آیه فائزون: تفاوت میان نسخه‌ها

این آیه در مورد [[ایمان|مؤمنان]] صالحی است<ref> مغنیه، التفسیر الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۵، ص۳۹۱.</ref> که توسط [[کفار]] مورد [[تمسخر]] قرار می‌گرفتند.<ref> طنطاوی، التفسیر الوسیط للقرآن الکریم، ۹۹۷م، ج۱۰، ص۶۷.</ref> این افراد که جزء مؤمنان [[مستضعف]] بوده‌اند<ref> شنقیطی، أضواء البیان، ۱۴۲۷ق، ج۵، ص۵۶۴.</ref> غالباً از بردگان و [[موالی|موالیان]] بوده<ref> ابن سلیمان، تفسیر مقاتل بن سلیمان، ۱۴۲۳ق، ج۳، ص۱۶۷.</ref> که گاه به اسامی آنان و همچنین کسانی که به تمسخر ایشان پرداخته‌اند اشاره شده است.<ref> دینوری، الواضح فی تفسیر القرآن الکریم، ۱۴۲۴ق، ج۲، ص۶۰؛ ابن سلیمان، تفسیر مقاتل بن سلیمان، ۱۴۲۳ق، ج۳، ص۱۶۷.</ref> خداوند در آیه فوق وعده داده است که در روز [[قیامت]]<ref> ابن سلیمان، تفسیر مقاتل بن سلیمان، ۱۴۲۳ق، ج۳، ص۱۶۷؛ ابن‌ابی‌حاتم، تفسیر القرآن العظیم، ۱۴۱۹ق، ج۸، ص۲۵۱۰.</ref> و جزا<ref> طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۵، ص۷۱.</ref> به آنان پاداش خواهد داد و آنان را [[رستگاری|رستگاران]] خوانده است.

فائزون هم که به رستگاری<ref> قرشی، قاموس قرآن، ۱۳۷۱ش، ج۵، ص۲۱۱.</ref> و رسیدن به هدف<ref> قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۸ش، ج۶، ص۱۳۴.</ref> معنا شده است، در این آیه به معنای پیروزمندان<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۷، ص۱۹۲؛ بقاعی، نظم الدرر، ۱۴۲۷ق، ج۵، ص۲۲۵.</ref> و نجات‌یافتگان<ref> ابن سلیمان، تفسیر مقاتل بن سلیمان، ۱۴۲۳ق، ج۳، ص۱۶۷؛ واحدی، الوجیز فی تفسیر الکتاب العزیز، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۷۵۴.</ref> دانسته‌اند. بدین معنا که از [[جهنم|آتش]] نجات یافته و به بهشت رسیده‌اند.<ref> تیمی، تفسیر یحیی بن سلام، ۱۴۲۵ق، ج۱، ص۴۱۹؛ مکی بن حموش، الهدایة إلی بلوغ النهایة، ۱۴۲۹ق، ج۷، ص۵۰۱۰.</ref> و از موارد هراس‌انگیز قیامت در امان خواهند بود<ref> روزبهان بقلی، عرائس البیان، ۲۰۰۸م، ج۲، ص۵۷۰.</ref> و در بهشت صاحب نعمت دائم و کرامت ابدی خواهند بود.<ref> طبری، جامع البیان، ۱۴۱۲ق، ج۱۸، ص۴۸.</ref> چنان‌که معنای گسترده‌تری چون [[سلامت]] و [[سعادت]] و بهشت و رهایی از آتش نیز به عنوان معنای فوز ذکر شده است.<ref> ابن‌کثیر، تفسیر القرآن العظیم، ۱۴۱۹ق، ج۵، ص۴۳۵؛ زحیلی، التفسیر الوسیط، ۱۴۲۲ق، ج۲، ص۱۷۲۳.</ref>

در برخی [[تفسیر قرآن|تفاسیر]] مراد از فائزون را [[شیعه|شیعیان]] [[اهل البیت علیهم السلام|آل محمد(ص)]] دانسته‌اند.<ref> استرآبادی، تأویل الآیات الظاهرة فی فضائل العترة الطاهرة، ۱۴۰۹ق، ص۳۵۴.</ref> که گاه آن را مستند به روایت از [[امام محمد باقر علیه‌السلام|امام باقر(ع)]] نموده‌اند.<ref> جزایری، عقود المرجان، ۱۳۸۸ش، ج۳، ص۴۰۲.</ref> در گزارشی از [[عبدالله بن مسعود|ابن مسعود]]، فائزان را [[امام علی علیه‌السلام|حضرت علی(ع)]] و [[حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها|حضرت زهرا(س)]] و [[امام حسن مجتبی علیه‌السلام|امام حسن(ع)]] و [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] معرفی کرده که در اطاعت الهی و بر گرسنگی و [[فقیر|فقر]] [[صبر]] کرده و همچنین در مقابل [[گناه|گناهان]] و [[بلا|بلایا]] بردباری نموده‌اند و لذا از حساب نجات یافته‌اند.<ref> حسکانی، شواهد التنزیل، ۱۴۱۱ق، ج۱، ص۵۳۱؛ ابن شهرآشوب، مناقب آل أبی‌طالب(ع)، ۱۳۷۹ق، ج۲، ص۱۲۰.</ref> چنان‌که در روایتی به نقل از [[ام‌سلمه (همسر پیامبر)|ام سلمه]] - همسر [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اکرم(ص)]] - از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|رسول خدا(ص)]] چنین نقل شده است که علی(ع) و شیعیانش رستگاران خواهند بود.<ref> مفید، الإرشاد، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۴۱ - ۴۲.</ref>