محمدحسین غروی اصفهانی: تفاوت میان نسخه‌ها
←خصوصیات اخلاقی
جز (ویکی سازی) |
Khoshnoudi (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
غروی، سریع‌الذهن و حاضرجواب و سخنانش همراه لطیفه و مزاح بود و حتی در تقریر درس نیز بذله‌گویی داشت. گفته‌اند که او بسیار اهل عبادت بود. حدود دوازده سال از درس و بحث کناره گرفت و به سیر و سلوک پرداخت و تا آخر عمر این سیر عرفانی در او مشهود بود.<ref>مطلبی، «نجوم امت»، ص۵۲</ref>در باره زهد و بی اعتنایی او به مظاهر دنیا نقل شده که خودش در اواخر عمر پیازهایش که روی زمین ریخته جمع کرده و در گوشه قبایش می ریخت و از این تحمل و آمادگی اش شاد و مسرور بوده. <ref>حسینی طهرانی، سید محمدحسین، توحید علمی وعینی، ص۳۰. | غروی، سریع‌الذهن و حاضرجواب و سخنانش همراه لطیفه و مزاح بود و حتی در تقریر درس نیز بذله‌گویی داشت. گفته‌اند که او بسیار اهل عبادت بود. حدود دوازده سال از درس و بحث کناره گرفت و به سیر و سلوک پرداخت و تا آخر عمر این سیر عرفانی در او مشهود بود.<ref>مطلبی، «نجوم امت»، ص۵۲</ref>در باره زهد و بی اعتنایی او به مظاهر دنیا نقل شده که خودش در اواخر عمر پیازهایش که روی زمین ریخته جمع کرده و در گوشه قبایش می ریخت و از این تحمل و آمادگی اش شاد و مسرور بوده. <ref>حسینی طهرانی، سید محمدحسین، توحید علمی وعینی، ص۳۰. | ||
</ref> | </ref> | ||
علامه [[محمدرضا مظفر]] درباره استادش گفته که همیشه | علامه [[محمدرضا مظفر]] درباره استادش گفته که همیشه بر سیمایش ابهامی دیده می شد که گمان می رفت این قیافه همیش غمناک است همیشه درفکر مستدام خود غرق بود... در آن مقام شامخ برای همه حتی برای کودکان هم فروتنی داشت ...از اجتهاد او در عبادت هر چه گفته شود کم است زیرا او سالکی واصل وعارفی فانی بود، او ازهمه بریده بود و به دوست پیوسته بود. <ref>مقدمه دیوان کمپانی، دارالکتب الاسلامیه</ref> | ||
[[علامه طباطبایی]]، از رابطه و مکاتبه استادش با [[میرزا جواد آقا ملکی تبریزی]]، که از تربیت یافتگان [[ملا حسینقلی همدانی]] خبر داده است.<ref> یادنامه شهید آیت الله قدوسی، ص۲۷۰-۲۷۱</ref> | [[علامه طباطبایی]]، از رابطه و مکاتبه استادش با [[میرزا جواد آقا ملکی تبریزی]]، که از تربیت یافتگان [[ملا حسینقلی همدانی]] خبر داده است.<ref> یادنامه شهید آیت الله قدوسی، ص۲۷۰-۲۷۱</ref> | ||