کرامت: تفاوت میان نسخه‌ها

اصل وقوع و تصدیق کرامات اولیاء الهی از اصول مسلمی است که [[شیعه]]<ref>نگاه کنید به:‌ علامه حلی، کشف المراد، ۱۳۸۲ش، ص۱۵۹؛ قدردان قراملکی، معجزه در قلمرو عقل و دین، ۱۳۸۱ش، ص۷۶؛ سیدعرب،‌ «کرامت»، ص۶۰۷.</ref> و [[اشاعره]]<ref>به عنوان نمونه نگاه کنید به: هیتمی، الفتاوی الحدیثیة، دارالفکر، ص۷۸؛ سبکی، طبقات الشافعیه الکبری، ۱۳۸۳ق-۱۹۶۴م، ج۲، ص۳۱۵و۳۳۴؛ فخررازی، تفسیر کبیر، ۱۴۲۰ق، ج۲۱،‌ ص۴۳۱.</ref> و [[وهابیت]]<ref>ابن تیمیة، مجموع الفتاوی، ۱۴۱۶ق-۱۹۹۵م، ج۳، ص۱۵۶.</ref> آن را پذیرفته ­اند؛ اما بیشتر علمای [[معتزله]]،<ref>قاضی عبدالجبار، المغنی، ۱۹۶۵- ۱۹۶۲م، ج۱۵، ص۲۱۷؛ فخر رازی، تفسیر کبیر،‌۱۴۲۰ق، ج۲۱، ص۴۳۱.</ref> [[خوارج]] و برخی اشاعره منکر جواز کرامت شده‌اند.<ref>قدردان قراملکی، معجزه در قلمرو عقل و دین، ۱۳۸۱ش، ص۷۶ و ۷۷.</ref>

[[فخر رازی]] ضمن ادعای [[اجماع]] علمای اشاعره درباره جواز کرامات، برای اثبات جواز آن دلایل قرآنی، روایی، عقلی ارائه و نمونه‌هایی متعددی نیز ذکر کرده است.<ref>فخررازی، تفسیر کبیر، ۱۴۲۰ق، ج۲۱،‌ ص۴۳۱-۴۳۷.</ref>

مخالفان نیز برای عدم جواز کرامت از غیر پیامبران دلائلی مانند عدم تشخیص پیامبر از غیرپیامبر و بطلان دلالت معجزه بر نبوت ارائه کرده‌اند.<ref>قاضی عبدالجبار، المغنی، ۱۹۶۵- ۱۹۶۲م، ج۱۵، ص۲۱۷ و ۲۱۸؛ علامه حلی، کشف المراد، ۱۳۸۲ش، ص۱۵۹-۱۶۳.</ref>