منهاج السنة النبویه (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

[[ابن تیمیه]] در کتاب منهاج السنه مطالب خود را در ۲۱۴ فصل بیان کرده است. از آن‌جا که منهاج السنه ردیه‌ای است بر کتاب [[منهاج الکرامه]] [[علامه حلی]]، نویسنده بیشتر مطالب کتاب را به نقد و رد دیدگاه‌های علامه حلی درباره مبانی [[شیعه]] قرار داده است. به عبارتی کتاب منهاج السنه آیینه تمام‌نمای ردیه‌ها علیه شیعه است.<ref>الویری/ حسین‌پور، ردیه‌های تاریخی علیه شیعه؛ نقد و بررسی «منهاج السنه النبویه»، شیعه‌شناسی، ش۴۰.</ref> ابن تیمیه در سراسر کتابش از کلمه [[رافضی]] برای شیعیان استفاده کرده است. عمده توجه وی به موضوع [[امامت]] و [[اهل بیت(ع)]] متمرکز است. ابن تیمیه در سراسر کتاب به شدت با دیدگاه شیعه در موضوع امامت برخورد کرده و در این میان اهانت‌هایی را به شیعیان کرده است. نقد خارج از انصاف ابن تیمیه به موضوع امامت تا حدی است که وی با نگاه تردیدآمیز به جایگاه [[امام علی(ع)]] به عنوان [[خلیفه چهارم]] مسلمانان می‌نگرد.<ref>ابن تیمیه، منهاج السنه، ج۱، ص۵۳۷-۵۳۹.</ref> نویسنده کتاب، آن دسته از فضایل امام علی(ع) را که همه مسلمانان در مورد آن اتفاق‌نظر دارند، رد کرده و تلاش می‌کند جایگاه ایشان را در میان [[صحابه|صحابه پیامبر(ص)]] کم‌رنگ جلوه دهد.<ref>به عنوان نمونه رجوع کنید به: ابن تیمیه، منهاج السنه، ج۵، ص۱۹؛ ج۷، ص۱۵۵ و ۲۷۳؛ ج۸، ۲۸۵ و ۳۸۹.</ref> ابن تیمیه درباره جایگاه اهل بیت(ع) نیز از چارچوب انصاف خارج گشته و احادیث در فضیلت آنان را از اساس نپذیرفته است.<ref>برای نمونه رجوع کنید به: ابن تیمیه، منهاج السنه، ج۷، ص۱۷۷- ۱۷۹، ۳۱۸ و ۳۹۴.</ref>

نویسنده کتاب منهاج السنه هرگونه [[توسل]]، [[زیارت قبر]] و طلب حاجت از پیامبر(ص) را [[شرک]] دانسته است<ref>ابن تیمیه، منهاج السنة، ج۱، ص۴۷۸، ۴۷۹؛ ج۲، ص۴۳۷.</ref> دیدگاه ابن تیمیه درباره صفات خداوند به [[تشبیه صفات|تشبیه]] و [[تجسیم|تجسیم]] منتهی شده و [[تأویل]] در [[آیه|آیات]] قرآن را نپذیرفته است.<ref>ابن تیمیه، منهاج السنه، ج۳، ص۳۴۸.</ref>