دومة الجندل: تفاوت میان نسخه‌ها

دومة الجندل و مناطق اطراف آن در زمان ظهور اسلام، مسکن بنوکنانه از قبیله کلب بود. بیشتر آنها پیرو آیین مسیحیت بودند{{مدرک}} و [[بت|بتی]] در منطقه به نام «ود» نیز وجود داشت.<ref> نگاه کنید به آلوسی، بلوغ الارب، دار الکتب العلمیه، ج۲، ص۲۱۳-۲۱۴.</ref> حاکم منطقه، اکیدر بن عبدالملک کندی مسیحی<ref>ابن اثیر، أسد الغابة، ۱۴۰۹ق، ج‏۱، ص۱۳۵.</ref> و تحت فرمان پادشاه روم قرار داشت.<ref>مسعودی، التنبیه و الاشراف، دار الصاوی، ص۲۱۵.</ref>

در منطقه دومة الجندل وقایعی رخ داد که سبب شد که در منابع تاریخ اسلام از آن بسیار یاد شود، برخی از این وقایع عبارتند از:

در ۲۵ ربیع الاول [[سال پنجم هجری قمری|سال پنجم قمری]] پیامبر با ۱۰۰۰ تن از [[مسلمانان]] به سوی منطقه دومة الجندل راه افتاد<ref>واقدی، المغازی، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۴۰۳؛ مقریزی، إمتاع ‏الأسماع، ۱۴۲۰ق، ج‏۸، ص۳۶۷.</ref> زیرا به او خبر رسیده بود که اهالی دومة الجندل در گذرگاه بازرگانان کمین کرده و برای تجار مدینه ایجاد مزاحمت می‌کنند همچنین تصمیم دارند به [[مدینه]] نیز نزدیک شوند.<ref> واقدی، المغازی، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۴۰۳؛ مقدسی، البَدْء و التاریخ، ج۴، ص۹۲.</ref> وقتی سپاه اسلام به منطقه دومة الجندل رسید، آنان با اطلاع از حضور سپاه اسلام پراکنده شده بودند، پیامبر افرادی را به اطراف فرستاد، آنان کسی را نیافتند جز محمد بن مسلمه شخصی را نزد پیامبر آورد و او اسلام را پذیرفت. مسلمانان در ۲۰ ربیع الثانی به مدینه بازگشتند، بدون اینکه جنگی در دومة الجندل رخ دهد.<ref>واقدی، المغازی، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۴۰۲. </ref>  

بنابر برخی منابع تاریخی، ماجرای [[حکمیت]] در [[جنگ صفین]] که [[ابوموسی اشعری]] و [[عمرو بن عاص]] از سوی سپاه [[امام علی(ع)]] و [[معاویة بن ابی‌سفیان]] مأمور به مذاکره و حکم کردن به نفع یکی از طرفین شدند، در منطقه دومة الجندل رخ داده است.<ref>دینوری، اخبار الطوال، ۱۳۷۱ش، ص۲۴۲؛ یاقوت حموی، معجم البلدان، ۱۹۹۵م، ج‏۲، ص۴۸۹.</ref>