آمین: تفاوت میان نسخه‌ها

آمین (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۹ نوامبر ۲۰۱۶، ساعت ۱۳:۰۵

۳۴ بایت حذف‌شده ، ‏۹ نوامبر ۲۰۱۶

جز

بدون خلاصۀ ویرایش

دیداریویکی‌متن

کاربر ناشناس

imported>Mgolpayegani

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
 {{احکام}}
-'''آمین''' به معنای چنین باد، راست است، واژه‌ای از ریشه «ا م ن» می‌باشد که در زبان‌های سامی کهن به معنای استوار و ثابت به کار می‌رفته است؛ اما انتشار آن در جهان از زبان عِبری آغاز شده است. در زبان و ادبیات فارسی آمین به همین شکل و به معنای «اجابت کن» رواج یافته است و ترکیب «الهی آمین» در زبان عموم مردم رایج‌تر است. از دیدگاه [[فقه]] [[شیعه]]، یکی از مبطلات [[نماز]]، آمین گفتن پس از قرائت [[سوره حمد]] است.
+'''آمین''' به معنای «اجابت کن» در زبان و ادبیات فارسی رواج یافته است و ترکیب «الهی آمین» در زبان عموم مردم رایج‌تر است. از دیدگاه [[فقه]] [[شیعه]]، یکی از مبطلات [[نماز]]، آمین گفتن پس از قرائت [[سوره حمد]] است.
 ==در زبان عبری==
+به معنای چنین باد، راست است، واژه‌ای از ریشه «ا م ن» می‌باشد که در زبان‌های سامی کهن به معنای استوار و ثابت به کار می‌رفته است؛ اما انتشار آن در جهان از زبان عِبری آغاز شده است.
 در زبان عبری لفظ آمن نخست در قالب وصفی و به معنی درست و راست به کار می‌رفته است ولی در سفر اشعیاء<ref>۶۵: ۱۶</ref> به صورت اسم به کار رفته است. در ترجمه‌های فارسی و عربی موجود به ترتیب واژه‌های «حق»، «الحق» را در برابر آن گذاشته‌اند. این واژه سپس یکی از ادوات نامتغیر (مبنی) زبان عبری گردیده (به معنی «حقیقتاً»، «البته») و به این صورت، ۳۰ بار در متن مَسوره‌ای عهد عتیق و ۳۳ بار در ترجمۀ یونانی معروف به «هفتادی» آن (سده ۳ق م) آمده است. شاید وجود آن در کتاب اول تواریخ ایام<ref>۱۶: ۳۶</ref> و کتاب اول پادشاهان<ref>۱: ۳۶</ref> دلالت بر آن داشته باشد که این کلمه حتی پیش از سدۀ ۴ق م در ادعیه و شعائر دینی [[یهودیت|یهود]] به کار می‌رفته است. در سنت کهن یهود، بیش‌تر آن را در آغاز نیایش و گاه نیز در پایان آن می‌آورده‌اند. تکرار آن در پایان دعا و نماز و سرود دینی، هم تأکید و تأیید آن گفتار یا دعا بوده، و هم به امید اینکه همگی، با ذکر آمین، در برکات نیایشی که به جا آورده می‌شد، شریک شوند. در دورۀ تلمودی و سنن بعدی یهود چگونگی ادای این کلمه در موارد مختلف اهمیت خاص پیدا کرد و اعتقاد بر این بود که [[خداوند]] به ادعیه‌ای که خطاب به اوست، «آمین» می‌گوید.