Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۳٬۲۷۶
ویرایش
P.motahari (بحث | مشارکتها) جز (←راویان و اعتبار حدیث: ویرایش صوری) |
P.motahari (بحث | مشارکتها) جز (ویرایش شناسه) |
||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
| مؤید روایی = | | مؤید روایی = | ||
}} | }} | ||
'''سَلُونِی قَبْلَ أَنْ تَفْقِدُونِی''' (از من | '''سَلُونِی قَبْلَ أَنْ تَفْقِدُونِی''' (از من بپرسید، پیش از آنکه مرا از دست بدهید) عبارتی است از [[امام علی(ع)]] که به گستردگی علم او اشاره دارد. بنا به نقل منابع شیعه و سنی، امام علی(ع) این جمله را بارها بر زبان جاری کرده است. از جمله در ضمن خطبهای بود که با واکنش [[سعد بن ابیوقاص]] مواجه شد و از علی(ع) پرسید که تعداد موهای سر و محاسنش به چه میزان است. | ||
امام علی در پاسخ او گفت در سر تو مویی نیست، جز اینکه در بیخ آن شیطانی ساکن است. همچنین از شهادت [[امام حسین(ع)]] بهدست [[عمر بن سعد]] فرزند وی خبر داد. | |||
سلونی قبل ان تفقدونی از فضایل اختصاصی امام علی(ع) | سلونی قبل ان تفقدونی را از فضایل اختصاصی امام علی(ع) دانسته و آن را دلیلی بر برتری او نسبت به دیگر اصحاب پیامبر دانستهاند. | ||
==معرفی اجمالی == | ==معرفی اجمالی == | ||
«سَلُونِی قَبْلَ أَنْ تَفْقِدُونِی»، (بهمعنای از من بپرسید، پیش از آنکه مرا از دست بدهید»، جملهای از [[امام علی(ع)]] است.<ref> نگاه کنید به: صفار، بصائر الدرجات، ۱۴۰۴ق، ص۲۶۶-۲۶۸، ۲۹۶-۲۹۹؛ ابن قولویه، کامل الزیارات، ۱۳۵۶ش، ص۷۴؛ صدوق، الامالی، ۱۳۷۶ش، ص۱۳۳ و۳۴۱-۳۴۴؛ نهجالبلاغه، تصحیح صبحی صالح، خطبه ۱۸۹، ص۲۸۰؛ حاکم نیشابوری، المستدرک، ۱۴۱۱ق، ج۲، ص۳۸۳؛ خوارزمی، المناقب، مؤسسه نشر اسلامی، ص۹۱؛ جوینی، فرائد السمطین، ۱۴۰۰ق، ج۱، ص۳۴۰ و ۳۴۱؛ ابن ابیالحدید، شرح نهج البلاغه، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۲۸۶، ج۶، ص۱۳۶، ج۷، ص۵۷، ج۱۰، ص۱۴، ج۱۳، ص۱۰۱.</ref> بر پایه روایتی که در [[ینابیع الموده لذوی القربی|یَنابیعُالمَودَّه]] نقل شده، علی بن ابیطالب این جمله را بارها بر زبان جاری کرده است.<ref> قندوزی، ینابیعالموده، دارالاسوه، ج۱، ص۲۲۲.</ref> از جمله پس از آنکه مردم با او به عنوان خلیفه بیعت کردند، در خطبهای خطاب به مردم کوفه<ref>مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۳۴و۳۵ و۳۳۰.</ref> و نیز در فاصله [[جنگ صفین]] و [[جنگ نهروان|نهروان]] در جمع گروهی از اصحابش.<ref> نگاه کنید به: هلالی، کتاب سلیم بن قیس الهلالی، ۱۴۰۵ق، ج۲، ص۸۰۲ و۹۴۱.</ref> | «سَلُونِی قَبْلَ أَنْ تَفْقِدُونِی»، (بهمعنای از من بپرسید، پیش از آنکه مرا از دست بدهید»، جملهای از [[امام علی(ع)]] است.<ref> نگاه کنید به: صفار، بصائر الدرجات، ۱۴۰۴ق، ص۲۶۶-۲۶۸، ۲۹۶-۲۹۹؛ ابن قولویه، کامل الزیارات، ۱۳۵۶ش، ص۷۴؛ صدوق، الامالی، ۱۳۷۶ش، ص۱۳۳ و۳۴۱-۳۴۴؛ نهجالبلاغه، تصحیح صبحی صالح، خطبه ۱۸۹، ص۲۸۰؛ حاکم نیشابوری، المستدرک، ۱۴۱۱ق، ج۲، ص۳۸۳؛ خوارزمی، المناقب، مؤسسه نشر اسلامی، ص۹۱؛ جوینی، فرائد السمطین، ۱۴۰۰ق، ج۱، ص۳۴۰ و ۳۴۱؛ ابن ابیالحدید، شرح نهج البلاغه، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۲۸۶، ج۶، ص۱۳۶، ج۷، ص۵۷، ج۱۰، ص۱۴، ج۱۳، ص۱۰۱.</ref> بر پایه روایتی که در [[ینابیع الموده لذوی القربی|یَنابیعُالمَودَّه]] نقل شده، علی بن ابیطالب این جمله را بارها بر زبان جاری کرده است.<ref> قندوزی، ینابیعالموده، دارالاسوه، ج۱، ص۲۲۲.</ref> از جمله پس از آنکه مردم با او به عنوان خلیفه بیعت کردند، در خطبهای خطاب به مردم کوفه<ref>مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۳۴و۳۵ و۳۳۰.</ref> و نیز در فاصله [[جنگ صفین]] و [[جنگ نهروان|نهروان]] در جمع گروهی از اصحابش.<ref> نگاه کنید به: هلالی، کتاب سلیم بن قیس الهلالی، ۱۴۰۵ق، ج۲، ص۸۰۲ و۹۴۱.</ref> |