نجس: تفاوت میان نسخه‌ها
اصلاح پانویس‌ها و منابع
Hasanejraei (بحث | مشارکتها) (←منابع: اصلاح منابع بر اساس شیوه‌نامه) |
Hasanejraei (بحث | مشارکتها) (اصلاح پانویس‌ها و منابع) |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
واژه نجس در اصطلاح [[فقه|فقهی]] به چیزهایی گفته می‌شود که از نظر شرعی طاهر نیستند.{{مدرک}} از این رو مسلمانان باید [[احکام|احکامی]] را درباره آنها رعایت کنند؛ از جمله اینکه خوردن شیء نجس حرام است.{{مدرک}} مفهوم نجس در مقابل طاهر قرار دارد، نه در برابر آلوده؛ بنابراین امکان دارد شیئی آلوده، به لحاظ شرعی طاهر باشد و یا برعکس، یعنی شیئی سالم و پاکیزه، از نظر شرعی نجس باشد.{{مدرک}} | واژه نجس در اصطلاح [[فقه|فقهی]] به چیزهایی گفته می‌شود که از نظر شرعی طاهر نیستند.{{مدرک}} از این رو مسلمانان باید [[احکام|احکامی]] را درباره آنها رعایت کنند؛ از جمله اینکه خوردن شیء نجس حرام است.{{مدرک}} مفهوم نجس در مقابل طاهر قرار دارد، نه در برابر آلوده؛ بنابراین امکان دارد شیئی آلوده، به لحاظ شرعی طاهر باشد و یا برعکس، یعنی شیئی سالم و پاکیزه، از نظر شرعی نجس باشد.{{مدرک}} | ||
این واژه به سه صورت «نَجِس»، «نَجَس» و «نَجْس» به کار رفته است.<ref>طریحی، مجمع البحرین، ۱۳۷۵ش، ج۴، ص۱۱۰؛ فیروزآبادی، القاموس المحیط، بیروت، ج۲، ص۲۵۳ | این واژه به سه صورت «نَجِس»، «نَجَس» و «نَجْس» به کار رفته است.<ref>طریحی، مجمع البحرین، ۱۳۷۵ش، ج۴، ص۱۱۰؛ فیروزآبادی، القاموس المحیط، بیروت، ج۲، ص۲۵۳.</ref> واژه «نَجَس» تنها برای اعیان ده‌گانه نجاسات به کار می‌رود ولی واژه «نَجِس»، هم برای اعیان نجس و هم برای آنچه نجس شده (مُتَنَجِّس) استفاده می‌شود.<ref>جزیری، الفقه علی المذاهب الاربعة، ۱۴۱۹ق، ج۱، ص۶۸.</ref> | ||
این واژه یک بار در [[قرآن]] به کار رفته است که در آن [[مشرکان]] به این وصف خوانده شده‌اند: {{متن قرآن| یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِنَّمَا الْمُشْرِ‌کونَ نَجَسٌ فَلَا یقْرَ‌بُوا الْمَسْجِدَ الْحَرَ‌امَ بَعْدَ عَامِهِمْ هَٰذَا...|ترجمه=ای کسانی که ایمان آورده‌اید! مشرکان ناپاکند؛ پس نباید بعد از امسال، نزدیک مسجد الحرام شوند!|سوره=توبه|آیه=۲۸}}{{یادداشت|درباره اینکه واژه نجس در این آیه به حکمِ شرعی اشاره دارد یا به پلیدی باطنی، اختلافنظر وجود دارد (نک:محمد حسن زمانی، طهارت و نجاست اهل کتاب و مشرکان در فقه اسلامی، قم: دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم، ۱۳۷۸ش.)}} | این واژه یک بار در [[قرآن]] به کار رفته است که در آن [[مشرکان]] به این وصف خوانده شده‌اند: {{متن قرآن| یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِنَّمَا الْمُشْرِ‌کونَ نَجَسٌ فَلَا یقْرَ‌بُوا الْمَسْجِدَ الْحَرَ‌امَ بَعْدَ عَامِهِمْ هَٰذَا...|ترجمه=ای کسانی که ایمان آورده‌اید! مشرکان ناپاکند؛ پس نباید بعد از امسال، نزدیک مسجد الحرام شوند!|سوره=توبه|آیه=۲۸}}{{یادداشت|درباره اینکه واژه نجس در این آیه به حکمِ شرعی اشاره دارد یا به پلیدی باطنی، اختلافنظر وجود دارد (نک:محمد حسن زمانی، طهارت و نجاست اهل کتاب و مشرکان در فقه اسلامی، قم: دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم، ۱۳۷۸ش.)}} | ||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
=== خون=== | === خون=== | ||
{{اصلی|خون}} | {{اصلی|خون}} | ||
خون انسان و هر حیوانی که خون جهنده دارد نجس است.<ref> | خون انسان و هر حیوانی که خون جهنده دارد نجس است.<ref>بنی‌هاشمی خمینی، توضیح المسائل مراجع، ۱۳۸۵ش، م۹۶.</ref> | ||
[[مالکیه]]،شافعیه و [[حنفیه]] از اهل سنت خون جاری شده همه حیوانات را نجس می‌دانند چه خون جهنده داشته باشد یا نداشته باشد.<ref>جزیری، الفقه علی المذاهب الاربعة، | [[مالکیه]]،شافعیه و [[حنفیه]] از اهل سنت خون جاری شده همه حیوانات را نجس می‌دانند چه خون جهنده داشته باشد یا نداشته باشد.<ref>جزیری، الفقه علی المذاهب الاربعة، ۱۴۱۹ق، ج۱، ص۷۳.</ref> | ||
===ادرار و مدفوع=== | ===ادرار و مدفوع=== | ||
{{اصلی|بول|غائط}} | {{اصلی|بول|غائط}} | ||
ادرار (بول) و مدفوع (غائط) انسان و هر حیوان [[حرام گوشت]]ی که خون جهنده دارد نجس است. در نجاست مدفوع [[پرندگان حرام گوشت]] مانند کلاغ اختلاف نظر است.<ref> | ادرار (بول) و مدفوع (غائط) انسان و هر حیوان [[حرام گوشت]]ی که خون جهنده دارد نجس است. در نجاست مدفوع [[پرندگان حرام گوشت]] مانند کلاغ اختلاف نظر است.<ref>بنی‌هاشمی خمینی، توضیح المسائل مراجع، ۱۳۸۵ش، م۸۴.</ref> | ||
شافعیه و حنفیه مدفوع حیوانات حلال گوشت را نیز نجس می‌دانند و در پرندگان تفصیل دیگری دارند.<ref>جزیری، الفقه علی المذاهب الاربعة، | شافعیه و حنفیه مدفوع حیوانات حلال گوشت را نیز نجس می‌دانند و در پرندگان تفصیل دیگری دارند.<ref>جزیری، الفقه علی المذاهب الاربعة، ۱۴۱۹ق، ج۱، ص۷۴.</ref> | ||
=== منی=== | === منی=== | ||
{{اصلی|منی}} | {{اصلی|منی}} | ||
مَنی هر حیوانی که خون جهنده دارد نجس است.<ref> | مَنی هر حیوانی که خون جهنده دارد نجس است.<ref>بنی‌هاشمی خمینی، توضیح المسائل مراجع، ۱۳۸۵ش، م۸۷.</ref> | ||
در بین [[اهل سنت]] در مورد نجاست منی اختلاف نظر است، [[شافعیه]] و [[حنابله]] آن را پاک می‌دانند.<ref>جزیری، الفقه علی المذاهب الاربعة، | در بین [[اهل سنت]] در مورد نجاست منی اختلاف نظر است، [[شافعیه]] و [[حنابله]] آن را پاک می‌دانند.<ref>جزیری، الفقه علی المذاهب الاربعة، ۱۴۱۹ق، ج۱، ص۷۵.</ref> | ||
=== مردار=== | === مردار=== | ||
{{اصلی|مردار}} | {{اصلی|مردار}} | ||
جسد حیواناتی که خون جهنده دارند میتَه یا مُردار نامیده شده و نجس است. بدن انسان مُرده، پیش از [[غسل میت]] نجس است (ناپاک بودن آن از ابتدای فوت تا هنگامی که بدن سرد می‌شود مورد اختلاف بین فقهاست<ref> | جسد حیواناتی که خون جهنده دارند میتَه یا مُردار نامیده شده و نجس است. بدن انسان مُرده، پیش از [[غسل میت]] نجس است (ناپاک بودن آن از ابتدای فوت تا هنگامی که بدن سرد می‌شود مورد اختلاف بین فقهاست<ref>طباطبایی حکیم، مستمسک العروة الوثقی، ۱۳۸۴ق، ج۱، ص۳۳۶.</ref>)؛ حیوانات حلال گوشتی که [[ذبح شرعی]] شده‌اند پاک هستند؛ گوشت، چرم، استخوان و ژلاتین حیوانات [[حلال گوشت]]ی که ذبح شرعی نشده‌اند نجس‌اند، بنابراین وسایل چرمی که در کشوری غیرمسلمان تهیه شده باشد، هر چند از حیوانات حلال گوشتی مانند گاو و گوسفند باشد نجس است چراکه ذبح شرعی نشده‌اند.<ref>بنی‌هاشمی خمینی، توضیح المسائل مراجع، ۱۳۸۵ش، م۸۸.</ref> | ||
برخی از حیوانات حرام گوشت در صورتی که با شرایط گفته شده در فقه، [[تذکیه]] شوند، پوست و موی آنان پاک می‌باشد و در غیر این صورت، نجس هستند.<ref> | برخی از حیوانات حرام گوشت در صورتی که با شرایط گفته شده در فقه، [[تذکیه]] شوند، پوست و موی آنان پاک می‌باشد و در غیر این صورت، نجس هستند.<ref>توضیح المسائل (المحشی للإمام الخمینی)، ج۱، ص۴۶۱ و ۵۷۰.</ref> | ||
=== سگ و خوک=== | === سگ و خوک=== | ||
{{اصلی|سگ| خوک}} | {{اصلی|سگ| خوک}} | ||
همه اجزاء سگ و خوکی که در خشکی زندگی می‌کند از جمله آب دهان آنها نجس است.<ref> | همه اجزاء سگ و خوکی که در خشکی زندگی می‌کند از جمله آب دهان آنها نجس است.<ref>بنی‌هاشمی خمینی، توضیح المسائل مراجع، ۱۳۸۵ش، م۱۰۵.</ref> | ||
مالکیه از اهل سنت همه حیوانات زنده از جمله سگ و خوک را پاک می‌دانند و حنفیه تنها خوک را نجس می‌دانند.<ref>جزیری، الفقه علی المذاهب الاربعة، | مالکیه از اهل سنت همه حیوانات زنده از جمله سگ و خوک را پاک می‌دانند و حنفیه تنها خوک را نجس می‌دانند.<ref>جزیری، الفقه علی المذاهب الاربعة، ۱۴۱۹ق، ج۱، ص۷۲.</ref> | ||
=== کافر=== | === کافر=== | ||
| خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
# کسانی که به [[امامان معصوم]](ع) دشنام دهند یا دشمنش باشند؛ مثل [[خوارج]] و [[ناصبی|ناصبیان]]. | # کسانی که به [[امامان معصوم]](ع) دشنام دهند یا دشمنش باشند؛ مثل [[خوارج]] و [[ناصبی|ناصبیان]]. | ||
# [[غالیان|غُلات]] (یعنی آنهائی که یکی از [[ائمه]](ع) را خدا خوانده یا بگوید خدا در او [[حلول]] کرده است) | # [[غالیان|غُلات]] (یعنی آنهائی که یکی از [[ائمه]](ع) را خدا خوانده یا بگوید خدا در او [[حلول]] کرده است) | ||
# پیروان ادیان آسمانی تحریف شده مانند [[یهود]] و [[مسیحیت]] (در این مورد اختلافنظر وجود دارد)<ref> | # پیروان ادیان آسمانی تحریف شده مانند [[یهود]] و [[مسیحیت]] (در این مورد اختلافنظر وجود دارد)<ref>راشدی، رساله توضیح المسائل نه مرجع، ۱۳۸۵ش، ص۷۱-۷۳.</ref> | ||
=== شراب=== | === شراب=== | ||
{{اصلی|شراب}} | {{اصلی|شراب}} | ||
از نظر فقه شیعه، شراب و هر چیزی که انسان را مست می‌کند، چنانچه به خودی خود روان (مایع) باشد، نجس است<ref>. توضیح المسائل (المحشی للإمام الخمینی)، ج۱،ص۸۰م ۱۱۱٫.</ref> و خوردن و نوشیدن آن [[حرام]].<ref> | از نظر فقه شیعه، شراب و هر چیزی که انسان را مست می‌کند، چنانچه به خودی خود روان (مایع) باشد، نجس است<ref>. توضیح المسائل (المحشی للإمام الخمینی)، ج۱،ص۸۰م ۱۱۱٫.</ref> و خوردن و نوشیدن آن [[حرام]].<ref>توضیح المسائل (المحشی للإمام الخمینی)، ج۱، ص۸۱؛ آیت الله زنجانی:اگر مایعی زیاد آن مست کننده باشد، مقدار کم آن نیز نجس است؛ آیت الله بهجت (ره):شراب و هر چیزی که زیاد آن انسان را مست می‌کند، چنانچه به خودی خود مایع باشد نجس و خوردن آن حرام است، اگر چه کم باشد یا مست کنندگی آن خفیف باشد.</ref> | ||
در مورد نجاست الکل طبی و صنعتی اختلافنظر وجود دارد.<ref> | در مورد نجاست الکل طبی و صنعتی اختلافنظر وجود دارد.<ref>توضیح المسائل (المحشی للإمام الخمینی)، ج۱، ص۸۰ و۸۱، م۱۱۲.</ref> | ||
انگور و فشرده آن نیز هرگاه به جوش آید تا زمانی که دو سوم آن تبخیر نشده باشد نجس است خواه به خودی خود جوش آمده باشد و خواه با حرارت، و نیز خواه مست کننده باشد و خواه نباشد.<ref> | انگور و فشرده آن نیز هرگاه به جوش آید تا زمانی که دو سوم آن تبخیر نشده باشد نجس است خواه به خودی خود جوش آمده باشد و خواه با حرارت، و نیز خواه مست کننده باشد و خواه نباشد.<ref>الطباطبائی الیزدی، العروة الوثقی، المکتبة العلمیة الإسلامیة، ج۱، ص۵۵.</ref> | ||
=== فقاع=== | === فقاع=== | ||
{{اصلی|فقاع}} | {{اصلی|فقاع}} | ||
فُقّاع یا آب جو نیز از نجاسات است.<ref> | فُقّاع یا آب جو نیز از نجاسات است.<ref>بنی‌هاشمی خمینی، توضیح المسائل مراجع، ۱۳۸۵ش، م۱۱۵.</ref> | ||
===موارد دیگر=== | ===موارد دیگر=== | ||
برخی فقیهان موارد دیگری را نیز نجس می‌دانند: | برخی فقیهان موارد دیگری را نیز نجس می‌دانند: | ||
* عرق بدن کسی که از راه حرام [[جنابت|جنب]] شده باشد.<ref> | * عرق بدن کسی که از راه حرام [[جنابت|جنب]] شده باشد.<ref>بنی‌هاشمی خمینی، توضیح المسائل مراجع، ۱۳۸۵ش، م۱۱۶.</ref> | ||
* عرق حیوان حلال گوشتی که به خوردن مدفوع انسان عادت کرده است.<ref> | * عرق حیوان حلال گوشتی که به خوردن مدفوع انسان عادت کرده است.<ref>بنی‌هاشمی خمینی، توضیح المسائل مراجع، ۱۳۸۵ش، م۱۲۰.</ref> | ||
اهل سنت استفراغ (غذای بالا آورده شده) را نجس می‌دانند.<ref>جزیری، الفقه علی المذاهب الاربعة، | اهل سنت استفراغ (غذای بالا آورده شده) را نجس می‌دانند.<ref>جزیری، الفقه علی المذاهب الاربعة، ۱۴۱۹ق، ج۱، ص۷۶.</ref> | ||
[[وَذی|وذی]] و [[مَذی|مذی]] نزد حنفیه، مالکیه و شافعیه و وذی و مذی انسان و حیوان حرام گوشت نزد حنابله نجس هستند.<ref>مغنیه، الفقه علی المذاهب الخمسة، ۱۴۲۱ق، ج۱، ص۲۴-۲۷.</ref> | [[وَذی|وذی]] و [[مَذی|مذی]] نزد حنفیه، مالکیه و شافعیه و وذی و مذی انسان و حیوان حرام گوشت نزد حنابله نجس هستند.<ref>مغنیه، الفقه علی المذاهب الخمسة، ۱۴۲۱ق، ج۱، ص۲۴-۲۷.</ref> | ||
| خط ۷۸: | خط ۷۸: | ||
غیر از نجاسات ده‌گانه، سایر اشیاء بالذات طاهر هستند؛ اما اگر این اشیاء طاهر با نجاسات ده‌گانه تماس پیدا کنند، آن شیء طاهر نیز نجس می‌شود. در این حالت، آن شیء را '''مُتَنَجِّس''' (به معنای چیزی که نجس شده است) می‌گویند. البته انتقال نجاست به شرطی است که رطوبتی از عین نجس به شیء طاهر منتقل شود؛ مانند دستی که به خون آلوده می‌شود. بنابراین، اگر یک شیء خشک مثلا با بدن سگی که خشک است تماس پیدا کند، آن شیء نجس نمی‌شود. | غیر از نجاسات ده‌گانه، سایر اشیاء بالذات طاهر هستند؛ اما اگر این اشیاء طاهر با نجاسات ده‌گانه تماس پیدا کنند، آن شیء طاهر نیز نجس می‌شود. در این حالت، آن شیء را '''مُتَنَجِّس''' (به معنای چیزی که نجس شده است) می‌گویند. البته انتقال نجاست به شرطی است که رطوبتی از عین نجس به شیء طاهر منتقل شود؛ مانند دستی که به خون آلوده می‌شود. بنابراین، اگر یک شیء خشک مثلا با بدن سگی که خشک است تماس پیدا کند، آن شیء نجس نمی‌شود. | ||
چیزی که نجس شده است را می‌توان با استفاده از [[مطهرات]]، تطهیر کرد (یعنی نجاست را از آن زدود). در این صورت، آن شیء مجددا طاهر می‌شود. مثلا لباسی که به خون آغشته شده است را اگر طبق قواعد شرعی، با آب بشورند، لباس مجددا طاهر می‌شود.<ref>طباطبائی یزدی، العروة الوثقی، | چیزی که نجس شده است را می‌توان با استفاده از [[مطهرات]]، تطهیر کرد (یعنی نجاست را از آن زدود). در این صورت، آن شیء مجددا طاهر می‌شود. مثلا لباسی که به خون آغشته شده است را اگر طبق قواعد شرعی، با آب بشورند، لباس مجددا طاهر می‌شود.<ref>طباطبائی یزدی، العروة الوثقی، المکتبة العلمیة الإسلامیة، ص۵۵؛ امام خمینی، تحریر الوسیله، ص۱۰۷-۱۰۲.</ref> | ||
همان‌طور که عین نجس، نجاست را منتقل می‌کند، شیء متنجس نیز نجاست را انتقال می‌دهد. یعنی چیزی که نجس‌شده است اگر با شیء طاهر تماس پیدا کند (به نحوی که رطوبت بین آنها منتقل شود)، شیء طاهر نجس می‌شود.<ref>بیارجمندی، مدارک العروة، | همان‌طور که عین نجس، نجاست را منتقل می‌کند، شیء متنجس نیز نجاست را انتقال می‌دهد. یعنی چیزی که نجس‌شده است اگر با شیء طاهر تماس پیدا کند (به نحوی که رطوبت بین آنها منتقل شود)، شیء طاهر نجس می‌شود.<ref>حائری بیارجمندی، مدارک العروة، ۱۳۸۱ق، ج۲، ص۱۹۰.</ref> هر چند بر اساس بعضی [[فتوا|فتاوا]]، متنجس در واسطۀ سوم نجس‌کننده نیست.<ref>. توضیح المسائل (المحشی للإمام الخمینی)، ج۱،ص۸۸ با استفاده از سؤال ۱۷۶۹ (سایت اسلام کوئست:۱۷۵۴).</ref> | ||
==احکام نجاسات== | ==احکام نجاسات== | ||
| خط ۸۸: | خط ۸۸: | ||
*هنگام [[نماز]] یا [[طواف]] بدن و لباس باید از نجاسات پاک باشد. | *هنگام [[نماز]] یا [[طواف]] بدن و لباس باید از نجاسات پاک باشد. | ||
* آب [[وضو]] و [[غسل]] باید پاک باشد. | * آب [[وضو]] و [[غسل]] باید پاک باشد. | ||
* نجس کردن [[قرآن]] و [[مسجد]] حرام بوده و پاک کردن آنها [[واجب فوری]] است.<ref>توضیح المسائل مراجع، | * نجس کردن [[قرآن]] و [[مسجد]] حرام بوده و پاک کردن آنها [[واجب فوری]] است.<ref>بنی‌هاشمی خمینی، توضیح المسائل مراجع، ۱۳۸۵ش، م۱۳۵ و م۹۰۰.</ref> | ||
==مقایسه نجاسات در مذاهب فقهی شیعه و اهل سنت== | ==مقایسه نجاسات در مذاهب فقهی شیعه و اهل سنت== | ||
| خط ۹۹: | خط ۹۹: | ||
| سگ و خوک|| نجس است|| نجس نیست|| نجس است|| نجس است|| نجس است | | سگ و خوک|| نجس است|| نجس نیست|| نجس است|| نجس است|| نجس است | ||
|- | |- | ||
| تطهیر ظرفی که آب دهان سگ در آن ریخته|| با یک مرتبه خاک‌مالی و دو مرتبه شستن با آب|| تعبدا هفته مرتبه با آب شسته می‌شود|| یک مرتبه خاک‌مال و شش مرتبه با آب|| ---|| یک مرتبه خاک‌مال و شش مرتبه با آب<ref>جزیری، الفقه علی المذاهب | | تطهیر ظرفی که آب دهان سگ در آن ریخته|| با یک مرتبه خاک‌مالی و دو مرتبه شستن با آب|| تعبدا هفته مرتبه با آب شسته می‌شود|| یک مرتبه خاک‌مال و شش مرتبه با آب|| ---|| یک مرتبه خاک‌مال و شش مرتبه با آب<ref>جزیری، الفقه علی المذاهب الخمسة، ۱۴۱۹ق، ج۱، ص۲۴.</ref> | ||
|- | |- | ||
| تطهیر ظرفی که آب دهان خوک در آن ریخته|| هفت مرتبه با آب|| تعبدا هفته مرتبه با آب شسته می‌شود|| یک مرتبه خاک‌مال و شش مرتبه با آب|| ---|| یک مرتبه خاک‌مال و شش مرتبه با آب<ref>جزیری، الفقه علی المذاهب | | تطهیر ظرفی که آب دهان خوک در آن ریخته|| هفت مرتبه با آب|| تعبدا هفته مرتبه با آب شسته می‌شود|| یک مرتبه خاک‌مال و شش مرتبه با آب|| ---|| یک مرتبه خاک‌مال و شش مرتبه با آب<ref>جزیری، الفقه علی المذاهب الخمسة، ۱۴۱۹ق، ج۱، ص۲۴.</ref> | ||
|- | |- | ||
| مردار|| میت انسان مسلمان قبل از غسل میت، نجس است و با غسل میت، پاک می‌شود|| میت انسان پاک است|| میت انسان پاک است|| میت انسان نجس است و با غسل میت پاک می‌شود|| میت انسان پاک است<ref>جزیری، الفقه علی المذاهب | | مردار|| میت انسان مسلمان قبل از غسل میت، نجس است و با غسل میت، پاک می‌شود|| میت انسان پاک است|| میت انسان پاک است|| میت انسان نجس است و با غسل میت پاک می‌شود|| میت انسان پاک است<ref>جزیری، الفقه علی المذاهب الخمسة، ۱۴۱۹ق، ج۱، ص۲۴.</ref> | ||
|- | |- | ||
| خون شهید|| نجس است|| پاک است|| پاک است|| پاک است|| پاک است.<ref>جزیری، الفقه علی المذاهب | | خون شهید|| نجس است|| پاک است|| پاک است|| پاک است|| پاک است.<ref>جزیری، الفقه علی المذاهب الخمسة، ۱۴۱۹ق، ج۱، ص۲۴.</ref> | ||
|- | |- | ||
| منی|| منی انسان و هر حیوان دارای خون جهنده، نجس است|| منی انسان و هر حیوانی(به صورت مطلق) نجس است|| منی انسان و هر حیوانی، مگر سگ و خون، پاک است|| ---|| منی حیوان و حیوانات حلال گوشت، پاک است.<ref>جزیری، الفقه علی المذاهب | | منی|| منی انسان و هر حیوان دارای خون جهنده، نجس است|| منی انسان و هر حیوانی(به صورت مطلق) نجس است|| منی انسان و هر حیوانی، مگر سگ و خون، پاک است|| ---|| منی حیوان و حیوانات حلال گوشت، پاک است.<ref>جزیری، الفقه علی المذاهب الخمسة، ۱۴۱۹ق، ج۱، ص۲۵.</ref> | ||
|- | |- | ||
| قیح(چرک ناشی از زخم)|| پاک است|| نجس است|| نجس است|| نجس است|| نجس است.<ref>جزیری، الفقه علی المذاهب | | قیح(چرک ناشی از زخم)|| پاک است|| نجس است|| نجس است|| نجس است|| نجس است.<ref>جزیری، الفقه علی المذاهب الخمسة، ۱۴۱۹ق، ج۱، ص۲۵.</ref> | ||
|- | |- | ||
| فضله حیوانات|| فقط فضله حیوان حرام گوشت که دارای خون جهنده است، نجس است و فضله مابقی حیوانات پاک است|| فضله حیوانات حلال گوشت پاک و فضله حیوانات حرام گوشت دارای خون جهنده، نجس است.|| فضله تمام حیوانات نجس است|| فضله غیر پرندگان و نیز فضله پرندگان در صورتی که بر روی زمین باشد، نجس استدر هوا رها شده باشد، نجس است و فضله مابقی حیوانات پاک است|| فضله حیوانات حلال گوشت پاک و فضله حیوانات حرام گوشت دارای خون جهنده، نجس است..<ref>جزیری، الفقه علی المذاهب | | فضله حیوانات|| فقط فضله حیوان حرام گوشت که دارای خون جهنده است، نجس است و فضله مابقی حیوانات پاک است|| فضله حیوانات حلال گوشت پاک و فضله حیوانات حرام گوشت دارای خون جهنده، نجس است.|| فضله تمام حیوانات نجس است|| فضله غیر پرندگان و نیز فضله پرندگان در صورتی که بر روی زمین باشد، نجس استدر هوا رها شده باشد، نجس است و فضله مابقی حیوانات پاک است|| فضله حیوانات حلال گوشت پاک و فضله حیوانات حرام گوشت دارای خون جهنده، نجس است..<ref>جزیری، الفقه علی المذاهب الخمسة، ۱۴۱۹ق، ج۱، ص۲۶.</ref> | ||
|- | |- | ||
| استفراغ|| پاک است|| نجس است|| نجس است|| نجس است|| نجس است.<ref>جزیری، الفقه علی المذاهب | | استفراغ|| پاک است|| نجس است|| نجس است|| نجس است|| نجس است.<ref>جزیری، الفقه علی المذاهب الخمسة، ۱۴۱۹ق، ج۱، ص۲۶.</ref> | ||
|- | |- | ||
| مذی و وذی|| پاک است|| نجس است|| نجس است|| نجس است|| اگر از حیوان حلال گوشت خارج شود، پاک است و از حیوان حرام گوشت، نجس است.<ref>جزیری، الفقه علی المذاهب | | مذی و وذی|| پاک است|| نجس است|| نجس است|| نجس است|| اگر از حیوان حلال گوشت خارج شود، پاک است و از حیوان حرام گوشت، نجس است.<ref>جزیری، الفقه علی المذاهب الخمسة، ۱۴۱۹ق، ج۱، ص۲۶.</ref> | ||
|- | |- | ||
| سؤر (نیم‌خورده) حیوان|| نیم‌خورده سگ و خوک نجس است و نیم‌خورده مابقی حیوانات و انسان، پاک است|| نیم‌خورده تمام حیوانات و انسان‌ها پاک است|| نیم‌خورده سگ و خوک نجس است و مابقی موارد پاک است|| نیم‌خورده سگ و خوک، [[خمر|شارب الخمر]]، گربه‌ای که پس از آن موش از آن خورده و حیوانات وحشی، نجس است و مابقی موارد پاک است|| نیم‌خورده سگ و خوک نجس است و مابقی موارد پاک است.<ref>جزیری، الفقه علی المذاهب | | سؤر (نیم‌خورده) حیوان|| نیم‌خورده سگ و خوک نجس است و نیم‌خورده مابقی حیوانات و انسان، پاک است|| نیم‌خورده تمام حیوانات و انسان‌ها پاک است|| نیم‌خورده سگ و خوک نجس است و مابقی موارد پاک است|| نیم‌خورده سگ و خوک، [[خمر|شارب الخمر]]، گربه‌ای که پس از آن موش از آن خورده و حیوانات وحشی، نجس است و مابقی موارد پاک است|| نیم‌خورده سگ و خوک نجس است و مابقی موارد پاک است.<ref>جزیری، الفقه علی المذاهب الخمسة، ۱۴۱۹ق، ج۱، ص۲۷.</ref> | ||
|} | |} | ||
| خط ۱۲۹: | خط ۱۲۹: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
* بنی‌هاشمی خمینی، محمدحسن، توضیح المسائل مراجع: مطابق با فتاوای سیزده نفر از مراجع معظم تقلید، قم، دفتر انتشارات اسلامی (جامعه مدرسین حوزه علمیه قم)، ۱۳۸۵ش. | |||
* جزیری، عبدالرحمن و یاسر مازح و علی حسن عریض و محمد غروی، الفقه علی المذاهب الاربعة و مذهب اهل البیت(ع)، بیروت، دارالثقلین، ۱۴۱۹ق. | * جزیری، عبدالرحمن و یاسر مازح و علی حسن عریض و محمد غروی، الفقه علی المذاهب الاربعة و مذهب اهل البیت(ع)، بیروت، دارالثقلین، ۱۴۱۹ق. | ||
* | * حائری بَیارُجمَندی، یوسف، مدارک العروة، نجف، چاپ نعمان، ۱۳۸۱ق. | ||
* | * راشدی، لطیف و سعید راشدی، رساله توضیح المسائل نه مرجع، تهران، پیام عدالت، ۱۳۸۶ش. | ||
* شهید اول، محمد بن جمال الدین مکی عاملی، الروضة البهیة فی شرح اللمعة الدمشقیة، بیروت، دار احیاء الثراث الإسلامی، [۱۹۹۲م]. | * شهید اول، محمد بن جمال الدین مکی عاملی، الروضة البهیة فی شرح اللمعة الدمشقیة، بیروت، دار احیاء الثراث الإسلامی، [۱۹۹۲م]. | ||
* | * الطباطبایی الحکیم، سید محسن، مستمسک العروة الوثقی، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، ۱۳۸۴ق. | ||
* الطباطبائی الیزدی، سید محمدکاظم، العروة الوثقی، تهران، المکتبة العلمیة الإسلامیة، بی‌تا. | |||
* طریحی، فخر الدین بن محمد، مجمع البحرین، تحقیق سید احمد حسینی، تهران، کتابفروشی مرتضوی، چاپ سوم، ۱۳۷۵ش. | * طریحی، فخر الدین بن محمد، مجمع البحرین، تحقیق سید احمد حسینی، تهران، کتابفروشی مرتضوی، چاپ سوم، ۱۳۷۵ش. | ||
* فیروزآبادی، محمد بن یعقوب، القاموس المحیط، با مقدمه محمد عبدالرحمن مرعشلی، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، ۱۹۹۷م. | * فیروزآبادی، محمد بن یعقوب، القاموس المحیط، با مقدمه محمد عبدالرحمن مرعشلی، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، ۱۹۹۷م. | ||
* | * مشفقی‌پور، محمدرضا، روشی نوین در بیان احکام، تهران، مؤسسه فرهنگی انتشاراتی راستان، چاپ اول، ۱۳۷۶ش. | ||
* مغنیه، محمدجواد، الفقه علی المذاهب الخمسة: الجعفري- الحنفي- المالكي- الشافعي- الحنبلي، بیروت، دار التیار الجدید و دار الجواد، ۱۴۲۱ق/۲۰۰۰م. | |||
* | |||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||