آیه اعتصام: تفاوت میان نسخهها
جز
←حبل الهی
جز (←حبل الهی) |
جز (←حبل الهی) |
||
خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
}} استفاده کرده که منظور از (ومن یعتصم بالله) تمسک به آیات الهی و به پیامبر است که در واقع این دو همان کتاب(قرآن) و سنت هستند زیرا تمسک به پیامبر به تصریح قرآن(سوره حشر آیه ۷) همان تمسک به قرآن است و در این آیه از قرآن و پیامبر به (حبل الله) تعبیر شده است.<ref>طباطبایی، المیزان، ج۳، ص۳۶۹، نشر اعلمی، بیروت، ۱۳۹۱ق. | }} استفاده کرده که منظور از (ومن یعتصم بالله) تمسک به آیات الهی و به پیامبر است که در واقع این دو همان کتاب(قرآن) و سنت هستند زیرا تمسک به پیامبر به تصریح قرآن(سوره حشر آیه ۷){{یادداشت| وَمَا آتَاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَمَا نَهَاكُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا ۚ وَاتَّقُوا اللَّهَ ۖ إِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ آنچه را رسول خدا برای شما آورده بگیرید (و اجرا کنید)، و از آنچه نهی کرده خودداری نمایید؛ و از (مخالفت) خدا بپرهیزید که خداوند کیفرش شدید است!}} همان تمسک به قرآن است و در این آیه از قرآن و پیامبر به (حبل الله) تعبیر شده است.<ref>طباطبایی، المیزان، ج۳، ص۳۶۹، نشر اعلمی، بیروت، ۱۳۹۱ق. | ||
</ref> | </ref> | ||
[[طبرسی]] در [[مجمعالبیان]]، بهترین معنا برای «حبلالله» را قرآن و [[عترت پیامبر(ص)]] دانسته است. او برای اثبات این سخن [[روایت|روایتی]] از [[ابوسعید خدری]] نقل میکند که در آن [[پیامبر(ص)]] عنوان کردهاست: ای مردم من در میان شما دو چیز به یادگار گذاشتم که اگر آن دو را بفهمید گمراه نخواهید شد، یکی از آنها کتاب خداست که از آسمان به زمین آورده شده و دیگری نیز عترت و [[اهل البیت علیهم السلام|اهلبیت]] من است. این دو از هم جدا نخواهند شد تا در [[بهشت]] و در کنار [[حوض کوثر]] به من بپیوندند.<ref>طبرسی، مجمعالبیان، ۱۳۷۲ش، ج۲، ص۸۰۵.</ref> | [[طبرسی]] در [[مجمعالبیان]]، بهترین معنا برای «حبلالله» را قرآن و [[عترت پیامبر(ص)]] دانسته است. او برای اثبات این سخن [[روایت|روایتی]] از [[ابوسعید خدری]] نقل میکند که در آن [[پیامبر(ص)]] عنوان کردهاست: ای مردم من در میان شما دو چیز به یادگار گذاشتم که اگر آن دو را بفهمید گمراه نخواهید شد، یکی از آنها کتاب خداست که از آسمان به زمین آورده شده و دیگری نیز عترت و [[اهل البیت علیهم السلام|اهلبیت]] من است. این دو از هم جدا نخواهند شد تا در [[بهشت]] و در کنار [[حوض کوثر]] به من بپیوندند.<ref>طبرسی، مجمعالبیان، ۱۳۷۲ش، ج۲، ص۸۰۵.</ref> |