امین (لقب): تفاوت میان نسخه‌ها

'''محمد امین''' از لقب‌های [[پیامبر اسلام (ص)|پیامبر اسلام(ص)]] است که [[قریش]] سال‌ها پیش از [[بعثت]] او را با این لقب می‌خواند. امین به شخص مورد اعتمادی که از خیانت نکردن او ایمن باشند، می‌گویند. بنابر گزارش‌های تاریخی، [[مشرکان]] قریش هرچند [[نبوت]] پیامبر(ص) را انکار می‌کردند اما او را دروغ‌گو نمی‌دانستند. یکی از ویژگی‌های [[رسول خدا (ص)|رسول خدا(ص)]] که باعث می‌شد او را امین بخوانند، [[امانت‌داری]] وی بود. در روایات [[ائمه (ع)|ائمه(ع)]] به امین بودن پیامبر(ص) تأکید بسیاری شده و در برخی زیارت‌نامه‌ها با عنوان «امین الله علی رُسُله» از او یاد شده است.

[[نبوت]] یکی از امانت‌های خدا است و نبوت پیامبر(ص) دلالت روشنی بر امین بودن او دارد. با این وجود در روایات [[ائمه (ع)|ائمه(ع)]] بر امین بودن [[پیامبر (ص)|پیامبر(ص)]] تأکید بسیاری شده است.<ref>فرج‌اللهی، «امانت‌داری پیامبر (ص) رحمت»، ص۳۱.</ref> از [[امام علی (ع)|امام علی(ع)]] در [[نهج البلاغه]] روایت شده که فرمود: «خدا حضرت محمد(ص) را فرستاد تا هشدار دهنده جهانیان و امین وحی باشد».<ref>شریف رضی، نهج البلاغه، ۱۴۱۴ق، ص۶۸.</ref> در [[تفسیر قمی|کتاب تفسیر قمی]]، در [[آیه]] {{متن قرآن|مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِينٍ|ترجمه=[هم] مطاع [و هم] امين است|سوره=[[سوره تکویر|تکویر]]|آیه= ۲۱}} واژه امین به امانت پیامبر تفسیر شده و از [[امام صادق (ع)|امام صادق(ع)]] در مورد این آیه، روایت شده که یعنی: «فرمانش نزد پروردگار، نافذ و در [[روز رستاخیز]] امین است».<ref>قمی، تفسیر القمی، ۱۳۶۷ش، ج۲، ص۴۰۹.</ref> هم‌چنین در برخی از زیارت‌نامه‌ها که از ائمه(ع) روایت شده از رسول خدا(ص) با عنوان «امین الله علی رُسُله» یاد شده است.<ref>ابن قولویه، کامل الزیارات، ۱۳۵۶ش، ص۲۰۱.</ref>