تشییع جنازه: تفاوت میان نسخه‌ها

برای تشییع فضیلت و ثواب زیادی در روایات بیان شده است. رسول خدا(ص) فرمود: کسی که جنازه‌ای را تشییع کند هر قدمی که برمی‌دارد تا زمانی که برگردد. صدهزار هزار حسنه خواهد داشت. و صد هزار هزار [[گناه]] از او محو می‌شود. و صد هزار هزار درجه نزد خدا بدست می‌آورد و اگر بر میت نماز هم بخواند موقع مرگش صد هزار هزار ملائکه او را تشییع می‌کنند. که همه آنها برای او استغفار می‌کنند و اگر در دفن میت حاضر شود خداوند صد هزار هزار ملائک را مأمور می‌کند تا روز قیامت برای او طلب مغفرت کنند.<ref group="یادداشت">عن رسول الله صلی الله علیه و آله فی حدیث قال: «من شَیعَ جنازةً فله بکلٍ خطوةٍ حتّی یرجع، مائة‌الف الف حسنة و یمحی عنه مائة الف الف سیئةً و یرفع له مائة‌الف الف درجة. فان صلّی علیها یشیعَهُ فی جنازته مائة الف الف ملک. کلُّهم یستغفرون له حتی یرجع. فان شهد دفنها و‌کلّ الله به الف ملک کلُّهم یستغفرون له: حتّی یبعث من قبره». وسایل الشیعه، ج۳، ص۱۴۳ و ۱۴۴، باب۲، حدیث۶، مولف: شیخ حر عاملی، تحقیق و نشر: مؤسسه آل البیت، قم، چاپ اول، سال ۱۴۰۹، چاپخانه: مهر قم.</ref>

 

* پیامبر اکرم(ص) به ابوذر فرمود:‌ای ابوذر، هرگاه در پی جنازه‌ای به راه افتادی، باید عقلت با تفکر و خشوع به آن مشغول شود و بدان که تو نیز به او می‌پیوندی.

* [[امام صادق]] علیه‌السلام: هرگاه جنازه‌ای را بر دوش کشیدی، تصور کن این تو هستی که بر شانه‌ها حمل می‌شوی یا گویی از پروردگارت می‌خواهی به دنیا برگردی تا دست به عمل (نیک) زنی چگونه (زندگی را) از سر می‌گیری؟ سپس فرمود: شگفتا از مردمی که رستاخیز رفتگانشان به خاطر پیوستن بازماندگانشان به آنها به تاخیر افتاده و چاووشی در میان آنها بانگ رحیل سر داده اما آنان همچنان به بازی و تفریح سرگرمند.

* پیامبر خدا صلی الله علیه و آله: بهترین تشییع کنندگان جنازه کسی است که (خدا و مرگ و پس از مرگ را) بیشتر یاد کند و کسی که تا جنازه (در گور) نهاده نشود او ننشیند و کاملترین پیمانه (ثواب) را کسی دارد که سه مرتبه (یا سه مشت) خاک روی لحد بریزد.

* [[امام علی]] علیه‌السلام چون در تشییع جنازه‌ای صدای خنده مردی را شنید: گویی که مرگ را در این جهان برای دیگران رقم زده‌اند و انگار که حق در این دنیا بر دیگران واجب گشته است و گویی مردگانی را که می‌بینیم، مسافرانی هستند که بزودی سوی ما باز می‌گردند! آنان را در گورهایشان می‌نهیم و میراثشان را می‌خوریم، آنگونه که پنداری پس از آنها جاودان خواهیم ماند. سپرده ایم حال آن که هدف هر بلا و حادثه‌ای بنیاد برافکن قرار داریم.<ref>میزان الحکمه، ج۱۲، آداب تشییع جنازه</ref>