پرش به محتوا

حق طلاق: تفاوت میان نسخه‌ها

۳۱۵ بایت حذف‌شده ،  ‏۱۱ اوت ۲۰۱۹
جز
imported>Hasaninasab
خط ۲: خط ۲:
{{مقاله توصیفی فقهی}}
{{مقاله توصیفی فقهی}}


'''حق طَلاق'''، اختیار برهم زدن پیوند زناشویی، در دست مرد است. [[فقهای شیعه]] و [[اهل سنت]] با استناد به روایت [[پیامبر(ص)]] حق طلاق را حق اختصاصی مرد دانسته‌اند. البته زن می‌تواند در قالب شرط ضمن عقد وکالت [[طلاق]] خود را برعهده بگیرد یا در موارد خاصی مانند غیبت شوهر، خودداری یا ناتوانی شوهر از پرداخت [[نفقه]] از [[حاکم شرع]] تقاضای طلاق کند.
'''حَق طَلاق'''، اختیارِ برهم زدن پیوند زناشویی است. براساس [[فقه]] شیعه، فقه اهل سنت و قانون مدنی جمهوری اسلامی ایران حق طلاق به مرد اختصاص دارد. البته زن می‌تواند در قالب شرط ضمن عقد وکالت [[طلاق]] خود را برعهده بگیرد یا در موارد خاصی مانند غیبت شوهر، خودداری یا ناتوانی شوهر از پرداخت [[نفقه]] از [[حاکم شرع]] تقاضای طلاق کند.


برخی اختصاص حق طلاق به مرد را ناشی از تفاوت روان‌شناختی و طبیعی زن و مرد و بعضی عاطفی‌ و احساسی بودن زن و پیامدهای مالی طلاق برای مرد را سبب آن دانسته‌اند.
برخی اختصاص حق طلاق به مرد را ناشی از تفاوت روان‌شناختی و طبیعی زن و مرد و بعضی عاطفی‌ و احساسی بودن زن و پیامدهای مالی طلاق برای مرد را سبب آن دانسته‌اند.


گفته شده اختصاص حق طلاق به مرد با دو ایرادِ طلاق‌های از روی هوس و خودداری از طلاق به سبب اذیت زنان مواجه است. راه برون رفت از مشکل نخست جلوگیری و مبارزه با عوامل بی‌وفائی و هوس‌بازی مردان و راه حل مشکل دوم نیز به دست [[حاکم شرع]] دانسته شده است.
گفته شده اختصاص حق طلاق به مرد با دو ایرادِ طلاق‌های از روی هوس و خودداری از طلاق به سبب اذیت زنان مواجه است. راه برون رفت از مشکل نخست جلوگیری و مبارزه با عوامل بی‌وفائی و هوس‌بازی مردان و راه حل مشکل دوم نیز به دست [[حاکم شرع]] دانسته شده است.
براساس قانون مدنی ایران حق طلاق در اختیار مرد است؛ اما در مواردی مانند شرط ضمن عقد، ترک [[نفقه]] و عُسْر و حَرَج، زن می‌تواند از دادگاه و حاکم شرع درخواست طلاق کند.


==حق اختصاصی مرد==
==حق اختصاصی مرد==
کاربر ناشناس