پرش به محتوا

غسل میت: تفاوت میان نسخه‌ها

۲۳۱ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۷ نوامبر ۲۰۲۱
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴: خط ۴:
'''غُسل مَیِّت''' از [[غسل|غُسل‌های واجب]] است که به شستن [[میت]] مسلمان با شرایطی خاص اشاره دارد. در این غسل مرده را سه بار با آب مخلوط به [[سدر|سِدر]]، آب مخلوط به [[کافور]] و آب خالص می‌شویند. در صورتی که سدر و کافور در دسترس نباشد باید میت را به آب خالص غسل داد و در صورتی که غسل او با آب هم ممکن نباشد، باید او را [[تیمم]] داد.
'''غُسل مَیِّت''' از [[غسل|غُسل‌های واجب]] است که به شستن [[میت]] مسلمان با شرایطی خاص اشاره دارد. در این غسل مرده را سه بار با آب مخلوط به [[سدر|سِدر]]، آب مخلوط به [[کافور]] و آب خالص می‌شویند. در صورتی که سدر و کافور در دسترس نباشد باید میت را به آب خالص غسل داد و در صورتی که غسل او با آب هم ممکن نباشد، باید او را [[تیمم]] داد.


غسل دادن میتی که چهارماه یا بیش از آن دارد واجب است. البته از این حکم [[شهادت|شهید]] استثناء شده است و او بدون غسل دفن می‌شود.
غسل دادن میتی که چهارماه یا بیش از آن دارد واجب است. البته از این حکم [[شهادت|شهید]] استثناء شده است و او بدون غسل [[دفن]] می‌شود.


غسل دادن میت [[واجب کفایی]] است و برای انجام آن دریافت مزد حرام است.  
غسل دادن میت [[واجب کفایی]] است و برای انجام آن دریافت مزد حرام است.  
==اهمیت و جایگاه==
==اهمیت و جایگاه==
غسل میت از [[واجبات کفایی]] است که پس از درگذشت مسلمان، دیگران باید او را غسل دهند و دفن او پیش از غسل جایز نیست.<ref> طباطبایی یزدی، العروة الوثقی، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۳۰.</ref> از این‌رو معمولا در قبرستان‌ها مکانی برای غسل اموات اختصاص دارد<ref>بهرامی، «[https://www.cgie.org.ir/fa/article/25848 غسالخانه]».</ref> که به آن غَسَّالخانه می‌گویند.<ref>دهخدا، لغت‌نامه، ذیل واژه مرده‌شورخانه.</ref>  
غسل میت از [[واجبات کفایی]] است که پس از درگذشت مسلمان، دیگران باید او را غسل دهند و دفن او پیش از غسل جایز نیست.<ref> طباطبایی یزدی، العروة الوثقی، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۳۰.</ref> از این‌رو معمولا در قبرستان‌ها مکانی برای غسل اموات اختصاص دارد<ref>بهرامی، «[https://www.cgie.org.ir/fa/article/258480 غسالخانه]».</ref> که به آن غَسَّالخانه می‌گویند.<ref>دهخدا، لغت‌نامه، ذیل واژه مرده‌شورخانه.</ref>  
و به کسی که مرده را غسل می‌دهد غَسّال یا مرده‌شور می‌گویند.<ref>دهخدا، لغت‌نامه، ذیل واژه مرده‌شور.</ref>
و به کسی که مرده را غسل می‌دهد غَسّال یا مرده‌شور می‌گویند.<ref>دهخدا، لغت‌نامه، ذیل واژه مرده‌شور.</ref>


خط ۴۳: خط ۴۳:
*بحرانی، یوسف بن احمد، الحدائق الناضرة فی احکام العترة الطاهره، تصحیح محمدتقی ایروانی، قم، مؤسسة النشر الاسلامی، بی‌تا.
*بحرانی، یوسف بن احمد، الحدائق الناضرة فی احکام العترة الطاهره، تصحیح محمدتقی ایروانی، قم، مؤسسة النشر الاسلامی، بی‌تا.
*بنی‌هاشمی خمینی، محمدحسن، رساله توضیح المسایل مراجع، قم، دفتر نشر اسلامی، بی‌تا.
*بنی‌هاشمی خمینی، محمدحسن، رساله توضیح المسایل مراجع، قم، دفتر نشر اسلامی، بی‌تا.
*بهرامی، فرشته، «[https://www.cgie.org.ir/fa/article/258480 غسالخانه]»، در دایرة‌المعارف بزرگ اسلامی، تهران، مرکز دایرة‌المعارف بزرگ اسلامی.
*خویی، سید ابوالقاسم، موسوعة الامام الخوئی، مؤسسة احیاء آثار الامام الخوئی، بی‌تا.
*خویی، سید ابوالقاسم، موسوعة الامام الخوئی، مؤسسة احیاء آثار الامام الخوئی، بی‌تا.
*دهخدا، علی‌اکبر، لغتنامه، تهران، انتشارات دانشگاه تهران، ۱۳۷۷ش.
*دهخدا، علی‌اکبر، لغتنامه، تهران، انتشارات دانشگاه تهران، ۱۳۷۷ش.