اظهار: تفاوت میان نسخه‌ها

دانشمندان حوزه قرائت، اظهار را یکی از احکام نون ساکن و تنوین در کنار [[ادغام]]، [[اقلاب]] و [[اخفاء]] می‌دانند.<ref>سیوطی، الاتقان، ۱۴۲۴ق، ص۲۴۰.</ref> بدین معنا که اگر تنوین یا نون ساکن قبل از [[حروف حلقی]] یعنی حروف همزه، هاء، عین، حاء، غین و خاء، بیاید<ref>قمی، الغاية القصوى، ۱۴۲۳ق، ج‌۱، ص۴۱۴؛ گیلانی، تحفة الأبرار، ۱۴۰۹ق، ج‌۲، ص۱۶۰؛ آملی، نفائس الفنون، ۱۳۸۱ش، ج۱، ص۵۰۳.</ref> به صورت عادی و آشکار<ref>حبیبی، شهیدی، روان‌خوانی و تجوید قرآن کریم، ۱۳۸۹ش، ص۱۴۹.</ref> و بدون حرکت و در عین حال سریع ادا می‌شود.<ref>موسوی بلده، حلیه القرآن، ۱۳۷۶ش، ص؛ حبیبی، شهیدی، روان‌خوانی و تجوید قرآن کریم، ۱۳۸۹ش، ص۱۴۹.</ref> دلیل آن دوری [[مخارج حروف]] حلقی با مخرج نون و تنوین دانسته شده است؛ مانند کلمات «انعمت» و «کفوا احد» که نون و تنوین به سبب قرار گرفتن قبل از حروف حلقی، اظهار می‌شوند.<ref>هاشمی شاهرودی، فرهنگ فقه مطابق، ۱۴۲۶ق، ج‌۱، ص۵۵۵‌.</ref>