روضه‌خوانی (آیین): تفاوت میان نسخه‌ها

سبب نامیدن مرثیه‌خوانی به روضه‌خوانی آن است که مرثیه‌خوانان در گذشته حوادث [[کربلا]] را از کتاب [[روضة الشهداء|روضة الشهداءِ]] [[ملا حسین کاشفی]] (درگذشته ۹۱۰ق) می‌خواندند. چون خوانندگان، عیناً کتاب روضة الشهداء را برای مردم می‌خواندند، آنان را روضه‌خوان یعنی روضةالشهدا‌خوان می‌گفتند.<ref>قمی، فوائدالرضویه، ص۱۴۶؛ آقا بزرگ، الذریعه، ج۷، ص۹۳.</ref> کم کم روضه مصطلحی شد برای  مصیبت [[امام حسین (ع)]] و روضه خوان به کسی اطلاق شد که مصیبت امام حسین را بخواند؛ اگر چه به روضة الشهدا هم مراجعه نکرده باشد.<ref> قمی، فوائدالرضویه، ص۱۴۶.</ref> محمدهادی یوسفی غروی، پیدایش واژه روضه و روضه‌خوانی را به [[روضة الواعظین و بصیرة المتعظین (کتاب)|کتاب روضة الواعظین]] فتال نیشابوری (درگذشته ۵۰۸ق) دانسته و معتقد است چون نوحه‌سرایان کتاب روضة الواعظین را می‌خوانده‌اند ترکیب روضه‌خوانی شکل گرفته است.<ref>[https://www.dinonline.com/2554/ اعتبارسنجی منابع عاشورا به گزارش یوسفی غروی]، سایت دین‌آنلاین.</ref>