پرش به محتوا

ملا هادی سبزواری: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
خط ۵۷: خط ۵۷:


===وفات===
===وفات===
{{جعبه نقل قول | عنوان = | نقل‌قول =از سروده‌های اسرار:{{سخ}}{{شعر|ب|پادشاهی دُر یمینی داشت|بهر انگشتری نگینی داشت}}{{ب|خواست نقشی که باشدش دو ثمر|هر زمان کافکند به نقش نظر}}{{ب|گاه شادی نگیردش غفلت|گاه‌ِ اندوه زایدش محنت}}{{ب|هرچه فرزانه بود در ایام|کرد اندیشه‌ای ولی همه خام}}{{ب|ژنده پوشی پدید شد آن دم|گفت بنگار «بگذرد این هم»}}{{پایان شعر}}|تاریخ بایگانی | | منبع =|تراز = وسط| عرض = 450px | اندازه خط = 13px|رنگ پس‌زمینه =#FFF7E6| گیومه نقل‌قول = | تراز منبع = چپ}}
{{جعبه نقل قول | عنوان = | نقل‌قول =از سروده‌های اسرار:{{سخ}}{{شعر}}{{ب |پادشاهی دُر یمینی داشت|بهر انگشتری نگینی داشت}}{{ب|خواست نقشی که باشدش دو ثمر|هر زمان کافکند به نقش نظر}}{{ب|گاه شادی نگیردش غفلت|گاه‌ِ اندوه زایدش محنت}}{{ب|هرچه فرزانه بود در ایام|کرد اندیشه‌ای ولی همه خام}}{{ب|ژنده پوشی پدید شد آن دم|گفت بنگار «بگذرد این هم»}}{{پایان شعر}}|تاریخ بایگانی | | منبع =|تراز = وسط| عرض = 450px | اندازه خط = 13px|رنگ پس‌زمینه =#FFF7E6| گیومه نقل‌قول = | تراز منبع = چپ}}
«اسرار» تخلص شعری حاجی سبزواری است. سبزواری سه ساعت به غروب [[۲۸ ذی‌الحجه]] سال ۱۲۸۹ قمری<ref>[http://erfanvahekmat.com/%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87/%D9%85%D9%84%D8%A7_%D9%87%D8%A7%D8%AF%DB%8C_%D8%B3%D8%A8%D8%B2%D9%88%D8%A7%D8%B1%DB%8C ملاهادی سبزواری].</ref> در سن ۷۷ سالگی درگذشت. پیکر او پس از [[تشییع جنازه |تشییع]]، در بیرون دروازه [[سبزوار]] (<small>دروازه نیشابور</small>) که امروزه به فلکه زند معروف است، به خاک سپرده شد. ملامحمد کاظم ابن آخوند ملامحمدرضا سبزواری، از شاگردانش به رمز در تاریخ وفاتش چنین سروده است:
«اسرار» تخلص شعری حاجی سبزواری است. سبزواری سه ساعت به غروب [[۲۸ ذی‌الحجه]] سال ۱۲۸۹ قمری<ref>[http://erfanvahekmat.com/%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87/%D9%85%D9%84%D8%A7_%D9%87%D8%A7%D8%AF%DB%8C_%D8%B3%D8%A8%D8%B2%D9%88%D8%A7%D8%B1%DB%8C ملاهادی سبزواری].</ref> در سن ۷۷ سالگی درگذشت. پیکر او پس از [[تشییع جنازه |تشییع]]، در بیرون دروازه [[سبزوار]] (<small>دروازه نیشابور</small>) که امروزه به فلکه زند معروف است، به خاک سپرده شد. ملامحمد کاظم ابن آخوند ملامحمدرضا سبزواری، از شاگردانش به رمز در تاریخ وفاتش چنین سروده است:
{{شعر|ب|«اسرار» چو از جهان بدر شد|از فرش به عرش ناله برشد}}{{ب|تاریخ وفاتش ار بجویی|گویم: «که نمرد، زنده‏‌تر شد»<ref>قریشی سبزواری، حاج ملاهادی سبزواری حکیم فرزانه، ۱۳۷۹ش، ص۹۲-۹۱.</ref>}}{{پایان شعر}}
{{شعر|ب|«اسرار» چو از جهان بدر شد|از فرش به عرش ناله برشد}}{{ب|تاریخ وفاتش ار بجویی|گویم: «که نمرد، زنده‏‌تر شد»<ref>قریشی سبزواری، حاج ملاهادی سبزواری حکیم فرزانه، ۱۳۷۹ش، ص۹۲-۹۱.</ref>}}{{پایان شعر}}
۱۸٬۴۱۶

ویرایش