ماجرای تهنیت: تفاوت میان نسخه‌ها

'''حَدیث تَهنیَت''' به تبریک [[صحابه|اصحاب حضرت محمد(ص)]] به‌ویژه [[ابوبکر بن ابی‌قحافه|خلیفه اول]] و [[عمر بن خطاب|دوم]] به [[علی ابن ابی طالب|امام علی(ع)]] بعد از اعلام [[ولایت]] او از سوی [[حضرت محمد(ص)]] در [[واقعه غدیر]] اشاره دارد. البته برخی معتقدند که وی بعد از اعلام جایگاه حضرت علی(ع) از سوی پیامبر اسلام(ص) در روز [[مباهله]] و بعد از [[عقد اخوت|پیمان اخوت]] به ایشان تبریک گفت. این خبر از سوی نویسندگان شیعی دلیلی بر حقانیت امام علی(ع) و مراد پیامبر(ص) در اعلام جانشینی امام در [[روز غدیر]] دانسته شده است.

در بیشتر منابع تبریک گویی [[صحابه|اصحاب]] بعد از [[واقعه غدیر]] گزارش شده است.<ref> هلالی، کتاب سلیم بن قیس، ۱۴۰۵ق، ج۲، ص۸۲۸ - ۸۲۹؛ التفسیر المنسوب الی الإمام العسکری، ۱۴۰۹ق، ص۱۱۲؛ فرات کوفی، تفسیر فرات الکوفی، ۱۴۱۰ق، ص۵۱۶؛ صدوق، الأمالی، ۱۳۷۶ش، ص۲؛ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۱۷۵؛ ابن عساکر، تاریخ دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۴۲، ص۲۳۴.</ref> در برخی مصادر نیز آن را در روز [[پنج شنبه (روز)|پنج شنبه]]<ref> هلالی، کتاب سلیم بن قیس، ۱۴۰۵ق، ج۲، ص۸۲۸.</ref> و به هنگام ظهر<ref> هلالی، کتاب سلیم بن قیس، ۱۴۰۵ق، ج۲، ص۸۲۹.</ref> و یا بعد از [[نماز ظهر]]<ref> مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۱۷۶؛ طبرسی، إعلام الوری، ۱۳۹۰ق، ص۱۳۲.</ref> و [[نماز عصر|عصر]]<ref> خصیبی، الهدایة الکبری، ۱۴۱۹ق، ص۱۰۳.</ref> دانسته‌اند؛ زمانی که [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اسلام]](ص) دستور داد تا خیمه‌ای برای [[علی بن ابی طالب|علی(ع)]] نصب شود و اصحاب یک به یک برای عرض تبریک به عنوان رسیدن ایشان به امارت مؤمنین درون خیمه روند.<ref> هلالی، کتاب سلیم بن قیس، ۱۴۰۵ق، ج۲، ص۸۲۹؛ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۱۷۶؛ طبرسی، إعلام الوری، ۱۳۹۰ق، ص۱۳۲.</ref> بعضی از نویسندگان چنین آورده‌اند که [[ابوبکر بن ابی‌قحافه|خلیفه اول]] و دوم به امر پیامبر(ص)<ref> التفسیر المنسوب الی الإمام العسکری، ۱۴۰۹ق، ص۱۱۲.</ref> و تذکر این نکته که مخالفت با این مسئله سبب [[کفر]] خواهد شد، به حضرت علی(ع) تبریک گفتند؛<ref> هلالی، کتاب سلیم بن قیس، ۱۴۰۵ق، ج۲، ص۸۲۹.</ref> اما در متون دیگر ضمن آن که از خوشحالی بسیار خلیفه دوم سخن گفته‌اند،<ref> اربلی، کشف الغمة، ۱۳۸۱ق، ج۱، ص۲۳۷.</ref> از تهنیت پررنگ‌تر وی به امام نسبت به دیگران خبر داده<ref> مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۱۷۷؛ طبرسی، إعلام الوری، ۱۳۹۰ق، ص۱۳۳.</ref> و یا او را اولین<ref> مفید، مسار الشیعة، ۱۴۲۲ق، ص۴۴؛ بحرانی، مدینة معاجز، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۲۶۹.</ref> و یا از نخستین افرادی<ref> ابن طاووس، طرف من الأنباء و المناقب، ۱۴۲۰ق، ص۳۶۲.</ref> دانسته‌اند که به امام تبریک گفته است. {{یادداشت| چنان‌که بر اساس نقلی او بعد از اعلام ولایت امام علی(ع) به رسول خدا(ع) خبر از رویت جوانی می‌دهد که اعلام می‌دارد بی‌اعتنایی بدین فرمان فقط از سوی منافقان صورت می‌گیرد و پیامبر(ص) به او خبر می‌دهد که این جوان، جبرئیل بوده است. (شامی، الدر النظیم، ۱۴۲۰ق، ص۲۵۳.)}}  

تبریک خلیفه دوم سبب شده است تا برخی آن را دلیلی بر مراد پیامبر(ص) از معرفی علی(ع) به عنوان جانشین خود در روز غدیر بدانند<ref> کراجکی، کنز الفوائد، ۱۴۱۰ق، ج۲، ص۹۶.</ref> و همچنین او را افضل<ref> شامی، الدر النظیم، ۱۴۲۰ق، ص۲۶۸.</ref> و اعلم از دیگران قلمداد کنند.<ref> دیلمی، غرر الاخبار، ۱۴۲۷ق، ص۳۴۹.</ref> در بعضی از متون چنین آمده که امام علی(ع) بعدها در ملاقات با خلیفه اول به این جمله نیز اشاره کرده و آن را دلیلی بر حقانیت خود نسبت به خلافت دانسته است.<ref>دیلمی، ارشاد القلوب، ۱۴۱۲ق، ج۲، ص۲۶۴؛ خصیبی، الهدایة الکبری، ۱۴۱۹ق، ص۱۰۳ – ۱۰۴.</ref>

در برخی مآخذ، این واقعه را به [[مباهله|روز مباهله]] و [[عقد اخوت|پیمان اخوت]] مرتبط کرده‌اند که [[عمر بن خطاب]] بعد از آن که پیامبر(ص)، ولایت امام علی(ع) را اعلام نمود، بدو تبریک گفت.<ref> ابن بطریق، عمدة عیون، ۱۴۰۷ق، ص۱۶۹؛ ابن شاذان، الروضة، ۱۴۲۳ق، ص۷۶ – ۷۷؛ اربلی، کشف الغمة، ۱۳۸۱ق، ج۱، ص۳۲۸.</ref>