حجار بن ابجر عجلی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''حَجّار بن اَبجَر عِجلی'''، از اشراف [[کوفه]] و از فرماندهان [[لشکر عمر بن سعد]] در [[واقعه کربلا]]، از کسانی بود که به [[امام حسین(ع)]] نامه نوشت و او را به کوفه دعوت کرد، اما با تسلط [[ابن زیاد]] بر کوفه در پراکنده کردن مردم از اطراف [[مسلم بن عقیل]] نقش داشت. او در واقعه کربلا از فرماندهان سپاه [[عمر بن سعد]] بود و پس از واقعه در زمره مخالفان [[قیام مختار]] قرار داشت و به [[مصعب بن زبیر]] پیوست. مصعب او را به مقابله با [[عبیدالله بن حر جعفی]] فرستاده شد. و سپس در جنگ مصعب با [[عبدالملک بن مروان]] به عبدالملک محلق شد.

حجار زمان [[پیامبر اکرم(ص)]] را درک کرده است. او به همراه پدرش، ابجر نزد [[عمر بن خطاب]] رفتند، حجار [[شهادتین]] را گفت و [[اسلام]] آورد ولی پدرش اسلام را نپذیرفت. پدرش اندکی پیش از [[شهادت]] [[حضرت علی(ع)]] در سال ۴۰ق بر دین [[مسیحیت]] از دنیا رفت.<ref> ابن حجر، الاصابه، ج۲، ص۱۰۳؛ طبری، ج۵، ص۱۴۶.</ref> [[ابن ملجم]] که برای به شهادت رساندن [[امام علی(ع)]] وارد کوفه شده بود، دید عده‌ای همراه کشیش‌های کوفه ابجر را [[تشییع جنازه|تشییع]] می‌کنند، گفت به خدا سوگند که برای انجام مقصود بزرگتری می‌خواهم زنده بمانم<small>(کنایه از قصد داشتن شهادت حضرت علی)</small> و الا همه‌شان را با شمشیر می‌زدم.<ref> دینوری، اخبارالطوال، ص۲۱۴؛ انساب‌الاشراف، ج۲، ص۴۹۴؛ طبری، ج۵، ص۱۴۶.</ref> او از شورش [[مستورد بن علفه خارجی]] علیه [[مغیرة بن شعبه]] در سال ۴۳ق نیز باخبر بوده است.<ref>طبری، تاریخ، ج۵، ص۱۸۲.</ref>