آیه روزه: تفاوت میان نسخه‌ها

آیه ۱۸۳ [[سوره بقره]] درباره وجوب [[روزه]] به‌عنوان یکی از دستورهای شریعت [[اسلام]] است. به‌گفته [[ابوحیان اندلسی]] (متوفی [[سال ۷۴۵ هجری قمری|۷۴۵ق]]) در [[تفسیر بحر المحیط]]، آیات قبلی [[سوره بقره]]، سه مورد از [[احادیث بنی الاسلام|ارکان اسلام]] یعنی [[ایمان]]، [[نماز]] و [[زکات]] را تشریع کرده و در این آیه چهارمین رکن یعنی [[روزه]] بیان شده است.<ref>ابوحیان اندلسی، البحر المحیط، ۱۴۲۰ق، ج۲، ص۱۷۷.</ref> [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] این آیه را به همراه دو آیه بعدی -که از لحاظ معنا به هم ارتباط دارند- درصدد [[تشریع]] وجوب روزه در ماه [[رمضان]] می‌داند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۵.</ref>  

مفسران وجوب روزه را در این [[آیه]] تنها مختص مومنان نمی‌دانند؛ بلکه شامل همه کسانی می‌دانند که دین اسلام را پذیرفته‌اند، اگرچه از [[ایمان]] قوی برخوردار نباشند.<ref>رک: شیخ طوسی، التبیان، دار احیاء التراث العربی، ج۲، ص۱۱۵، طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۲، ص۴۹۰، بحرانی، البرهان، ۱۴۱۶ق، ج۱، ص۳۸۵.</ref> در روایتی از [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] آمده است که این حکم شامل همه گمراهان، [[منافق|منافقان]] و هرکسی که اسلام را پذیرفته نیز می‌شود.<ref>عیاشی، تفسیر العیاشی، ۱۳۸۰ق، ج۱، ص۷۸.</ref> علامه طباطبایی استفاده از عبارت «ای کسانی که ایمان آورده‌اید» را در این آیه، توجه دادن مردم به صفت ایمان‌شان دانسته تا احکامی را که از جانب پروردگارشان می‌آید بپذیرند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۶.</ref>

به‌گفته [[ناصر مکارم شیرازی]]، با توجه به اینکه روزه با مشقت و سختی همراه است، در این آیه، تعبیراتی به کار رفته که روح انسان را برای پذیرش آن آماده سازد و بر همین اساس است که [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] می‌فرماید: لذت خطابِ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا به‌گونه‌ای است که سختی این [[عبادت]] را از بین می‌برد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱، ص۶۲۴.</ref>

[[علامه طباطبایی]] آیه را در مقام بیان کیفیت روزه در شرایع قبلی و کسانی که بر آنها روزه واجب شده بود، نمی‌داند؛ بلکه به نظر وی اشاره آیه به وجوب روزه برای پیراون شرایع قبلی، به دلیل آماده‌سازی ذهنی مسلمانان برای قبول [[تشریع]] روزه و سخت نپنداشتن آن است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۵.</ref> وی ادامه می‌دهد که وجوب روزه در [[تورات]] و [[انجیل|انجیل‌های]] موجود یافت نمی‌شود هرچند از روزه در این کتاب‌ها مدح شده است و برخی از [[یهودیان]] و [[مسیحیان]] به شکل‌های متفاوتی از مسلمانان روزه می‌گیرند. علامه طباطبایی در آخر به داستان روزه [[زکریا]] و روزه [[مریم]] در قرآن اشاره می‌کند که متفاوت با روزه مسلمانان است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۷.</ref>

* بحرانی، سید هاشم، البرهان فی تفسیر القرآن، تهران، بنیاد بعثت، ۱۴۱۶ق.

* شیخ طوسی، محمد بن حسن، التبیان فی تفسیر القرآن، بیروت، داراحیاء التراث العربی، بی‌تا.

* طباطبایی، سید محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، قم، جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ۱۴۱۷ق.

* طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، تهران، انتشارات ناصر خسرو، ۱۳۷۲ش.

* عیاشی، محمد بن مسعود، تفسیر العیاشی، تهران، المطبعه العلمیه، ۱۳۸۰ش.

* مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۷۴ش.