اصحاب سبت: تفاوت میان نسخه‌ها

بر پایه [[روایات]] تفسیری، قومی در کنار دریا می‌زیستند. از جانب خدا به آنان فرمان رسید که از صید و خوردن ماهی در روز شنبه خودداری کنند. آنان مدتی به فرمان خدا گردن نهادند<ref>تفسیر منسوب به امام حسن عسکری، ۱۴۰۹ق، ص۲۶۸-۲۶۹.</ref> ماهیان به خواست خدا در روزهای شنبه به روی آب می‌آمدند و آن قوم را وسوسه می‌کردند اما روزهای دیگر به اعماق دریا می‌رفتند و به راحتی در دسترس نبودند.<ref>سوره اعراف، آیه ۱۶۳.</ref> گروهی از آنان حیله‌ای اندیشیدند و در ساحل دریا گودال‌هایی کندند تا در روزهای شنبه با امواج دریا ماهیان به این گودال‌ها داخل شوند و در روزهای یک‌شنبه آنها را صید کنند.<ref>تفسیر منسوب به امام حسن عسکری، ۱۴۰۹ق، ص۲۶۸-۲۶۹.</ref> طبق برخی دیگر از نقل‌ها، آنان در روزهای شنبه ماهی صید می‌کردند و در روزهای دیگر آنها را می‌خورند؛ گویا می‌گفتند ما از خوردن ماهی در روز شنبه نهی شده‌ایم نه از صید آن.<ref>قمی، تفسیر القمی، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۲۴۴-۲۴۵.</ref> قومشان در برابر آنها دو دسته شدند گروهی عکس‌العملی از خود نشان ندادند و گروهی دیگر آنان را از انجام این کار نهی کردند؛<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۴، ص۵۴.</ref> اما آنان توجهی نکردند و به کار خود ادامه دادند. کسانی که آنها را از این کار نهی می‌کردند چون می‌دانستند این گروه به عذاب الهی گرفتار می‌شوند، از آنان کناره‌گیری کردند.

در نهایت اصحاب سبت به عذاب الهی دچار شده و مسخ شدند: «ما به آنها گفتيم: به صورت بوزينه‏‌هایی طردشده در آييد!»<ref> سوره بقره،‌ آیه۶۵.</ref> بنا بر برخی روایات، این گروه مسخ شده پس از ۳ روز هلاک شدند.<ref>تفسیر منسوب به امام حسن عسکری، ۱۴۰۹ق، ص۲۷۹.</ref>  

برخی از [[مفسران]] با استناد به برخی از آیات مربوط به اصحاب سبت،<ref> سوره اعراف، آیه ۱۶۵.</ref> گفته‌اند تنها افرادی  که [[نهی از منکر]] می‌کردند نجات یافتند؛ اما دو گروه دیگر(خطاکاران و ساکتین) گرفتار عذاب الهی شدند.<ref>ر. ک. طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۸، ص۲۶۸-۲۶۹.</ref>

'''تمثیل یا واقعیت داشتن مسخ'''{{سخ}}

از تعداد محدودی از مفسران همچون مجاهد و محمد عبده نقل شده که مسخ اصحاب سبت، یک تمثیل بوده  و تنها قلب‌ آن‌ها مسخ شده است. و مسخ ظاهری و جسمانی را رد کرده‌اند.<ref>مغنيه محمد جواد، تفسير الكاشف، ۱۴۲۴ق، ج۱، ص۱۲۱.</ref> این اعتقاد مورد انتقاد بسیاری از مفسران قرار گرفته است: [[فضل بن حسن طبرسی|طبرسی]] این دیدگاه را بر خلاف ظاهر آیات و نظر بیشتر مفسران دانسته است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۱، ص۲۶۴.</ref>