احمد بن حنبل: تفاوت میان نسخهها
جز
تمیزکاری
imported>Saeedzamani جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جز (تمیزکاری) |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
| وبگاه رسمی = | | وبگاه رسمی = | ||
}} | }} | ||
'''احمَد بن حَنبَل''' (۱۶۴-۲۴۱ق) از [[مذاهب چهارگانه اهل سنت|فقهای چهارگانه اهل سنت]] و از [[محدث|محدثان]] آنان بود که فقهاش بیش از مذاهب دیگر، به ظاهر احادیث [[پیامبر(ص)]] و اقوال [[صحابه]] گرایش داشته است. | '''احمَد بن حَنبَل''' (۱۶۴-۲۴۱ق) از [[مذاهب چهارگانه اهل سنت|فقهای چهارگانه اهل سنت]] و از [[محدث|محدثان]] آنان بود که فقهاش بیش از مذاهب دیگر، به ظاهر احادیث [[پیامبر(ص)]] و اقوال [[صحابه]] گرایش داشته است. [[شافعی]] (از فقهای چهارگانه اهل سنت) و [[هشیم بن بشیر]] از استادان او بودهاند. | ||
او از ناقلان [[خطبه غدیر|حدیث غدیر]] و دیگر احادیث فضیلت [[امام علی علیهالسلام|امیرالمؤمنین(ع)]] است. احمد بن حنبل ۳۰ هزار حدیث در فضیلت امام علی(ع) حفظ بود و او را در این زمینه بیهمتا میدانست. احمد در [[تربیع]] خلفا (خلیفه چهارم دانستن علی(ع)) و شکل دهی مذهب تسنن در مقابل مذهب عثمانی نقش بسزائی داشته است. | او از ناقلان [[خطبه غدیر|حدیث غدیر]] و دیگر احادیث فضیلت [[امام علی علیهالسلام|امیرالمؤمنین(ع)]] است. احمد بن حنبل ۳۰ هزار حدیث در فضیلت امام علی(ع) حفظ بود و او را در این زمینه بیهمتا میدانست. احمد در [[تربیع]] خلفا (خلیفه چهارم دانستن علی(ع)) و شکل دهی مذهب تسنن در مقابل مذهب عثمانی نقش بسزائی داشته است. | ||
| خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
احمد زمان اندکی را متأثر از [[قاضی ابو یوسف|قاضی ابویوسف]] شاگرد مشهور [[ابوحنیفه]]<ref>انصاری، دائره المعارف بزرگ اسلامی، ذیل واژه «احمد بن حنبل»، ج۱، ص۷۱۸.</ref> سپری کرد؛<ref>ابن کثیر، البدایة و النهایة، ۱۴۰۷ق، ج۱۰،ص۳۲۶.</ref> تا آنکه با [[هشیم بن بشیر]] آشنا شد و به حفظ [[حدیث]] همت گمارد.<ref>شهرستانی، وضوء النبی(ص)، ۱۴۱۶ق، ج۱، ص۴۰۷؛ جمعی از مؤلفان، مجله فقه اهلبیت(ع)، قم، ج۴۶، ص۱۸۹.</ref> وی از شاگردان ویژه<ref>ابن خلکان، وفیات الأعیان، بیروت، ج۱، ص۶۴؛ شهرستانی، وضوء النبی(ص)، ۱۴۱۶ق، ج۱، ص۴۰۷.</ref> [[محمد بن ادریس شافعی|شافعی]] از [[فقهای چهارگانه اهل سنت]] بود<ref>گرجی، تاریخ فقه و فقها، ۱۴۲۱ق، ص۸۵؛ سبحانی، موسوعة طبقات الفقهاء، قم، ج۳، ص۸۸.</ref> و گفته شده که بیشترین تأثیر را از او پذیرفته بود.<ref>ابن کثیر، البدایة و النهایة، ۱۴۰۷ق، ج۱۰،ص۳۲۶، جمعی از مؤلفان، مجله فقه اهلبیت(ع)، قم، ج۴۶، ص۱۸۹.</ref> شافعی نیز علم و تقوای احمد را در [[بغداد]] بیمانند میدانست.<ref>ابن خلکان، وفیات الأعیان، بیروت، ج۱، ص۶۴؛ صواف، بین السنة و الشیعة، ۱۴۲۶ق، ص۲۵۹.</ref> | احمد زمان اندکی را متأثر از [[قاضی ابو یوسف|قاضی ابویوسف]] شاگرد مشهور [[ابوحنیفه]]<ref>انصاری، دائره المعارف بزرگ اسلامی، ذیل واژه «احمد بن حنبل»، ج۱، ص۷۱۸.</ref> سپری کرد؛<ref>ابن کثیر، البدایة و النهایة، ۱۴۰۷ق، ج۱۰،ص۳۲۶.</ref> تا آنکه با [[هشیم بن بشیر]] آشنا شد و به حفظ [[حدیث]] همت گمارد.<ref>شهرستانی، وضوء النبی(ص)، ۱۴۱۶ق، ج۱، ص۴۰۷؛ جمعی از مؤلفان، مجله فقه اهلبیت(ع)، قم، ج۴۶، ص۱۸۹.</ref> وی از شاگردان ویژه<ref>ابن خلکان، وفیات الأعیان، بیروت، ج۱، ص۶۴؛ شهرستانی، وضوء النبی(ص)، ۱۴۱۶ق، ج۱، ص۴۰۷.</ref> [[محمد بن ادریس شافعی|شافعی]] از [[فقهای چهارگانه اهل سنت]] بود<ref>گرجی، تاریخ فقه و فقها، ۱۴۲۱ق، ص۸۵؛ سبحانی، موسوعة طبقات الفقهاء، قم، ج۳، ص۸۸.</ref> و گفته شده که بیشترین تأثیر را از او پذیرفته بود.<ref>ابن کثیر، البدایة و النهایة، ۱۴۰۷ق، ج۱۰،ص۳۲۶، جمعی از مؤلفان، مجله فقه اهلبیت(ع)، قم، ج۴۶، ص۱۸۹.</ref> شافعی نیز علم و تقوای احمد را در [[بغداد]] بیمانند میدانست.<ref>ابن خلکان، وفیات الأعیان، بیروت، ج۱، ص۶۴؛ صواف، بین السنة و الشیعة، ۱۴۲۶ق، ص۲۵۹.</ref> | ||
ابن حنبل از اساتید دیگری نیز بهره برد؛ تا آنجا که | ابن حنبل از اساتید دیگری نیز بهره برد؛ تا آنجا که تعداد مشایخ حدیثی او را صد نفر<ref>گرجی، تاریخ فقه و فقها، ۱۴۲۱ق، ص۸۵؛ مکارم شیرازی، دائرة المعارف فقه مقارن، ۱۴۲۷ق، ص۱۴۱.</ref> و گاه بیشمار تلقی نمودهاند.<ref>سمعانی، الأنساب، ۱۳۸۲ق، ج۴، ص۲۸۰.</ref> [[سفیان بن عیینه]]، إبراهیم بن سعد، جریر بن عبدالحمید، [[یحیی القطان|یحیی القطّان]]، [[ولید بن مسلم]]، علی بن هاشم بن البرید، معتمر بن سلیمان، بشر بن المفضّل، [[زیاد البکائی]]، [[ابوبکر بن عیاش|أبوبکر بن عیاش]]، عبّاد بن العوّام، عمر بن عبید الطّنافسی، المطّلب بن زیاد، یحیی بن أبی زائدة، [[وکیع]]، ابن نمیر و عبدالرّزّاق از جمله استادان او هستند.<ref>ذهبی، تاریخ الإسلام، ۱۴۱۳ق، ج۱۸، ص۶۴؛ سبحانی، موسوعة طبقات الفقهاء، قم، ج۳، ص۸۸.</ref> | ||
وی بنابر نقلی از چهل سالگی کرسی درس خود را بنا نهاد.<ref name=":2" /> راویان زیادی از جمله [[بخاری|محمد بن اسماعیل بخاری]] و [[مسلم بن حجاج]] نویسندگان [[صحیحین]]،<ref>ابن خلکان، وفیات الأعیان، بیروت، ج۱، ص۶۴؛ ابن کثیر، البدایة و النهایة، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۳۵۲.</ref> عبدالرّزّاق بن همّام، [[یحیی بن آدم بن سلیمان کوفی|یحیی بن آدم]]، [[هشام بن عبدالملک طیالسی]]، [[محمد بن ادریس شافعی]]، اسود بن عامر شاذان و ا[[ابوداود سجستانی|بوداود سجستانی]] از او روایت نقل کردهاند.<ref>ابن عماد حنبلی، شذرات الذهب، ۱۴۰۶ق، ج۳، ص۱۸۶.</ref> | وی بنابر نقلی از چهل سالگی کرسی درس خود را بنا نهاد.<ref name=":2" /> راویان زیادی از جمله [[بخاری|محمد بن اسماعیل بخاری]] و [[مسلم بن حجاج]] نویسندگان [[صحیحین]]،<ref>ابن خلکان، وفیات الأعیان، بیروت، ج۱، ص۶۴؛ ابن کثیر، البدایة و النهایة، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۳۵۲.</ref> عبدالرّزّاق بن همّام، [[یحیی بن آدم بن سلیمان کوفی|یحیی بن آدم]]، [[هشام بن عبدالملک طیالسی]]، [[محمد بن ادریس شافعی]]، اسود بن عامر شاذان و ا[[ابوداود سجستانی|بوداود سجستانی]] از او روایت نقل کردهاند.<ref>ابن عماد حنبلی، شذرات الذهب، ۱۴۰۶ق، ج۳، ص۱۸۶.</ref> | ||