زقوم: تفاوت میان نسخه‌ها

تعبیر زقوم سه مرتبه در قرآن آمده که در آن‌ها تعبیر «شَجَرَةَ الزَّقُّوم»<ref>سوره صافات، آیه۶۲؛ سوره دخان، آیه۴۳.</ref> و یا «شَجَرٍ مِنْ زَقُّومٍ» <ref>سوره واقعه، آیه۵۲.</ref>به معنای درخت زقوم وجود دارد. و با توجه به توصیفاتی که برای آن آمده، می‌توان زقوم را درختی در جهنم دانست که دارای طعم بسیار بد و رایحه‌ای عذاب‌آور است.<ref>فخر رازی، مفاتيح الغيب، ۱۴۲۰ق،‌ ج۲۶،‌ ص۳۳۶.</ref>

برخی از [[مفسران]] در پاسخ به این اشکال که چگونه یک درخت می‌تواند در جهنم وجود داشته باشد ولی آتش آن‌را نسوزاند،‌ چنین آورده‌اند: «با توجه به این نکته که [[خداوند]] قدرت مطلق را دارا است،‌ به همین جهت بعید نیست که زقوم را از جنس آتش و یا جنسی دیگر که آتش آن‌را نمی‌سوزاد،‌ بسازد.<ref>طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، ۱۳۷۲ش، ج۸، ص۶۹۶.</ref>

# برخی معتقدند اين درخت از درخت‌هاى دنيوى نيست و در نتیجه شناخته شده برای مردم نیز نبوده است.<ref>نجفی خمینی، تفسير آسان، ۱۳۹۸ق، ج۱۶، ص۳۴۴.</ref>

# برخی نیز معتقدند زقوم نام گياهى تلخ، بدبو و بد طعم است كه داراى برگ‌هاى كوچكى است و در سرزمين" [[تهامه]]" از [[جزیره العرب]] می‌رويد و [[مشرک|مشركان]] با آن آشنا بودند.<ref>مکارم شیرازی،‌ تفسير نمونه، ۱۳۷۴ش،‌ ج۲۱،‌ ص۲۰۳.</ref>

زمانی که آیه ۶۲ سوره صافات پیرامون زقوم نازل شد و مشرکان را از آن بیم داد؛ برخی مشرکان چنین گفتند: زقوم در زبان افریقا به معنای خرما و آرد است و [[محمد]] ما را از چنین چیزی بیم می‌دهد. در این هنگام [[ابوجهل]] به کنیز خود گفت برای ما زقوم بیاور و او نیز خرما و آرد آورد.<ref>ثعلبی نیشابوری، الكشف و البيان عن تفسير القرآن، ۱۴۲۲ق، ج۸، ص۱۴۶.</ref> براساس همین نقل‌ها، برخی لغت‌دانان،‌ غذای خرما و آرد را از معانی زقوم دانسته‌اند<ref>ابن منظور، لسان العرب، ۱۴۱۴ق، ج۱۲، ص۲۶۸.</ref> که البته بنابر تصریح قرآن و مشخصه‌هایی که برای زقوم ذکر کرده<ref>سوره صافات،‌ آیه۶۲-۶۷.</ref> چنین معنایی مقصود قرآن نیست.{{مدرک}}