رمی جمرات: تفاوت میان نسخه‌ها

==سابقه تاریخی رمی جمرات==

در برخی [[روایات]]، اولین کسی که در این سرزمین [[شیطان]] را رمی کرد [[حضرت آدم]](ع) است؛<ref>صدوق، علل الشرائع، قم، مکتبة الداوری، صص ۴۲۳; شیخ حر عاملی، وسائل الشیعه، قم، مؤسسة آل البیت، ج۱۴، ص۵۴ و ۵۵</ref><ref group="یادداشت"> از امام صادق(ع) نقل شده است: نخستین كسی كه رمی جمرا کرد، آدم بود. چون خداوند اراده فرمود كه آدم را توبه دهد، جبرئیل را نزد او فرستاد. جبرئیل گفت: خداوند مرا نزد تو فرستاده تا مناسكی كه به وسیله آن توبه تو پذیرفته می‌شود به تو بیاموزم و آنگاه او را به مشاعر (عرفات، مشعر و منا) برد. وقتی كه خواست او را از منا به طواف خانه خدا آورد، در ناحیه جمره عقبه شیطان بر آدم آشكار گشت و از او پرسید: آهنگ كجا داری؟ جبرئیل به آدم گفت: او را هفت سنگ بزن و با انداختن هر سنگی تكبیر بگو. آدم چنانكه جبرئیل گفت، انجام داد و شیطان رفت.جبرئیل روز دوم دست آدم را گرفت تا به جمره اولی رسید. ابلیس بر او آشكار شد، جبرئیل گفت: هفت سنگ به او بزن و با هر سنگی تكبیر بگو. آدم چنان كرد. ابلیس رفت و دوباره در محل جمره وسطی بر او آشكار شد و به آدم گفت: آهنگ كجا داری؟ جبرئیل گفت: او را هفت سنگ بزن و با هر سنگی تكبیربگو، و آدم چنان كرد و ابلیس فرار كرد و این عمل را تا چهار روز انجام داد و جبرئیل بعد از آن به آدم گفت: شیطان را بعد از این هرگز نخواهی دید. صدوق، علل الشرائع، قم، مکتبة الداوری، صص ۴۲۳; شیخ حر عاملی، وسائل الشیعه، قم، مؤسسة آل البیت، ج۱۴، ص۴۰۱، بحارالانوار، چاپ بیروت، ج۹۶، باب علل الحج و افعاله، ح۵ و ح۱۴</ref>

رمی جمرات در [[دوران جاهلیت]] نیز جزئی از [[مناسک حج]] بوده است<ref>ابن هشام، سیرةالنبی، قاهره، مطبعة مصطفی البابی الحلبی، ج۱، ص۱۲۵ و ۱۲۶</ref> و در شعری از جناب [[ابوطالب]] نیز به رمی جمرات اشاره شده است.<ref group="یادداشت">وبالجَمْرة الکبری اذا صَمَدوا لها *** یؤُمون قَذْفاً رأسها بالجنادل؛ ابن هشام، سیرةالنبی، قاهره، مطبعة مصطفی البابی الحلبی، ج۱، ص۲۹۳</ref>