، أنساب الأشراف، ۱۹۷۷م، ج۳، ص۱۵۷-۱۵۸؛مفید، الارشاد، ۱۳۹۹ق، ج۲، ص۳۶-۳۷.</ref> از [[مکه]] راهی کوفه شد.<ref>طبری، تاریخ الأمم و الملوک، ۱۹۶۷م، ج۵، ص۳۸۱.</ref>پس از متوقف کردن کاروان امام حسین(ع) در راه کوفه توسط [[حر بن یزید ریاحی]] و به دستور [[عبیدالله بن زیاد]]، فرماندار کوفه،<ref>طبری، تاریخ الأمم و الملوک، ۱۹۶۷م، ج۵، ص۴۰۱.</ref> کاروان امام به ناچار در کربلا اردو زد.<ref>مقرم، مقتل الحسین(ع)، ۱۴۲۶ق، ص۱۹۲.</ref> پس از چند روز از توقف کاروان امام حسین(ع)، در [[روز عاشورا|دهم محرم]] سال [[سال ۶۱ هجری قمری|۶۱ق]] نبردی میان سپاه امام حسین(ع) و [[لشکر عمر بن سعد]] رخ داد،<ref>طبری، تاریخ الأمم و الملوک، ۱۹۶۷م، ج۵، ص۴۱۷؛ شیخ مفید، الارشاد، ۱۳۹۹ق، ج۲، ص۹۱.</ref> امام(ع) به همراه بسیاری از [[شهدای کربلا|یارانش]] در آن روز به [[شهادت]] رسیدند و بازماندگان کاروان امام حسین(ع) که بیشترشان زنان و کودکان بودند [[اسیران کربلا|اسیر]] گشتند و ابتدا به کوفه و سپس به [[دمشق|دِمَشق]]، پایتخت یزید در [[شام]] فرستاده شدند.<ref>مفید، الارشاد، ۱۳۸۸ش، ص۵۰۹-۵۲۳.</ref>
مهم‌ترین واقعه‌‌ای که کربلا به سبب آن مشهور و نزد [[شیعه|شیعیان]] اهمیت زیادی یافت، واقعه عاشورا است. در این واقعه امام حسین(ع) پس از [[بیعت|بیعت]] نکردن با [[یزید بن معاویه|یزید]] و دعوت مردم [[کوفه]] برای بیعت با ایشان با ارسال [[نامه‌های کوفیان به امام حسین(ع)|نامه‌های متعدد]]<ref>بلاذری، أنساب الأشراف، ۱۹۷۷م، ج۳، ص۱۵۷-۱۵۸؛مفید، الارشاد، ۱۳۹۹ق، ج۲، ص۳۶-۳۷.</ref> از [[مکه]] راهی کوفه شد.<ref>طبری، تاریخ الأمم و الملوک، ۱۹۶۷م، ج۵، ص۳۸۱.</ref>پس از متوقف کردن کاروان امام حسین(ع) در راه کوفه توسط [[حر بن یزید ریاحی]] و به دستور [[عبیدالله بن زیاد]]، فرماندار کوفه،<ref>طبری، تاریخ الأمم و الملوک، ۱۹۶۷م، ج۵، ص۴۰۱.</ref> کاروان امام به ناچار در کربلا اردو زد.<ref>مقرم، مقتل الحسین(ع)، ۱۴۲۶ق، ص۱۹۲.</ref> پس از چند روز از توقف کاروان امام حسین(ع)، در [[روز عاشورا|دهم محرم]] سال [[سال ۶۱ هجری قمری|۶۱ق]] نبردی میان سپاه امام حسین(ع) و [[لشکر عمر بن سعد]] رخ داد،<ref>طبری، تاریخ الأمم و الملوک، ۱۹۶۷م، ج۵، ص۴۱۷؛ شیخ مفید، الارشاد، ۱۳۹۹ق، ج۲، ص۹۱.</ref> امام(ع) به همراه بسیاری از [[شهدای کربلا|یارانش]] در آن روز به [[شهادت]] رسیدند و بازماندگان کاروان امام حسین(ع) که بیشترشان زنان و کودکان بودند [[اسیران کربلا|اسیر]] گشتند و ابتدا به کوفه و سپس به [[دمشق|دِمَشق]]، پایتخت یزید در [[شام]] فرستاده شدند.<ref>مفید، الارشاد، ۱۳۸۸ش، ص۵۰۹-۵۲۳.</ref>


تأکید [[امامان شیعه]] بر [[زیارت]] کردن [[حرم امام حسین(ع)]] و توجه شیعیان به آن، زمینه برای ساخت بنا بر قبر امام حسین، توسعه آن و احداث سکونت‌گاه برای زائران و مجاوران مرقد امام(ع) در کربلا در دوره [[بنی‌امیه]] و [[بنی‌عباس]] فراهم کرد.<ref>آل طعمة، میراث کربلا، ۱۳۷۳ش، ص۳۱ و ۳۲.</ref> پیدایش قیام‌های شیعی پس از واقعه کربلا نیز در توجه شیعیان به قبر امام حسین(ع) نقش داشته است. [[توابین]] در [[قیام توابین|قیام خود]] پس از آنکه از [[نخیله]] راهی دمشق شدند در میانه راه قبر امام حسین را زیارت کردند<ref>ابن أثیر، الکامل فی التاریخ، ۱۳۸۶ق، ج۴، ص۱۷۸.</ref> و پای‌بندی خود به راه امام حسین اعلام کردند.<ref>طبری، تاریخ طبری، ۱۴۰۳ق، ج ۴، ص۴۵۶ و ۴۵۷.</ref> در قیام مختار نیز توجه به کربلا و زیارت قبر امام حسین(ع) وجود داشت. [[مختار ثقفی]] نخستین کسی بود که ضمن ساخت بنایی بر قبر امام حسین، مسجد و روستای کوچکی<ref>الصدر، نزهة اهل الحرمین فی عمارة المشهدین، ۱۳۸۴ق، ۲۱، ۲۳ و ۲۶.</ref> متشکل از مجموعه‌ای از منازل ساخته شده از گل، ساقه و شاخه درخت خرما ایجاد کرد.<ref>انصاری، عمارة کربلاء، ۲۰۰۵م، ص۹۵.</ref>
تأکید [[امامان شیعه]] بر [[زیارت]] کردن [[حرم امام حسین(ع)]] و توجه شیعیان به آن، زمینه برای ساخت بنا بر قبر امام حسین، توسعه آن و احداث سکونت‌گاه برای زائران و مجاوران مرقد امام(ع) در کربلا در دوره [[بنی‌امیه]] و [[بنی‌عباس]] فراهم کرد.<ref>آل طعمة، میراث کربلا، ۱۳۷۳ش، ص۳۱ و ۳۲.</ref> پیدایش قیام‌های شیعی پس از واقعه کربلا نیز در توجه شیعیان به قبر امام حسین(ع) نقش داشته است. [[توابین]] در [[قیام توابین|قیام خود]] پس از آنکه از [[نخیله]] راهی دمشق شدند در میانه راه قبر امام حسین را زیارت کردند<ref>ابن أثیر، الکامل فی التاریخ، ۱۳۸۶ق، ج۴، ص۱۷۸.</ref> و پای‌بندی خود به راه امام حسین اعلام کردند.<ref>طبری، تاریخ طبری، ۱۴۰۳ق، ج ۴، ص۴۵۶ و ۴۵۷.</ref> در قیام مختار نیز توجه به کربلا و زیارت قبر امام حسین(ع) وجود داشت. [[مختار ثقفی]] نخستین کسی بود که ضمن ساخت بنایی بر قبر امام حسین، مسجد و روستای کوچکی<ref>الصدر، نزهة اهل الحرمین فی عمارة المشهدین، ۱۳۸۴ق، ۲۱، ۲۳ و ۲۶.</ref> متشکل از مجموعه‌ای از منازل ساخته شده از گل، ساقه و شاخه درخت خرما ایجاد کرد.<ref>انصاری، عمارة کربلاء، ۲۰۰۵م، ص۹۵.</ref>
۱۷٬۵۰۷

ویرایش