سید علی طباطبایی: تفاوت میان نسخه‌ها

سید علی طباطبایی در [[ربیع الاول]] ۱۱۶۱ق. در [[کاظمین]] به دنیا آمد، پدرش سید محمد علی، ‌فرزند ابوالمعالی صغیر و او فرزند ابوالمعالی کبیر<ref> منتهی المقال، ج5، ص63، 65؛ خوانساری، ج۴، ص۳۹۹-۴۰۱؛ آقابزرگ، الذریعه، ج11، ص336</ref> از تبار [[سادات حسنی]]، معروف به [[سادات طباطبایی|طباطبایی]] است که در قرن دوازدهم قمری از اصفهان به [[کربلا]] کوچ کرده‌اند. مامقانی در تنقیح القمال نام پدر وی را محمد بن علی ذکر کرده است.<ref>تنقیح المقال، ج2، ص307؛ نک: خوئی، ج12، ص157؛ فوائدالرضویه، ص323</ref>

مادرش، خواهر [[وحید بهبهانی]] و همسرش نیز دختر ایشان است. از این رو، سید علی طباطبایی خواهرزاده و داماد وحید بهبهانی است. نسب جدّ مادری او به [[مجلسی اول]] می‌رسد؛ مادر وحید بهبهانی، دختر نورالدین پسر [[ملا صالح مازندرانی]] است و مادر نورالدین، [[آمنه بیگم دختر محمد تقی مجلسی|آمنه بیگم]] دختر مجلسی اول است.<ref> منتهی المقال، ج5، ص66؛ خوانساری، ج۴، ص۳۹۹-۴۰۱؛ فوائدالرضویه، ص324</ref>

به گفته صاحب [[ریحانة الادب]] و [[محمد باقر خوانساری]]، در روز غدیر سال ۱۲۱۶ق که [[وهابیان]] به کربلا حمله ور شدند. سید علی طباطبایی اهل خانه‌اش را به پناهگاه امنی فرستاده بود، به جز خود و یک کودک شیرخوار در منزل بودند که وهابیان به خانه او حمله کردند، سید علی طفل را به بغل گرفته و زیر سبدی در منزل پنهان می‌شود، مهاجمان منزل سید را تفتیش می‌کنند اما او را نمی‌یابند، به گمان اینکه شاید سیدعلی زیر هیزم‎هایی که در گوشه منزل بوده پنهان شده باشد، هیزم‌ها را برمی‌دارند و بر روی آن سبد می‌ریزند، وبدین ترتیب  از این خطر نجات می‌یاند.<ref>ریحانة الادب، ج۳، ص۳۷۲؛ خوانساری، ج۴، ص۴۰۵؛ فوائدالرضویه، ص324</ref>

او در سال ۱۲۳۱ ق در 70 سالگی در کربلا درگذشت. در [[حرم امام حسین]] (ع) نزدیک قبر استادش، وحید بهبهانی، به خاک سپرده شد.<ref> خوانساری، ج۴، ص۴۰۲؛ ریحانة الادب، ج۳، ص۳۷۲</ref> هنگامی که درگذشت فرزندش بزرگش [[سید محمد بن سید علی طباطبایی|محمد]] در [[اصفهان]] بود و همانجا برای پدر مراسم عزا برگزار کرد.<ref>خوانساری، ج۴، ص۴۰۲؛ فوائدالرضویه، ص324</ref>

دانشمندان علم تراجم مانند، [[ابوعلی حائری]]، [[صاحب روضات]]، صاحب [[ریحانة الادب]]، شیخ عباس قمی و... او را با عبارات مختلف ستوده‌اند، مامقانی از شدت ورع و احتیاط او نسبت به [[حق الناس]] سخن به میان آورده است.<ref>مامقانی، ج2، ص307</ref> شیخ عباس قمی از عبادت و مداومت بر او بیداری شب های جمعه [[میرزا احمد نیشابوری]] با این که با صاحب ریاض عناد داشت، اما در کتاب رجالش از تخصصش در [[علم رجال]] و برخی آثارش یاد کرده است.<ref> خوانساری، ج۴، ص۴۰۱،۴۰۵</ref> مامقانی می گوید، صاحب ریاض روزی از رفتن به نماز جماعت خودداری کرد، مأمومین از علت این امر سوال کردند،  در پاسخ آنان گفت:

* وحید بهبهانی؛ وی از مشهورترین شاگردان وی محسوب می‌شد. شیخ ابوعلی در منتهی المقال از میان شاگردان وحید بهبهانی، تنها شرح حال [[علامه بحرالعلوم]] و صاحب ریاض را نوشته است.<ref> منتهی المقال، ج5، ص65</ref>

* محمد علی بهبهانی، فرزند وحید بهبهانی<ref> منتهی المقال، ج5، ص65</ref>

* شیخ اسدالله دزفولی (درگذشت  ۱۲۳۷ ق.) نویسنده مقابس الانوار.<ref>مقابس الانوار، ص19</ref>

از علمای ایران در قرن دوازدهم و سیزدهم قمری. وی در ۱۱۸۰ق در کربلا به دنیا آمد. سیدمحمد،‌علوم اسلامی را نزد پدرش فراگرفت و از درس استادانی چون علامه بحرالعلوم، شیخ جعفر کاشف الغطاء، آقا محمدباقر هزار جریبی و میرعبدالباقی اصفهانی در کربلا استفاده کرد و با دختر علامه بحرالعلوم ازدواج نمود. پس از حمله وهابی‌ها به کربلا و قتل عام مردم و غارت شهر،‌ سیدمحمد به ایران آمد. نخست در کرمانشاه نزد داییش آقا محمدعلی کرمانشاهی مدت کوتاهی توقف کرد وی سپس برای تدریس و تحقیق روانه حوزه اصفهان گردید. او مدت سیزده سال در اصفهان اقامت داشت و به تدریس و تألیف مشغول شد.<ref> [http://daneshnameh.irdc.ir/?p=1338 دانشنامه‌های انقلاب اسلامی و تاریخ ایران]</ref>

{{پانویس|3}}