پرش به محتوا

مسجد جامع اموی (دمشق): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
[[Image:صحن مسجد اموی.jpg|thumb|250px|صحن مسجد اموی]]
{{جعبه اطلاعات بنای مذهبی
[[Image:صحن مسجد جامع اموی4.jpg|thumb|250px|نمای دیگری از صحن مسجد]]
| عنوان            =مسجد جامع اموی
| تصویر            =صحن مسجد جامع اموی4.jpg
| اندازه تصویر    =200px
| بنيانگذار        =[[ولید بن عبدالملک]]
| تأسیس            = آغاز ۸۶، ۸۷ و یا ۸۸ق پایان ۹۶ق.
| کاربری          =مسجد
| مکان            ={{پرچم سوریه}} [[سوریه]] - [[دمشق]]
| نام‌های دیگر      =
| وقایع مرتبط      =[[خطبه امام سجاد در شام|خطبه امام سجاد]]
| ظرفیت            =
| وضعیت            =فعال
| مساحت            =۱۵،۰۰۰
| امکانات          =
| شماره ثبت        =
| معمار            =
| سبک              =بیزانسی
| بازسازی          =
| وبگاه            =
}}
'''مسجد جامع اُمَوی''' مسجدی قدیمی و با آثار هنری بسیار است که به دستور [[ولید بن عبدالملک]] (متوفای۹۶ق) از خلفای اُمَوی در [[دمشق]] ساخته شد. سبک معماری این [[مسجد]] وامدار سبک بیزانسی است. مقام [[حضرت خضر]]، [[حضرت هود |هود]] و [[حضرت یحیی |یحیی]]، مقام امام سجاد و [[مقام راس الحسین|رأس الحسین]] در این مسجد مشهورند. [[خطبه امام سجاد (ع) در شام|خطبه امام سجاد(ع)]] که روشنگر [[حادثه کربلا]] بود نیز در این مسجد خوانده شد.
'''مسجد جامع اُمَوی''' مسجدی قدیمی و با آثار هنری بسیار است که به دستور [[ولید بن عبدالملک]] (متوفای۹۶ق) از خلفای اُمَوی در [[دمشق]] ساخته شد. سبک معماری این [[مسجد]] وامدار سبک بیزانسی است. مقام [[حضرت خضر]]، [[حضرت هود |هود]] و [[حضرت یحیی |یحیی]]، مقام امام سجاد و [[مقام راس الحسین|رأس الحسین]] در این مسجد مشهورند. [[خطبه امام سجاد (ع) در شام|خطبه امام سجاد(ع)]] که روشنگر [[حادثه کربلا]] بود نیز در این مسجد خوانده شد.


در شهر [[حلب]] سوریه نیز مسجدی به همین نام وجود دارد.
در شهر [[حلب]] سوریه نیز مسجدی به همین نام وجود دارد.
[[Image:صحن مسجد اموی.jpg|thumb|250px|صحن مسجد اموی]]


==تاریخچه مسجد==
==تاریخچه مسجد==
مکان این [[مسجد]] در طول تاریخ به عنوان معبد استفاده می‌شد. در [[سال ۱۴ هجری قمری|سال چهاردهم]] یا [[سال ۱۷ هجری قمری|هفدهم هجری]] با فتح [[دمشق]] به وسیله [[مسلمانان]]، نیمی از آن بر اساس مصالحه‌ای که صورت پذیرفته بود همچنان به صورت کلیسا باقی ماند و نیم دیگر به مسجد تبدیل شد. مساحت اولیه آن بر اساس آنچه که ابن جبیر نقل کرده است از شرق به غرب یعنی در طول دویست قدم (حدود ۱۵۰ متر) و از سمت جنوب به شمال یعنی در عرض ۱۳۵ قدم (حدود صد متر) بوده و در مجموع به پانزده هزار متر مربع می‌رسیده است.<ref>ابن جبیر، الجامع الاموی، تحقیق مطیع الحافظ، ص۱۳.</ref> وقتی [[معاویه|معاویة بن ابی سفیان]] در [[شام]] ولایت و حکومت یافت، تصمیم به الحاق نیمه باقیمانده از کلیسا به [[مسجد]] نمود ولی مسیحیان نپذیرفتند؛ پس از وی [[عبدالملک بن مروان]] مال فراوانی به آنان داد تا اجازه دهند این قسمت نیز به مسجد ملحق شود ولی ایشان نپذیرفتند؛ تا این که [[ولید بن عبدالملک]] مسیحیان را راضی کرد که نیمه باقیمانده نیز به مسجد اضافه شود.<ref>نعیمی، الدراس فی تاریخ المدارس، ج۲، ص۲۸۵؛ ابن بطوطه، الرحله «تحفة النظار فی غرائب الامصار و عجائب الاسفار، ص۶۳.</ref>
مکان این [[مسجد]] در طول تاریخ به عنوان معبد استفاده می‌شد. در [[سال ۱۴ هجری قمری|سال چهاردهم]] یا [[سال ۱۷ هجری قمری|هفدهم هجری]] با فتح [[دمشق]] به وسیله [[مسلمانان]]، نیمی از آن بر اساس مصالحه‌ای که صورت پذیرفته بود همچنان به صورت کلیسا باقی ماند و نیم دیگر به مسجد تبدیل شد. مساحت اولیه آن بر اساس آنچه که ابن جبیر نقل کرده است از شرق به غرب یعنی در طول دویست قدم (حدود ۱۵۰ متر) و از سمت جنوب به شمال یعنی در عرض ۱۳۵ قدم (حدود صد متر) بوده و در مجموع به ۱۵،۰۰۰ متر مربع می‌رسیده است.<ref>ابن جبیر، الجامع الاموی، تحقیق مطیع الحافظ، ص۱۳.</ref> وقتی [[معاویه|معاویة بن ابی سفیان]] در [[شام]] ولایت و حکومت یافت، تصمیم به الحاق نیمه باقیمانده از کلیسا به [[مسجد]] نمود ولی مسیحیان نپذیرفتند؛ پس از وی [[عبدالملک بن مروان]] مال فراوانی به آنان داد تا اجازه دهند این قسمت نیز به مسجد ملحق شود ولی ایشان نپذیرفتند؛ تا این که [[ولید بن عبدالملک]] مسیحیان را راضی کرد که نیمه باقیمانده نیز به مسجد اضافه شود.<ref>نعیمی، الدراس فی تاریخ المدارس، ج۲، ص۲۸۵؛ ابن بطوطه، الرحله «تحفة النظار فی غرائب الامصار و عجائب الاسفار، ص۶۳.</ref>


به طور دقیق نمی‌توان گفت که ولید از بـنای مـسیحی قدیم چه مقدار در مسجد خویش باقی گذاشت ولی دو مناره جنوبی همان برج‌هایی است که به کلیسای قدیم پیوسته بود.<ref>تاریخ عرب، ص۳۴۰</ref> مسلمانان برج‌های کهن رومی در گوشه‌های مسجد دمشق را تبدیل به مناره کـرده و از فـراز آن اذان می‌گفتند.<ref>تاریخ هنر اسـلامی، ص۱۴</ref> ساختن مناره پیش از دوره اموی معمول نبود و ابتکار آن از روی برج‌هایی است که به عبادتگاه‌های سوریه وابسته بود و در دروۀ معاویه به مصر انتقال یافت‌.<ref>هنرهای خاورمیانه در دوران اسلامی، ص۲۴</ref>
به طور دقیق نمی‌توان گفت که ولید از بـنای مـسیحی قدیم چه مقدار در مسجد خویش باقی گذاشت ولی دو مناره جنوبی همان برج‌هایی است که به کلیسای قدیم پیوسته بود.<ref>تاریخ عرب، ص۳۴۰</ref> مسلمانان برج‌های کهن رومی در گوشه‌های مسجد دمشق را تبدیل به مناره کـرده و از فـراز آن اذان می‌گفتند.<ref>تاریخ هنر اسـلامی، ص۱۴</ref> ساختن مناره پیش از دوره اموی معمول نبود و ابتکار آن از روی برج‌هایی است که به عبادتگاه‌های سوریه وابسته بود و در دروۀ معاویه به مصر انتقال یافت‌.<ref>هنرهای خاورمیانه در دوران اسلامی، ص۲۴</ref>