پرش به محتوا

حج ناتمام امام حسین(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
imported>Emadmohseny
خط ۲: خط ۲:
'''حج ناتمام'''، در تاریخ [[تشیع]]، به آخرین [[حج]] [[امام حسین(ع)]] پیش از [[واقعه کربلا]] اشاره دارد. در برخی نقل‌های تاریخی آمده است امام برای اینکه به دست ماموران [[یزید بن معاویه]] دستگیر نشود، حج خود را ناتمام گذاشت و نیّتش را از [[عمره تمتع|عُمره تمتع]] به [[عمره مفرده|عُمره مفرده]] برگرداند و در [[روز ترویه]] (هشتم ذی الحجه) [[مکه]] را به سوی [[کوفه]] ترک گفت؛ اما بر اساس برخی شواهد تاریخی و [[حدیث|روایات]]، [[امام]] از همان ابتدا، نیت عمره مفرده داشت و اصلا حجی انجام نداد تا آن را ناتمام بگذارد؛ چراکه قربانی نکرد و از [[میقات]]، [[احرام]] نبست و از پیش، برای رفتن آماده بوده است.
'''حج ناتمام'''، در تاریخ [[تشیع]]، به آخرین [[حج]] [[امام حسین(ع)]] پیش از [[واقعه کربلا]] اشاره دارد. در برخی نقل‌های تاریخی آمده است امام برای اینکه به دست ماموران [[یزید بن معاویه]] دستگیر نشود، حج خود را ناتمام گذاشت و نیّتش را از [[عمره تمتع|عُمره تمتع]] به [[عمره مفرده|عُمره مفرده]] برگرداند و در [[روز ترویه]] (هشتم ذی الحجه) [[مکه]] را به سوی [[کوفه]] ترک گفت؛ اما بر اساس برخی شواهد تاریخی و [[حدیث|روایات]]، [[امام]] از همان ابتدا، نیت عمره مفرده داشت و اصلا حجی انجام نداد تا آن را ناتمام بگذارد؛ چراکه قربانی نکرد و از [[میقات]]، [[احرام]] نبست و از پیش، برای رفتن آماده بوده است.


==قول مشهور==
==بررسی تاریخی، حدیثی==
بنابر نظریه مشهور عالمان شیعه، امام حسین(ع) در آغاز قصد حج تمتع داشت ولی مجبور شد آن را ناتمام بگذارد. [[شیخ مفید]] (م ۴۱۳ق) در کتاب [[الارشاد]] می‌نویسد:
بنابر یک دیدگاه عالمان شیعه، امام حسین(ع) در آغاز قصد حج تمتع داشت ولی مجبور شد آن را ناتمام بگذارد. [[شیخ مفید]] (م ۴۱۳ق) در کتاب [[الارشاد]] می‌نویسد:
:::«وقتی [[امام حسین(ع)]] تصمیم گرفت به [[عراق]] برود، [[خانه خدا]] را [[طواف]] و بین [[صفا و مروه]] سعی کرد و از [[احرام|اِحرام]] خود خارج شد و آن را عُمره قرار داد؛ زیرا با دستگیر‌شدن در بین مناسک نمی‌توانست اعمال حج را به پایان برساند؛ چون می‌خواستند او را دستگیر کنند و نزد [[یزید بن معاویه]] ببرند؛ از این روی امام با خانواده خود و [[شیعیان|شیعیانِ]] همراهش از [[مکه]] خارج شدند».<ref>مفید، الارشاد، ج۲، ص۶۶.</ref>
:::«وقتی [[امام حسین(ع)]] تصمیم گرفت به [[عراق]] برود، [[خانه خدا]] را [[طواف]] و بین [[صفا و مروه]] سعی کرد و از [[احرام|اِحرام]] خود خارج شد و آن را عُمره قرار داد؛ زیرا با دستگیر‌شدن در بین مناسک نمی‌توانست اعمال حج را به پایان برساند؛ چون می‌خواستند او را دستگیر کنند و نزد [[یزید بن معاویه]] ببرند؛ از این روی امام با خانواده خود و [[شیعیان|شیعیانِ]] همراهش از [[مکه]] خارج شدند».<ref>مفید، الارشاد، ج۲، ص۶۶.</ref>


کاربر ناشناس