پرش به محتوا

سید علی طباطبایی: تفاوت میان نسخه‌ها

۱٬۶۳۱ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۳ اوت ۲۰۱۵
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴: خط ۴:


== تولد، نسب و درگذشت ==
== تولد، نسب و درگذشت ==
سید علی طباطبایی در [[ربیع الاول]] ۱۱۶۱ق. در [[کاظمین]] به دنیا آمد، پدرش سید محمد علی، ‌فرزند ابوالمعالی صغیر و او فرزند ابوالمعالی کبیر<ref> منتهی المقال، ج5، ص63، 65؛ خوانساری، ج۴، ص۳۹۹-۴۰۱؛ آقابزرگ، الذریعه، ج11، ص336</ref> از تبار [[سادات حسنی]]، معروف به [[سادات طباطبایی|طباطبایی]] است که در قرن دوازدهم قمری از اصفهان به [[کربلا]] کوچ کرده‌اند. خوئی در معجم الرجال به نقل از منتهی المقال نام پدر وی را محمد بن علی ذکر کرده است.<ref>خوئی، ج12، ص157</ref>
سید علی طباطبایی در [[ربیع الاول]] ۱۱۶۱ق. در [[کاظمین]] به دنیا آمد، پدرش سید محمد علی، ‌فرزند ابوالمعالی صغیر و او فرزند ابوالمعالی کبیر<ref> منتهی المقال، ج5، ص63، 65؛ خوانساری، ج۴، ص۳۹۹-۴۰۱؛ آقابزرگ، الذریعه، ج11، ص336</ref> از تبار [[سادات حسنی]]، معروف به [[سادات طباطبایی|طباطبایی]] است که در قرن دوازدهم قمری از اصفهان به [[کربلا]] کوچ کرده‌اند. مامقانی در تنقیح القمال نام پدر وی را محمد بن علی ذکر کرده است.<ref>تنقیح المقال، ج2، ص307؛ نک: خوئی، ج12، ص157</ref>


مادرش، خواهر [[وحید بهبهانی]] و همسرش نیز دختر ایشان است. از این رو، سید علی طباطبایی خواهرزاده و داماد وحید بهبهانی است. نسب جدّ مادری او به [[مجلسی اول]] می‌رسد؛ مادر وحید بهبهانی، دختر نورالدین پسر [[ملا صالح مازندرانی]] است و مادر نورالدین، [[آمنه بیگم دختر محمد تقی مجلسی|آمنه بیگم]] دختر مجلسی اول است.<ref> منتهی المقال، ج5، ص66؛ خوانساری، ج۴، ص۳۹۹-۴۰۱</ref>
مادرش، خواهر [[وحید بهبهانی]] و همسرش نیز دختر ایشان است. از این رو، سید علی طباطبایی خواهرزاده و داماد وحید بهبهانی است. نسب جدّ مادری او به [[مجلسی اول]] می‌رسد؛ مادر وحید بهبهانی، دختر نورالدین پسر [[ملا صالح مازندرانی]] است و مادر نورالدین، [[آمنه بیگم دختر محمد تقی مجلسی|آمنه بیگم]] دختر مجلسی اول است.<ref> منتهی المقال، ج5، ص66؛ خوانساری، ج۴، ص۳۹۹-۴۰۱</ref>
خط ۱۱: خط ۱۱:


او در سال ۱۲۳۱ ق. در کربلا درگذشت. و نزدیک قبر وحید بهبهانی، در [[حرم امام حسین]] (ع) به خاک سپرده شد.<ref> خوانساری، ج۴، ص۴۰۲؛ ریحانة الادب، ج۳، ص۳۷۲</ref> هنگامی که درگذشت فرزندش بزرگش [[سید محمد بن سید علی طباطبایی|محمد]] در [[اصفهان]] بود و همانجا برای پدر مراسم عزا برگزار کرد.<ref>خوانساری، ج۴، ص۴۰۲</ref>
او در سال ۱۲۳۱ ق. در کربلا درگذشت. و نزدیک قبر وحید بهبهانی، در [[حرم امام حسین]] (ع) به خاک سپرده شد.<ref> خوانساری، ج۴، ص۴۰۲؛ ریحانة الادب، ج۳، ص۳۷۲</ref> هنگامی که درگذشت فرزندش بزرگش [[سید محمد بن سید علی طباطبایی|محمد]] در [[اصفهان]] بود و همانجا برای پدر مراسم عزا برگزار کرد.<ref>خوانساری، ج۴، ص۴۰۲</ref>
== خصوصیات اخلاقی ==
دانشمندان علم تراجم مانند صاحب مرات الاحوال، [[ابوعلی حائری]]، [[صاحب روضات]]، صاحب [[ریحانة الادب]] و... او را با عبارات مختلف ستوده‌اند، مامقانی از شدت ورع و احتیاط او نسبت به [[حق الناس]] سخن به میان آورده است.<ref>مامقانی، ج2، ص307</ref> [[میرزا احمد نیشابوری]] با این که با صاحب ریاض عناد داشت، اما در کتاب رجالش از تخصصش در [[علم رجال]] و برخی آثارش یاد کرده است.<ref> خوانساری، ج۴، ص۴۰۱،۴۰۵</ref> مامقانی می گوید، صاحب ریاض روزی از رفتن به نماز جماعت خودداری کرد، مأمومین از علت این امر سوال کردند،  در پاسخ آنان گفت:
«من امروز در عدالت خود اشكال دارم. از اين رو، نمي‌توانم امام جماعت شما باشم. آنها از علت اشكال پرسيدند. وي گفت: دختر وحيد(همسرش)، حرف‌هايي به من زد كه من كنترل خود را از دست دادم و به او گفتم: هر چه به من گفتي، به خودت برگردد، او ديگر نماز را با جماعت اقامه نكرد تا اين كه همسرش از او راضي شد.<ref>مامقانی، ج2، ص307</ref>


== فعالیت علمی==
== فعالیت علمی==
از دوران کودکی او اطلاعی در دست نیست. وحید بهبهانی از فرزندش، [[محمد علی بهبهانی]] خواست که استادی سید علی را بر عهده بگیرد و در درس [[فقه]] [[مدارک الاحکام]]، او را بپذیرد.او ‌در سال ۱۱۸۶ ق. نزد وحید بهبهانی شاگردی کرد و از وحید بهبهانی و دیگران، اجازه نامه [[اجتهاد]] و روایت دریافت کرد.
از دوران کودکی او اطلاعی چندانی در دست نیست، او در دامان داییش وحید بهبهانی پرورش یافت، مامقانی از آغاز تحصیلاتش با عبارت «فی زمان الرجولیه» یاد می‌کند، و می‌گوید پیش از این خط خوبی داشت و از راه کتابت ارتزاق می‌کرد، تحصیلاتش را نزد [[محمد علی بهبهانی]] آغاز کرد و نزد وحید بهبهانی ادامه داد. او در حالی در درس محمد علی بهبهانی حاضر می شد، که سنش کمتر از برخی هم درسانش بود.<ref>مامقانی، ج2، ص307</ref>
 
دانشمندان علم تراجم مانند صاحب مرات الاحوال، [[ابوعلی حائری]]، [[صاحب روضات]]، صاحب [[ریحانة الادب]] و... او را با عبارات مختلف ستوده‌اند، مامقانی از شدت ورع و احتیاط او نسبت به [[حق الناس]] سخن به میان آورده است. [[میرزا احمد نیشابوری]] با این که با صاحب ریاض عناد داشت، اما در کتاب رجالش از تخصصش در [[علم رجال]] و برخی آثارش یاد کرده است.<ref> خوانساری، ج۴، ص۴۰۱،۴۰۵</ref>


== استادان ==
== استادان ==
خط ۳۵: خط ۳۸:
* سید مهدی طباطبایی.
* سید مهدی طباطبایی.
* [[سید حسین موسوی خوانساری]].<ref>خوانساری، ج۴، ص۴۰۳-۴۰۵</ref>
* [[سید حسین موسوی خوانساری]].<ref>خوانساری، ج۴، ص۴۰۳-۴۰۵</ref>
[[محمد باقر خوانساری]] از مصاحبت وی با سید محسن بغدادی نجفی کاظمی و مهدی نجفی طباطبایی یاد کرده است.<ref>خوانساری، ص۴۰۴</ref>
[[محمد باقر خوانساری]] از مصاحبت وی با سید محسن بغدادی نجفی کاظمی و مهدی نجفی طباطبایی یاد کرده است.<ref>خوانساری، ص۴۰۴</ref>


== آثار ==
== آثار ==
سید علی طباطبایی در فقه، اصول و حدیث تخصص داشت گرچه تبحرش در اصول بیش از فقه بود، ولی شهرتش در فقه بیش از اصول است.<ref> ریحانة الادب، ج۳، ص۳۷۹</ref> برخی از آثار او عبارتند از:
سید علی طباطبایی در فقه، اصول و حدیث تخصص داشت گرچه تبحرش در اصول بیش از فقه بود، ولی شهرتش در فقه بیش از اصول است. برخلاف میرزای قمی که در فقه متبحر بود، ولی شهرتش در اصول است، هر کدام از این دو به خواهش دیگری کتابی در غیر تبحر خود نوشتند <ref> مامقانی، ج2، ص307؛ ریحانة الادب، ج۳، ص۳۷۹</ref> برخی از آثار او عبارتند از:


===ریاضُ المَسائل فی بَیان الأحکام بِالدّلائِل===
===ریاضُ المَسائل فی بَیان الأحکام بِالدّلائِل===
خط ۶۳: خط ۶۵:
* جزوه‌ای در شرح «مبانی الاصول الی علم الاصول
* جزوه‌ای در شرح «مبانی الاصول الی علم الاصول
* حاشیه بر حدائق الناضره شیخ یوسف بحرانی
* حاشیه بر حدائق الناضره شیخ یوسف بحرانی
* حاشیه بر «مدارک الاحکام» و...<ref> منتهی المقال، ج5، ص64-65؛ خوانساری، ج۴، ص۴۰۰-۴۰۱</ref>
* حاشیه بر «مدارک الاحکام» و...<ref> منتهی المقال، ج5، ص64-65؛ خوانساری، ج۴، ص۴۰۰-۴۰۱؛ مامقانی، ج2، ص307</ref>
{{پایان}}
{{پایان}}


خط ۱۲۴: خط ۱۲۶:
* مدرس تبریزی، میرزا محمدعلی، ریحانة الادب، انتشارات خیام، تهران، ۱۳۶۹ش.
* مدرس تبریزی، میرزا محمدعلی، ریحانة الادب، انتشارات خیام، تهران، ۱۳۶۹ش.
* ابوعلی حائری، مازندرانی حائری، محمد بن اسماعیل، منتهی المقال فی احوال الرجال، موسسه آل البیت علیهم السلام لاحیاء التراث، قم، 1416ق-1374ش-1995م.
* ابوعلی حائری، مازندرانی حائری، محمد بن اسماعیل، منتهی المقال فی احوال الرجال، موسسه آل البیت علیهم السلام لاحیاء التراث، قم، 1416ق-1374ش-1995م.
* آقا بزرگ تهرانى‏، الذريعة إلى تصانيف الشيعة، اسماعيليان قم و كتابخانه اسلاميه تهران‏، 1408 ق.
* مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، انتشارات جهان، تهران، 1350ق.
{{فقیهان شیعه}}
{{فقیهان شیعه}}