آیه حیض: تفاوت میان نسخه‌ها

'''آیه حیض''' دویست و بیست و دومین [[آیه]] از [[سوره بقره]] است که به موضوع [[حیض]] پرداخته و به جهت آزار و ضرری که برای زنان به بار می‌آورد، از [[آمیزش]] مردان با ایشان در این دوران نهی می‌کند. به نظر [[مفسران]]، این آیه در پاسخ به باورهای نادرستی است که در ذهن [[مسلمانان]] در رابطه با چگونگی ارتباط با زنان در دوران حیض شکل گرفته بود. برخی باورهای رسوخ یافته از ادیانی مانند [[بنی اسرائیل|یهود]] که زن را در این دوران ترک می‌کردند و یا برخی باورهای جاهلی که آمیزش با زن در این دوران را ترجیح می‌دادند، منجر به بروز رفتارهای متناقضی در برخورد با زن در دوران [[حیض]] می‌گشت. به نظر بسیاری از [[فقهای شیعه]] با توجه به این آیه، وقتی که زن از خون حیض پاک می‌شود مرد می‌تواند با او [[آمیزش|نزدیکی]] کند، حتی اگر زن [[غسل]] نکرده باشد. و برخی با توجه به دو واژه « يَطْهُرْن‏» و «تَطَهَّرْن‏» در این آیه، آمیزش مرد با زن، قبل از غسل، را [[حرام]] دانستند.