آب باران: تفاوت میان نسخه‌ها

'''آب باران''' به آب حاصل از ریزش باران گفته می‌شود و احکام فقهی آن در باب [[طهارت]] و [[اطعمه و اشربه]] آمده است.

آب باران از اقسام [[آب مطلق]] است.<ref>نجفی، جواهر الکلام، دارالکتب الاسلامیه، ج۶، ص۱۳؛ یزدی، العروة الوثقی، ج ۱، ص۱۳۴-۱۳۹.</ref> این آب در حال بارش در حکم [[آب جاری]] است از این‌رو در برخورد با نجاست، [[نجس]] نمی‌شود، مگر آنکه رنگ، بو یا مزه آن تغییر کند.<ref> نجفی، جواهر الکلام، دارالکتب الاسلامیه، ج۱۶، ص۲۹۷-۳۰۰.</ref>

* بنا به روایات نوشیدن آب باران برای تمیزشدن بدن و برطرف‌ کردن بیماری‌ها<ref>کلینی، الکافی، دارالکتب الاسلامیه، ج ۶، ص۳۸۷؛ بنی‌هاشمی، توضیح المسائل مراجع، ج۲، ص۵۹۷، مسئله ۲۶-۲۷.</ref> و نیز باز کردن کام نوزاد با آن در صورت نبودن آب [[فرات]]، [[مستحب]] است.<ref> نجفی، جواهر الکلام، دارالکتب الاسلامیه، ج ۳۱، ص۲۵۳.</ref>

* اگر به چیز نجسی که [[عین نجس]] در آن نیست یک مرتبه باران ببارد جایی که باران به آن برسد پاک می‌شود و در فرش و لباس و مانند اینها فشار لازم نیست البته باریدن دو سه قطره فایده ندارد، بلکه باید طوری باشد که بگویند باران می‌آید.

* اگر باران به عین نجس ببارد و به جای دیگر ترشح کند، چنانچه عین نجاست همراه آن نباشد و بو یا رنگ یا مزه نجاست نگرفته باشد پاک است.

* اگر بر سقف عمارت یا روی بام عین نجاست باشد، تا وقتی باران به بام می‌بارد آبی که به چیز نجس رسیده و از سقف یا ناودان می‌ریزد پاک است. و بعد از قطع شدن باران اگر معلوم باشد آبی که می‌ریزد به چیز نجس رسیده است، نجس می‌باشد.

* هرگاه آب باران در جایی جمع شود اگر چه کمتر از [[کر|کُر]] باشد، چنانجه موقعی که باران می‌آید چیز نجسی را در آن بشویند و آب بو یا رنگ یا مزه نجاست نگیرد، آن چیز نجس پاک می‌شود.

* اگر بر فرش پاکی که روی زمین نجس است باران ببارد، و بر زمین نجس جاری شود، فرش نجس نمی‌شود و زمین هم پاک می‌گردد.<ref> بنی‌هاشمی، توضیح المسائل مراجع، از مسئله ۳۷ تا ۴۳.</ref>

*فرهنگ فقه مطابق با مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، ج۱، ص۹۳۹۲.

* نجفی، محمدحسن، جواهر الکلام فی شرح شرایع الاسلام، تهران، دارالکتب الاسلامیه و المکتبه الاسلامیه، ۱۳۶۲-۱۳۶۹ش.

* کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تهران٬ دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۶۷ش.

* بنی‌هاشمی، محمدحسن، توضیح المسائل مراجع، مطابق با فتاوای دوازده نفر از مراجع معظم تقلید، دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ۱۳۷۸ش.